ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 324

ชิวเหวินซวงฉวยโอกาสนั้นเอ่ยขึ้นมา “พระชายา ท่านเหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว ไปพักผ่อนเถิด! ข้าจะดูแลท่านอ๋องเอง!”

“ไม่ต้อง! ข้าเป็นพระชายา ทั้งยังเป็นหมอ มีหรือที่ข้าจะยังหลับสบายได้ขณะที่สามีได้รับบาดเจ็บ!”

หลิงอวี๋ปฏิเสธเรียบ ๆ “ความหวังดีของเจ้า ข้าจะบอกท่านอ๋องเมื่อเขาตื่นมา!”

“หากเจ้าอยากช่วยจริง ๆ ก็ไปบอกให้ที่ห้องครัวต้มไข่น้ำตาลทรายแดงให้กับพวกองครักษ์ที่บริจาคเลือดและได้รับบาดเจ็บเสีย! ทำอาหารให้พวกเขากินด้วย!”

ชิวเหวินซวงเกลียดน้ำเสียงที่เหมือนเป็นนายหญิงของหลิงอวี๋มาก แต่หลิงอวี๋พูดถูก นางจึงหาเหตุผลที่จะปฏิเสธมิได้

ชิวเหวินซวงทำได้เพียงเอ่ย “ข้าลืมเรื่องนี้ไปเลย โชคดีที่พระชายาเตือนข้า ข้าจักไปจัดการเดี๋ยวนี้แล!”

ชิวเหวินซวงเดินไปด้วยความโกรธ จ้าวซวนยังคงกังวลอยู่ เขาจ้องหลิงอวี๋ พลางเอ่ยถาม

“ท่านอ๋องจะฟื้นเมื่อใดหรือขอรับ?”

หลิงอวี๋รู้ว่าจ้าวซวนเป็นคนหนักแน่น ในเวลานี้นางไม่สามารถปิดบังจ้าวซวนได้

“ข้าช่วยดูแลบาดแผลให้ท่านอ๋องแล้ว! แต่...”

“ท่านอ๋องถูกพิษ ข้าแยกมิออกว่ามันคือพิษชนิดใด! ยามนี้ข้ามิสามารถช่วยให้เขาฟื้นขึ้นมาได้!”

หลิงอวี๋เห็นจ้าวซวนหน้าซีดลงทันที ในใจก็รู้สึกตื่นตระหนกยิ่ง!

จ้าวซวนอยากจะเอ่ยถามหลิงอวี๋เหมือนกับครอบครัวคนไข้ทั่วไป นางเป็นแพทย์ชั้นเซียนมิใช่หรือ?

นางช่วยไว้ได้แม้แต่ท่านอ๋องเฉิงกับไทเฮามิใช่หรือ?

เหตุใดจึงหมดปัญญาจัดการกับพิษของท่านอ๋องเล่า?

แต่ตอนที่สายตาของจ้าวซวนจ้องไปที่ใบหน้าของหลิงอวี๋ ก็เอ่ยคำถามเชิงตำหนิเหล่านี้มิออก

ใบหน้าของหลิงอวี๋เปื้อนไปด้วยรอยเลือดที่ไม่ตั้งใจว่าจะเช็ด

ใบหน้างดงามของนางเต็มไปด้วยความอ่อนล้า ทั้งยังมีความเจ็บปวดที่ทำให้คนที่เห็นรู้สึกเศร้าใจอีกด้วย...

จ้าวซวนไม่สามารถอธิบายได้ว่าความเจ็บปวดแบบนั้นมีอะไรบ้าง!

เขาเคยเห็นเด็ก ๆ ที่สูญเสียพ่อแม่ร้องไห้ฟูมฟาย!

เคยได้เห็นการร้องไห้หลังจากสูญเสียคนรัก เสียงร้องไห้คร่ำครวญและน้ำตาทุกรูปแบบ!