ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 415

หลิงผิงตอบอย่างตรงไปตรงมา เพื่อจะเอาตัวรอด

“หลิงหลานบอกว่า หวางซือสัญญากับนางว่าขอเพียงคุณหนูตาย ก็จะมอบเงินจำนวนมากให้นาง และจะคืนสัญญาที่ขายตัวของนางให้!”

“หลังจากที่ข้ารู้เข้า หลิงหลานบอกข้าว่าอย่าไปบอกผู้ใด บอกว่าหลังจากนั้นนางจะแบ่งเงินให้ข้าครึ่งหนึ่ง!”

หลิงอวี๋ยิ้มเยาะ “ทรัพย์สินของข้าถูกเฝิงโปพรรคพวกของเจ้าโกงไป เรื่องนี้หลิงหลานมิได้มีส่วนร่วมหรือ?”

หลิงผิงรีบเอ่ย “จักไม่มีส่วนร่วมได้เยี่ยงไร! กลโกงบางอย่าง หลิงหลานช่วยคิดขึ้นมาด้วยซ้ำ!”

“คุณหนู เงินที่ข้าโกงไป มีการแบ่งให้หลิงหลานทุกครั้งเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋เอ่ยถาม “เช่นนั้นสินเดิมที่หวางซือให้ข้าในตอนแรก รายการสินเดิมพวกนั้นพวกเจ้าขโมยไปใช่หรือไม่?”

หลิงผิงส่ายหัว “ข้ามิเห็นรายการสินสอด คาดว่าหลิงหลานจะขโมยไปแล้ว! หวางซือวางใจนางมากกว่าข้า คิดว่าหวางซือต้องให้นางขโมยไปแน่!”

“คุณหนู สิ่งที่ข้าบอกเป็นเรื่องจริงทั้งหมด คุณหนูปล่อยข้าไปเถิด! ยามนี้ข้าสิ้นเนื้อประดาตัวแล้ว คุณหนูเห็นแก่ที่เป็นนายบ่าวกัน ปล่อยข้าไปเถิด!”

หลิงอวี๋ยิ้มเย็นชา “หลิงผิง เอาเงินข้าไปมากถึงเพียงนั้น แม้ว่าเจ้าจะใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายเพียงใด ก็ยังใช้ไปไม่หมดหรอก! เจ้าคิดให้ดี ๆ มีสิ่งใดอีกที่ยังมิได้บอก!”

หลิงผิงหันไปมอง กริชของเถาจื่อก็แกว่งอยู่ตรงหน้านางแล้ว

หลิงผิงกลัวจนมิกล้าเล่นลูกไม้อีกแล้ว จึงเอ่ยเสียงสั่นเทา

“คุณหนู หวางซือยังให้หลิงหลานไปรายงานเรื่องของคุณหนูที่จวนเสนาบดีอยู่เป็นประจำด้วย… หลายปีก่อนหลิงหลานก็ยังไปอยู่บ่อย ๆ ต่อมาก็มิไปแล้ว!”

“นางบ่นกับข้าว่า นานวันหวางซือก็ยิ่งขี้เหนียวขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่นางไปก็จักให้เงินเพียงเล็กน้อย!”

“ต่อมาพอเราสองคนร่วมมือกันโกงเงินของคุณหนู หลิงหลานก็มิสนใจเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ของหวางซือ และมิไปที่นั่นอีก!”

หลิงอวี๋เห็นว่าหลิงผิงพูดอยู่นานก็ไม่เข้าเรื่องเสียที จึงเอ่ยอย่างรำคาญ