ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 313

จ้าวซวนยังพูดไม่จบ หวางต้าหู้ก็ตะโกนเรียกขัดคำพูดเขาแล้ว

“ทุกคนอย่าไปฟังเขา! พวกเขาเป็นพวกเดียวกัน! แน่นอนว่าช่วยพูดให้คนของตนเอง!”

“ท่านอ๋องอี้ แม่ทัพเฉิน ร้านของตระกูลกวนเผายับเยอะเพียงนี้ ร้านทองล้วนถูกคนปล้นไม่เหลือ!”

“หรือว่ามิใช่ความผิดพวกท่านขณะไฟไหม้ปล่อยให้คนปล้น!”

“ชดใช้ค่าเสียหาย! หากวันนี้ไม่ชดใช้ให้เราก็อย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ!”

เซียวหลินเทียนมุ่นคิ้ว สายตามองทางหวางต้าหู้ดุดัน

กวนอิ่งข่มเสียงเรียกเช่นกัน “เซียวหลินเทียน ท่านพึ่งว่าตนเป็นอ๋องเลยไม่สนใจความเป็นความตายของราษฎร ทำร้ายผู้คุ้มกันห้าคนของตระกูลกวนถูกเผาในกองเพลิงทั้งเป็น!”

“พวกเขาช่างน่าสงสารแม้ซากกระดูกล้วนหาไม่พบ หากวันนี้ท่านไร้คำอธิบาย พวกเราจักมิยอมจบกับท่าน!”

“ท่านอ๋องนี้ ท่านคืนสามีให้ข้า…”

สตรีสองคนภายในฝูงชนถลันออกมาขณะร่ำร้อง ครวญลั่นฟ้าโขกหัวสู่ดินกล่าวว่า

“ทุกคนตัดสิน! สามีข้าพวกเขามีโอกาสวิ่งหนีเห็น ๆ!”

“ล้วนเป็นเพราะท่านอ๋องอี้ปิดกั้นทาง พวกเขาจึงถูงเผาในกองเพลิงทั้งเป็น!”

“ในเรือนพวกเรามีท่านแม่วัยแปดสิบปียันเด็กแบเบาะร้องกินนม หากไม่มีเสาหลักแล้วครอบครัวเราจะอยู่เช่นไร!”

ครั้นถูกพวกจ้าวซวนขวางไว้ สตรีไร้ทางถลันไปจึงถือโอกาสคุกเข่ากับพื้นเสียเลย พลันร่ำไห้อย่างโศกเศร้า

หลิงอวี๋พูดไม่ออก คำพูดเหล่านี้ชัดว่าเป็นกวนอิ่งเสี้ยมสอนพวกนางพูด แต่ผู้ประสบภัยโดยรอบผงะพวกนางคร่ำครวญจนน้ำตาตกตาม

คาดว่าประสบเหมือนกันจึงเข้าอกเข้าใจกัน!

“ทุกท่าน เดิมทีมิใช่แบบนี้…ตอนนั้นรถม้าของหวางต้าหู้…”

แม่ทัพเฉินออกมาอธิบายร้อนรน ยังมิทันพูดจบก็โดนหวางต้าหู้ขัดอย่างอวดดี

“พวกขุนนางให้ท้ายกัน แน่สิว่าต้องช่วยคนกันเอง!”

“แต่ญาติ ๆ เราต่างถูกเผาตายทั้งเป็น! พวกพี่น้องข้า… ต้องมาตายโดยไม่เป็นธรรม!”

“ทุกคนดูเถิด จนบัดนี้พวกเขายังเถียงข้าง ๆ คู ๆ! พวกเจ้าพูดซิจะยกโทษให้พวกเขาได้หรือ?”

หวางต้าหู้ตะโกนเสียงแหบแห้งและกล้ามเนื้อคอนูนออกมา

“ตีพวกเขาให้ตาย… ถ้าไม่ชดใช้ก็ตีพวกเขาให้ตาย...”

เซียวหลินเทียนกวาดมองฝูงชนรอบ ๆ อย่างเกรี้ยวกราด รังสีเข้มงวดนั้นทำให้ผู้ประสบภัยไม่น้อยต่างกลัวจนแข้งขาอ่อน

ราวกับบัดนี้ คนเหล่านี้เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเซียวหลินเทียนไม่ได้เป็นแค่ท่านอ๋องอี้ขาพิกลพิการ แต่ยังเคยเป็นผู้บัญชาการกองทัพ!

แต่เขานำทหารสู่สนามรบด้วยดาบจริงหอกจริง สังหารขุนพลนับไม่ถ้วน!

แม้ยามนี้ท่านอ๋องอี้จะนั่งรถล้อ แต่ฝีมือวรยุทธหลาย ๆ คนก็ไม่อาจต้านได้!

“นำหวางต้าหู้ออกมา!”

ภายใต้เสียงบัญชาของเซียวหลินเทียน จ้าวซวนกับลู่หนานพุ่งไปฉวยครั้นผู้ประสบภัยไร้ปฏิกิริยาคว้าหวางต้าหู้ออกมา

“พวกเจ้าทำกระไร? พวกเจ้าคิดฆ่าคนปิดปากรึ?”

หวางต้าหู้ตื่นตระหนก กล่าวร้อนใจ

จ้าวซวนไม่พูดไร้สาระกับเขา เอาดาบจ่อบนต้นคอเขาโดยตรง

หวางต้าหู้รู้สึกแค่ความหนาวที่ต้นคอ กลัวจนปัสสาวะราดออกขากางเกง…

ดาบกระบี่ไร้ตา (刀剑无眼) อุปมาว่า สามารถทำร้ายคนได้ง่ายดาย ไร้ปรานี