ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 278

แม่นมลี่กล่าวขุ่นเคือง “เรื่องหลิงเยี่ยนทำผิดหวางซือสั่งสอนเคร่งครัด!”

“แต่ท่านเล่า นางมิใช่แค่ไม่สั่งสอน ยังปลุกปั่นท่านโวว่าท่านทำดีด้วย!”

“คุณหนู ท่านลองดูเถิด ชื่อเสียงมิร่ำเรียนไร้วิชาโอหังกำเริบเสิบสานพวกนั้นแพร่ออกไปได้อย่างไร? นี่มิใช่เป็นฝีมือของหวางซือหรือเจ้าคะ?”

“หากหวางซือหวังดีท่านจริง ท่านที่เสมือนลูกสาวโดยกำเนิด นางจักปล่อยให้ท่านย่ำยีชื่อเสียงตัวเองหรือ?”

หลิงอวี๋เข้าใจแล้ว นี่คือหวังดีประสงค์ร้าย!

หวางซืออ้างว่ารักใคร่ตน ชื่อเสียงอื้อฉาว ใจกล้ามิยั้งคิดที่บ่มเพาะหลิงอวี๋แต่แรกคือการทำลายนางกลาย ๆ!

หวางซือให้หลิงผิงวางพิษเรื้อรังตน เพราะมิอยากให้ตนตายอยู่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน ยุคนสงสัย

หลิงอวี๋ออกเรือนไปตายในเรือนคนอื่น เช่นนั้นผู้ใดจะสงสัยหวางซือเล่า?

ชื่อเสียงละม่อมใฝ่คุณธรรมของหวางซือก็จะไม่รับผลกระทบสักกระผีก

“คุณหนู มิใช่แค่ท่าน แม้แต่คุณชายใหญ่ก็เป็นเช่นนี้เจ้าค่ะ!”

“คุณชายใหญ่โดนหวางซือยุยง มิชอบร่ำเรียนหนังสือ โดดเรียนเที่ยวเล่นไปทั่วเกือบทุกวันเจ้าค่ะ!”

แม่นมลี่ถอนหายใจยาวเหยียด “คุณชายใหญ่ก็ถูกหวางซือเลี้ยงให้โอหังกำเริบเสิบสาน ครั้งหนึ่งโต้เถียงกับลูกชายท่านเจ้ากรม คาดไม่ถึงว่าเขาจะเอามีดแทงเด็กคนนั้น!”

“คุณชายใหญ่ยังนับว่าเคราะห์ดีนัก แทงบาดเจ็บแค่แขนเด็กคนนั้น! หากแทงคนตายคุณชายใหญ่ก็จบสิ้นแล้ว!”

“ด้วยเช่นนี้ ครอบครัวของเจ้ากรมจึงมิยอมเลิกรา หมายไปยื่นฟ้องต่อพระพักตร์จักรพรรดิ!”

“เป็นท่านอดีตเสนาบดีไปแสดงการขอโทษเจ้ากรมด้วยตัวเองและมอบเงินไม่น้อยถึงสงบลงได้!”

“ด้วยความโกรธของท่านอดีตเสนาบดีจึงขับไล่เหล่าเด็กรับใช้ข้างกายคุณชายใหญ่ พลางส่งคุณชายใหญ่ไปร่วมทหารที่ชายแดน!”

เวลานี้หลิงอวี๋รู้แล้วว่าทำไมไม่เห็นหลิงเสี่ยงมาตลอด ที่แท้ท่านพี่เป็นทหารอยู่ชายแดน!