ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 408

“ฮ่า ๆ...”

หลู่ชิ่งหัวเราะออกมา กุมบาดแผลที่เลือดออกไม่หยุดแล้วหัวเราะพลางเอ่ย

“ชิวเฮ่า เจ้าช่วยคนทำเรื่องชั่วช้า… ดูเอาเถอะ เจ้าเองก็มีจุดจบที่ไม่ดีเช่นกัน…”

“ฮูหยิน...”

ชิวเฮ่าตกใจมากจนลืมโจมตีกลับ เขาทรุดลงไปกับพื้น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฮูหยินจะลงมือกับตนได้!

“เจ้าโง่! เข้าใจกลยุทธ์ทุกข์กายหรือไม่?”

สตรีผู้นั้นมองชิวเฮ่าอย่างดูถูก

“วันนี้หลู่ชิ่งสะกดรอยตามเจ้ามา! หากเขาตายไปเช่นนี้ เซียวหลินเทียนจักมิสงสัยเจ้ารึ?”

“แต่หากพวกเจ้าถูกซุ่มโจมตี เจ้าได้รับบาดเจ็บ พยายามอย่างเต็มที่ที่จะพาหลู่ชิ่งกลับไป… เจ้าจักได้รับความไว้วางใจจากเซียวหลินเทียนกลับคืนมาได้!”

ขณะที่พูดนั้น นางก็ถลาเข้ามาพลางเอ่ย “คิดทำการแสดงก็ต้องทำให้สมจริงหน่อย!”

นางยกมีดขึ้นมาแทงชิวเฮ่าที่ไหล่กับที่แขน

หลู่ชิ่งงุนงง มองสตรีผู้นั้นยกมีดขึ้นอีกครั้งแล้วเดินมาหาตนเอง

สตรีผู้นั้นหยิบขวดออกมาจากอ้อมแขน เทยาเม็ดหนึ่งออกมาแล้วยัดมันเข้าไปในปากของหลู่ชิ่ง

“นี่คือยาลับเฉพาะของข้า! มันสามารถทำลายการทำงานของเส้นประสาทได้ ทำให้เขาพูดมิได้ มือก็เขียนมิได้ด้วย!”

“ไม่มีสีไม่มีกลิ่น แม้ว่าหลิงอวี๋จะเป็นแพทย์ชั้นเซียน นางก็จักตรวจมิพบ!”

“เมื่อเป็นเช่นนี้แม้ว่าหลู่ชิ่งจะโชคดีมีชีวิตรอดกลับไป เขาก็ไม่มีทางบอกความลับของเราได้แน่!”

สตรีผู้นั้นยิ้มเย็นชา พลางมองชิวเฮ่า “กลับไปแล้วต้องพูดเยี่ยงไร คงมิต้องให้ข้าสอนเจ้าหรอกนะ!”

บัดนี้ชิวเฮ่าพบแล้วว่าบาดแผลที่สตรีผู้นั้นแทงที่หน้าอกตนเองมิได้ลึก ก็เข้าใจเจตนาของสตรีผู้นั้น เขาจึงพยักหน้า

หลังจากยืนขึ้น ชิวเฮ่าก็ไปเอาตัวหลู่ชิ่งที่เสียเลือดมากจนหมดสติ จากนั้นก็เดินโซเซออกไปข้างนอก

ณ เรือนบุหงา

หลิงอวี๋กำลังวางแผนที่จะกินอาหารอยู่กับพวกแม่นมลี่ จ้าวซวนก็วิ่งเข้ามาอย่างตื่นตระหนก พลางตะโกน

“พระชายาขอรับ หลู่ชิ่งกับชิวเฮ่าถูกลอบสังหาร ได้รับบาดเจ็บสาหัส พระชายาโปรดไปช่วยพวกเขาด้วยเถิด!”

หลิงซวนตบตะเกียบบนโต๊ะ ยิ้มเยาะพลางเอ่ย

หลิงอวี๋รู้ว่าหลู่ชิ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของจ้าวซวน นางมีความประทับใจที่ดีต่อหลู่ชิ่งด้วย แม้ว่าบุรุษผู้นี้จะยังเยาว์นัก แต่เขาก็ฉลาดมาก

ยิ่งไปกว่านั้นหลู่ชิ่งยังใจดีกับตนมากมาโดยตลอด หลิงอวี๋จะมองเขาสิ้นชีพโดยมิช่วยเหลือได้เยี่ยงไรกัน?

หลิงซวนก็แค่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนหลิงอวี๋ จึงพูดจาเอาเรื่องจ้าวซวนไป

นางเองก็ทนมองคนตายโดยมิช่วยเหลือมิลงหรอก หลิงซวนรีบไปหยิบล่วมยาแล้ววิ่งไปช่วยเหลือพร้อมกับหลิงอวี๋หลิงซิน

กระทั่งมาถึงค่ายทหารที่องครักษ์อาศัยอยู่ หลิงอวี๋เดินเข้าไปก็เห็นเซียวหลินเทียนนั่งอยู่ข้าง ๆ กำลังมองหลู่ชิ่งอย่างกังวล

หลิงอวี๋เมินเฉยเซียวหลินเทียน และเห็นองครักษ์หลายคนล้อมอยู่รอบเตียง

หลู่ชิ่งนอนอยู่บนเตียงโดยที่ร่างกายชุ่มโลหิต ชิวเฮ่าเองก็นอนอยู่บนเตียงอีกเตียงโดยที่เต็มไปด้วยโลหิตเช่นกัน

หลิงอวี๋เห็นไป่สืออยู่ที่นั่นด้วย นางตรวจเบื้องต้นไปเล็กน้อย พบว่าหลู่ชิ่งบาดเจ็บสาหัสกว่า จึงเอ่ยเสนอ

“องครักษ์จ้าว แยกคนไข้สองคนออกจากกัน ข้าจะช่วยแค่หลู่ชิ่งเท่านั้น!”

“ฟังพระชายา! เอาตัวชิวเฮ่าไปอีกห้องหนึ่งแล้วให้ท่านไป๋ช่วย!”

จ้าวซวนสั่งอย่างรวดเร็ว