ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 471

ทันทีที่จ้าวซวนเห็นหลิงอวี๋เข้ามา ก็กลัวว่าเลี่ยวซงจะทำร้ายหลิงอวี๋ จึงตัดเอ็นที่มืออีกข้างของเลี่ยวซงไปเสีย

เลี่ยวซงส่งเสียง อดกลั้นไม่กรีดร้องออกมา

“ข้าจักถามเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลิงซินอยู่ที่ใด?”

คำพูดของหลิงอวี๋แทบจะลอดไรฟันออกมา

เลี่ยวซงมองหลิงอวี๋อย่างเย็นชา แล้วหันไปด้านข้างพลางเอ่ยอย่างดูถูกเป็นอย่างมาก

“ข้าเป็นคนขององค์ชายคัง หากพวกเจ้ากล้าแตะต้องข้า องค์ชายคังไม่มีทางปล่อยพวกเจ้าไปแน่!”

หลิงอวี๋หันไปมองผู้คุ้มกันที่ทรยศเลี่ยวซงเมื่อครู่นี้ “หลิงซินอยู่ที่ใด?”

ผู้คุ้มกันมองไปที่เลี่ยวซงอย่างลังเล คำพูดของเลี่ยวซงทำให้ใจเขาเกิดความหวังริบหรี่

ขอเพียงไม่บอกที่อยู่ของนางรับใช้ผู้นั้น แล้วยืนหยัดรอไปจนกว่าองค์ชายคังจะมา ทุกอย่างก็จะเรียบร้อยใช่หรือไม่?

หลิงอวี๋เห็นว่าเขาไม่พูดอะไร ใบหน้าก็มืดมน พลางหยิบมีดผ่าตัดออกมา

ขณะที่ทุกคนยังมิได้สติ หลิงอวี๋ก็ก้าวไปคว้าหูของเลี่ยวซงไว้...

ยกมีดขึ้นแล้วหูข้างหนึ่งของเลี่ยวซงก็ถูกหลิงอวี๋เฉือนออกมา เลือดสด ๆ ไหลอาบลงมาจากหูของเลี่ยวซง

จนกระทั่งเห็นปลายมีดของหลิงอวี๋มีหูของตนอยู่ เลี่ยวซงถึงได้รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

เซียวหลินเทียน จ้าวซวนและพวกองครักษ์คนอื่น ๆ ต่างตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าหลิงอวี๋จะลงมือเร็วถึงเพียงนี้!

แต่นอกจากนักการของแม่ทัพเฉินแล้ว ก็ไม่มีใครรู้สึกว่าหลิงอวี๋โหดร้ายเลย

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะ ถือมีดเดินไปตรงหน้าผู้คุ้มกัน

ผู้คุ้มกันผู้นั้นมองไปที่หูบนปลายมีดของหลิงอวี๋ รู้สึกว่าหูของตนก็เจ็บขึ้นมาเช่นกัน

เขาตกใจมากจนฉี่แทบราด พลางตะโกนไปด้วยเสียงสั่นเครือ

“อยู่… นางรับใช้ผู้นั้นถูกเลี่ยวซงทิ้งไว้ใน… ในโรงเลี้ยงม้า...”

“เฉาอี้ ไปหาดู...”

ทันทีที่เซียวหลินเทียนออกคำสั่ง เฉาอี้ก็พาพวกองครักษ์หลายคนกับวิ่งไปที่โรงเลี้ยงม้า

หลิงซวนกับเถาจื่อก็วิ่งตามไปด้วยเช่นกัน ทั้งสองยังคงมีความหวัง หวังว่าหลิงอวี๋จะวินิจฉัยผิด!

หลิงซินยังมีชีวิตอยู่!

ขอเพียงหลิงซินยังมีชีวิตอยู่ แม้ว่านางจะสูญเสียหูไป ต่อไปพวกนางจะดูแลนางอย่างดีเอง!