ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 377

“คารวะท่านพี่จ้าวเจ้าค่ะ!”

เสิ่นจวนโค้งคำนับอย่างเชื่อฟัง พลางยิ้มเล็กน้อย

“พี่จ้าวไปเยี่ยมท่านพี่แล้ว ค่อยมาคุยกับข้านะเจ้าคะ! มิได้เจอพี่จ้าวกันนมนาน จวนเอ๋อร์อยากคุยกับพี่จ้าว!”

จ้าวเจินเจินมองนางอย่างประหลาดใจ เสิ่นจวนกะพริบตาอย่างลึกลับ แล้วพานางรับใช้เดินออกไป

จ้าวเจินเจินกระตุกริมฝีปาก แล้วก้าวเข้าไปในประตูเรือน

เซียวหลินเทียนนั่งอยู่ในเรือน เห็นสาวงามหยดย้อยเดินมาหาตน

เขามองนิ่ง มิได้เจอกันมาสี่ปีแล้ว จ้าวเจินเจินสวยขึ้นกว่าเดิม!

ใบหน้าที่ในวันเก่า ๆ ยังมีความเคร่งขรึมอยู่หน่อย ๆ ตอนนี้คลายแล้ว ดูงดงามสะดุดตายิ่งนัก

จ้าวเจินเจินเดินไปหยุดอยู่ตรงที่ห่างจากเซียวหลินเทียนเพียงไม่กี่เมตร นางเองยังมองเซียวหลินเทียนอย่างนิ่ง ๆ เช่นกัน

หนที่มาครั้งล่าสุด เซียวหลินเทียนยังมิได้สติ จะเป็นจะตายก็ยังมิรู้เลย!

แต่ตอนนี้ นอกจากใบหน้าซีดเซียวที่เสียเลือดมากเกินไปแล้ว ก็ไม่มีเค้าของการที่ชีวิตถูกแขวนไว้บนเส้นด้ายอีกต่อไปแล้ว

ไม่ได้เจอกันมาสี่ปี เซียวหลินเทียนเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว ใบหน้าที่ทำให้นางหลงใหลในอดีตนั้นหล่อเหลามาดบุรุษมากขึ้นอีก!

หัวใจของจ้าวเจินเจินรู้สึกราวกับว่าถูกแมวข่วน มันรู้สึกเจ็บปวด!

เซียวหลินเทียนเคยเป็นของตน!

แต่เป็นเพราะหลิงอวี๋ นางถึงได้สูญเสียเขาไป!

ที่นางรอนานถึงเพียงนั้น ก็คิดว่าเมื่อเซียวหลินเทียนได้รับชัยชนะกลับมา เขาจะหย่ากับหลิงอวี๋และมาแต่งงานกับตน!

ใครจะคิดว่าสิ่งที่รอนั้นกลับกลายเป็นข่าวว่าขาของเซียวหลินเทียนพิการเสียได้!

คนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง เขาจะให้อะไรกับตนได้เล่า?

จ้าวเจินเจินนึกถึงสิ่งที่ท่านพ่อเอ่ยในตอนนั้น “เซียวหลินเทียนพิการแล้ว! เจินเจิน แม้ว่าเขาหย่ากับหลิงอวี๋ แต่ถ้าเจ้าแต่งงานกับเขาแล้วจะมีความหมายกระไรเล่า?”

“เจินเจิน ทั้งความสามารถและรูปร่างหน้าตาของเจ้าเป็นที่หนึ่งในเมืองหลวง เจ้าจักยอมอยู่กับคนพิการไปตลอดชีวิตหรือ?”

“องค์ชายคังมิดีอย่างไร? ทั้งเยาว์วัยและหล่อเหลา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาสามารถให้สถานะที่เซียวหลินเทียนมิสามารถให้เจ้าได้…”

“สักวันหนึ่ง เมื่อองค์ชายคังได้นั่งในตำแหน่งองค์รัชทายาท ภายภาคหน้าจักเป็นองค์จักรพรรดิ… หากเจ้าแต่งงานกับเขา ภายภาคหน้าเจ้าจักเป็นฮองเฮา มีอำนาจอยู่เหนือผู้คนทั้งปวง!”