ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 432

ครั้นหลิงอวี๋เห็นลู่หนานก็ผงะไปเช่นกัน ก่อนจะพยักหน้าทักทายเล็กน้อย

เมื่อเร็ว ๆ นี้เกิ่งเสี่ยวหาวเพิ่งซื้อหอริมธารา เขาชวนหลิงอวี๋มาลิ้มลองฝีมือพ่อครัวแห่งหอริมธารา และขอคำแนะนำการปรับปรุงจากหลิงอวี๋ด้วย

หลิงอวี๋รู้สึกว่าทิวทัศน์ที่หอริมธาราไม่เลวเลย เพียงแต่การตกแต่งของภัตตาคารดูเก่ามาก เนื่องกาลเวลาอันยาวนาน

นางเดินเตร่ตามเกิ่งเสี่ยวหาว แล้วให้คำแนะนำเกิ่งเสี่ยวหาวไปด้วย

ทางด้านลู่หนานเริ่มกระสับกระส่าย เนื่องหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนยังมิได้หย่ากัน

หากท่านอ๋องของตนอยู่กับสตรีที่ยังไม่ออกเรือน อย่างนั้นถูกหลิงอวี๋พบเข้าก็ไม่เป็นอะไร

ทว่าถ้าถูกหลิงอวี๋พบว่าท่านอ๋องอยู่กับจ้าวเจินเจินที่เป็นสตรีออกเรือนแล้ว จ้าวเจินเจินกับท่านอ๋องต้องไม่มีหน้าไปเจอคนแน่!

ลู่หนานหมายแอบเข้าไปส่งข่าว แต่ก็กลัวจะยิ่งดึงดูดสายตาคน จึงรออยู่ข้างนอกอย่างใจจดจ่อ

ภายในห้องส่วนตัวเซียวหลินเทียนกำลังพันแผลให้จ้าวเจินเจินอยู่ เขากลัวทำจ้าวเจินเจินเจ็บจึงระวังอย่างยิ่ง

ขณะที่จ้าวเจินเจินกำลังมองดวงหน้างดงามของเซียวหลินเทียนอย่างใกล้ชิด จู่ ๆ หัวใจนางพลันเต้นระรัว

อย่างไรเสียเซียวหลินเทียนก็คือคนที่นางเคยรักสุดใจ!

ความเอาใจใส่เช่นนี้ เดิมทีสมควรจะเป็นของตนสิ!

“ท่านพี่สี่…”

จ้าวเจินเจินเอ่ยโดยไม่รู้ตัว เป็นเสียงที่เปี่ยมความรักละมุนในอดีต

เซียวหลินเทียนจดจ่อกับการพันแผลให้นาง โดยมิได้สนใจความผิดแผกของจ้าวเจินเจิน

เขาโพล่งถามโดยไม่เงยหน้า “เหตุใดเจ้าถึงได้ทะเลาะกับกวนอิ่ง? สตรีผู้นั้นเป็นบ้าไปแล้ว เจ้ามิใช่คู่ต่อสู้ของนางหรอก อย่าไปยั่วยุนางเป็นดีที่สุด!”

เมื่อจ้าวเจินเจินได้ยินคำพูดนี้ของเซียวหลินเทียนก็พลันนึกถึงวาจาที่กวนอิ่งต่อว่าตน แล้วเซียวหลินอี้ยังถือหางให้กวนอิ่งอีกด้วย

ราวกับนางค้นพบทางระบายความอัดอั้นที่มีเต็มทรวง น้ำตาหยาดเล็กหยดใหญ่ไหลลงเปาะแปะ

“ท่านพี่สี่… พะ… พวกเราจะหวนคืนวันวานได้หรือไม่เพคะ…”

จ้าวเจินเจินโผล่เข้าอ้อมกอดเซียวหลินเทียนเร็วพลัน กอดเอวเขากล่าวทั้งร่ำไห้

“หม่อมฉันมิอยากออกเรือน… หม่อมฉันชอบเพียงท่าน…”

“ในขณะนี้เอง ความรู้สึกแท้จริงของจ้าวเจินเจินได้พรั่งพรูออกมา!”

นางสุดจะคิดถึงเมื่อสี่ปีก่อนจริง ๆ!