ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 484

หลิงอวี๋และทั้งสองคนนำหัวกวนอิ่งมาถึงหน้าหลุมศพของหลิงซินเรียบร้อย

เถาจื่อกำลังวางหัวคนลงหน้าหลุมศพหลิงซินพลางพูดประโลม

“หลิงซินไปสู่สุคติเถิด! คุณหนูล้างแค้นให้เจ้าแล้ว!”

หลิงอวี๋จ้องหลุมศพหลิงซินอย่างเงียบงัน แม้จะช่วยหลิงซินล้างแค้นแล้ว แต่หัวใจหลิงอวี๋ก็ยังคงหนักอึ้งนัก

หลิงซินยังเด็ก… และนางยังมิได้ใช้ชีวิตให้มีความสุขเลย!

คนต่ำช้ายิ่งกว่าสัตว์เช่นกวนอิ่ง… สมควรตายจริง ๆ!

หลิงอวี๋แอบสาบานว่า ต่อไปนางจะมิปล่อยให้เกิดเรื่องเช่นนี้กับคนข้างกายตนอีกเด็ดขาด นางจะปกป้องทุกคนอย่างเต็มกำลัง!

ครั้นทำพิธีเซ่นไหว้หลิงซินเสร็จ เถาจื่อก็ถือหัวกวนอิ่งหมายหาที่ฝังสักที่

การวางหน้าหลุมศพอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้จะก่อเรื่องเอาได้!

เมื่อหลิงอวี๋เห็นสถานการณ์จึงรีบปราม “อย่าฝัง หัวคนยังมีประโยชน์อยู่!”

เถาจื่อมองทางหลิงอวี๋ค่อนข้างสับสนพลางกล่าวเฉยเมย “คุณหนู มันมีประโยชน์ันใดเจ้าคะ! ขนาดสุนัขยังมิกินหัวคนเลยเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มมีเลศนัย “เอากลับไปถวายเซียวหลินเทียนเถอะ!”

ช่วงหลายวันมานี้ เซียวหลินเทียนก็ออกแรงวางกลเช่นกัน

การที่นางกับท่านกวนเอ้อร์ขนย้ายสมบัติของตระกูลกวนได้ราบรื่น เป็นเพราะเซียวหลินเทียนใช้สัมพันธไมตรีกับเหล่าสหาย

ฉะนั้นจึงไม่ถูกทหารพบตอนพวกเขาขนย้ายทรัพย์สินร้านค้าของตระกูลกวนในยามดึก

แม้เถาจื่อจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลิงอวี๋ถึงส่งหัวคนให้เซียวหลินเทียน แต่ก็ยังห่อมันกลับตำหนักอ๋องอี้อย่างเชื่อฟัง

หลิงอวี๋พาเถาจื่อไปส่งให้เซียวหลินเทียน ครั้นเซียวหลินเทียนเห็นหีบกมิได้แสดงท่าทีสงสัยอันใด

แต่ลู่หนานกลับขวัญหนีดีฝ่อ

เป็นเพราะหูของหลิงซินที่ถูกยัดใส่หีบส่งกลับมาในเหตุการณ์วันนั้น

สองวันมานี้ใจเขาเลยยังรู้สึกเจ็บปวดต่อหีบนัก

ลู่หนานชี้หีบพลางถามด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

“พระ… พระชายา… นี่คงมิใช่หัวของคนผู้นั้นใช่หรือไม่ขอรับ?”