ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 427

รถม้าของตำหนักองค์ชายคังกำลังเคลื่อนตัวบนถนนนอกเมือง

ข้างหลังรถม้ามีขบวนองครักษ์ขี่ม้าสูงใหญ่กำยำ

จ้าวเจินเจินภายในรถม้าเอียงตัวบนตั่งเตียงประดับงามประณีต โดยมีนางรับใช้สองคนนั่งพัดอยู่ข้าง ๆ นาง

จ้าวเจินเจินหลับตาคิดเรื่องในใจพลางนิ่วหน้าเล็กน้อย

องค์ชายคังให้กวนอิ่งอยู่เรือนที่พ่อแม่นางยกเป็นสินสมรสให้นาง

ทว่ากวนอิ่งใช้เวลาเพียงไม่นานขับไล่ชาวนากว่าครึ่งของตนออกหมู่บ้านเสียแล้ว

เลยเถิดกว่านั้นคือนางทุบตีเหอจวงโถวผู้ที่ดูแลทุ่งนาแทนตน โยนเขาทิ้งออกมาจนเจียนตาย

แถมรายได้ครึ่งปีนี้ของทุ่งนาล้วนถูกกวนอิ่งใช้สุรุ่ยสุร่ายจนหมดในไม่กี่วัน!

จ้าวเจินเจินมิได้กังวลเงินเล็กน้อยนั้นหรอก ตระกูลจ้าวของนางก็มีเงินตราเช่นกัน นางจึงมิสนใจการสิ้นเปลืองเงินนับหมื่น

ทว่าที่นางโมโหคือท่าทีหยิ่งผยองของกวนอิ่ง ยังมิทันเป็นพระชายารองเข้าประตูตำหนักองค์ชายคังด้วยซ้ำ แต่กลับวางมาดสูงส่งกว่าพระชายาเอกเช่นตนเสียอีก!

หากนางแต่งเข้าตำหนักองค์ชายคังจริง กวนอิ่งจะไม่ยิ่งจองหองรึ?

ครั้นกลุ่มคนมาถึงหรงจวง จ้าวเจินเจินมิได้ไปเรือนของตน แต่ไปเรือนของเหอจวงโถวก่อน

ภรรยาของเหอจวงโถวกำลังตากผ้าปูเตียงอยู่ในลาน เมื่อพบจ้าวเจินเจินกับกลุ่มคนมา นางก็ถลันมาข้างหน้าพลางคุกเข่ากับพื้น กล่าวทั้งร่ำไห้ว่า

“พระชายาคัง ท่านมาแล้ว! ข้ากำลังรอท่านมาตัดสินแทนพวกเราอยู่เจ้าค่ะ!”

“พระชายา ท่านมิทราบเจ้าค่ะ นางสารเลวแซ่กวนนั่น เกือบตีเหล่าเหอตายแล้ว… ท่านเข้าไปดูแล้วจะทราบเองเจ้าค่ะ!”

จ้าวเจินเจินพูดอ่อนโยน “แม่นางเหอ ข้าได้ยินว่าเหอจวนโถวถูกทุบตีจึงมาเยี่ยม!”

“เหอจวนโถวเป็นเยี่ยงไรบ้าง? เชิญหมอมาหรือยัง?”

แม่นางเหอรีบผงกศีรษะ “พระชายาช่างเมตตา ข้าเชิญแล้วเจ้าค่ะ… โชคดีที่เชิญมาทันกาลถึงรักษาชีวิตเหล่าเหอไว้ได้…”