ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 429

องครักษ์ที่ติดตามมาหลายคนพลันทะยานเข้ามา

แต่กวนอิ่งก็มิใช่พวกจัดการได้ง่าย ๆ ก่อนจะตะโกนว่า “ผู้ใดกล้าลงมือ? ข้ากวนอิ่งจักมิปล่อยมันไปเด็ดขาด!”

“หากข้าบาดเจ็บ องค์ชายคังก็มิปล่อยพวกเจ้าไปเช่นกัน!”

ผู้คุ้มกันสิบกว่าคนนำโดยกวนอิ่งต่างชักดาบล้อมเอาไว้

เมื่อจ้าวเจินเจินเห็นสถานการณ์ก็ยิ่งโกรธตัวสั่นทั้งร่าง

กวนอิ่งผู้นี้หมายสังหารนางรึ?

ก่อนหน้าจ้าวเจินเจินยังฟังหูไว้หูต่อคำพูดของเหอจวงโถว โดยคิดว่าถึงกวนอิ่งจะจองหอง แต่ก็คงมิกล้าให้องค์ชายหย่ากับตนหรอก!

ทว่าบัดนี้เห็นมาดของกวนอิ่งกับตาแล้ว จ้าวเจินเจินเชื่อคำพูดของเหอจวงโถวทุกอย่าง!

หญิงชั่วนางนี้ คิดเสี้ยมองค์ชายหย่ากับตนมิพอ ยังมีเจตนาฆ่าตนด้วย!

เมื่อหัวหน้าองครักษ์เห็นสถานการณ์พลันรู้สึกกังวลใจ พวกเขามากันทั้งหมดแค่แปดคนเท่านั้น

จำนวนผู้คุ้มกันของกวนอิ่งมากกว่าพวกเขาสองเท่า หากสู้กันจริงจะครองความได้เปรียบได้งั้นรึ?

“พระชายา… วันข้างหน้าท่านจักได้เป็นครอบครัวเดียวกันกับคุณหนูกวน คุยกันดี ๆ เถิดขอรับ ทุกคนอย่าบาดหมางกันเลย!”

หัวหน้าองครักษ์รู้ว่ากวนอิ่งมีประโยชน์ต่อองค์ชายคังอย่างยิ่ง หากวันนี้ทำร้ายกวนอิ่ง กลับไปหาได้โดนองค์ชายคังลงโทษเป็นแน่!

ครั้นหัวหน้าองครักษ์ชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียดูแล้ว ก็มิกล้าบุ่มบ่ามเข้าสู้พลางโน้มน้าวจ้าวเจินเจิน

“เจ้า…”

จ้าวเจินเจินโกรธจนหน้าบิดเบี้ยว ผู้ใดเป็นครอบครัวเดียวกันกับนางหญิงชั่วนี่กัน!

กวนอิ่งเห็นซึ้งถึงความกังวลของหัวหน้าองครักษ์พลางยิ้มหยันกล่าว

“พระชายาคัง มิได้ยินหรือว่าอนาคตทุกคนจักเป็นครอบครัวเดียวกัน! เจ้าอย่ามาวางมาดอวดเบ่งเป็นพระชายาต่อหน้าตัวข้าเลย!”

“เป็นนางรับใช้ของเจ้าไร้มารยาทกับข้า ตัวข้าแค่หยิบของใกล้มือมาสั่งสอนนาง! เพื่อนางรับใช้คนเดียว เจ้าถึงกับฉีกหน้าข้าเลยรึ?”

“แม้จะเอาเรื่องนี้ไปฟ้ององค์ชาย องค์ชายก็คงมิกริ้วข้าเพราะนางรับใช้ชั้นต่ำคนเดียวหรอก! ฉะนั้น เจ้าพาคนของเจ้าไสหัวไปซะ!”

“กวนอิ่ง เจ้ายังไม่ทันแต่งเข้าตำหนักองค์ชายคังก็จองหองเช่นนี้แล้ว! เพียงเพราะเจ้ามีเงินสกปรกแค่นั้นหรือ?”

จ้าวเจินเจินตะโกนเดือดดาล “เจ้ายังมิให้คนของเจ้าถอยไป! ข้าเป็นพระชายาเอก ถึงแม้เจ้าแต่งเข้าตำหนักองค์ชายคังก็เป็นแค่พระชายารอง! เจ้ากล้าเสียมารยาทกับข้า องค์ชายไม่ทนเจ้าแน่!”

“ฮ่า ๆ!”

กวนอิ่งหัวเราะอย่างเหิมใจ “จ้าวเจินเจิน… ไยเจ้าโง่เขลาเพียงนี้! พระชายาเอก พระชายารองก็เป็นแค่สมญานามเท่านั้นกระมัง!”