ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 496

คำพูดของหลิงอวี๋ทำให้จ้าวซวนตกตะลึงไปทันที เขาเองก็นึกถึงอาการป่วยของหลู่ชิ่งเช่นกัน

ตอนนั้นหลู่ชิ่งออกไปกับชิวเฮ่า แต่หากชิวเหวินซวงรู้จักการใช้แมลงกู่ เช่นนั้นชิวเฮ่าก็อาจจะทำได้เช่นกัน

หรือว่าที่หลิงอวี๋ตรวจไม่พบเป็นเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับหลู่ชิ่งมิใช่อาการป่วย แต่เป็นการถูกเล่นแมลงกู่ใส่?

“พระชายา ข้ามิรู้เรื่องศิลปะการใช้แมลงกู่ แต่ไป่สือรู้ขอรับ เพียงแต่หมอว่านเรียกให้เขาไปช่วยกลั่นยาอายุวัฒนะแล้ว!”

“จริงสิ ในบ้านเขามีตำราการแพทย์โบราณอยู่เล่มหนึ่ง ในนั้นมีบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับแมลงกู่อยู่ด้วย!”

“ประเดี๋ยวข้าจักไปหาในบ้านของเขาดู หาพบแล้วจักส่งมาให้พระชายาขอรับ!”

หลิงอวี๋พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ดี แต่เจ้าต้องส่งมาอย่างเงียบ ๆ!”

“อย่าให้ชิวเหวินซวงรู้ว่าเจ้าเคยไปที่ห้องของไป่สือ มิฉะนั้นนางอาจสงสัยเอาได้!”

จ้าวซวนพยักหน้ากับจากไป

เขากังวลใจมาก พอนึกถึงว่าตนเชื่อชิวเฮ่าที่ทำร้ายหลู่ชิ่ง เขาก็เสียใจมาก!

แต่พระชายากับท่านอ๋องพูดถูก ก่อนที่พบเจตนาที่แท้จริงของพี่น้องชิว พวกเขายังต้องแกล้งโง่คล้อยตามไปก่อน!

พอเซียวหลินเทียนได้ฟังผลการตรวจสอบที่จ้าวซวนกลับมารายงานก็ยิ้มเย็นชา

“พี่น้องชิวรอมิไหวแล้ว! มิว่าพวกเขาคิดกระทำการใด เราก็ให้โอกาสพวกเขาอีกมิได้แล้ว!”

“จ้าวซวน ในเมื่อเป็นแมลงกู่ ก็เอาน้ำแกงรังนกชามนั้นไปให้ชิวเฮ่ากินเถอะ! เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้ชิวเหวินซวงสงสัย!”

จ้าวซวนเกลียดชิวเฮ่ามาก เขาพยักหน้าแล้วเก็บน้ำแกงรังนกไว้ จากนั้นก็ไปค้นหาตำราการแพทย์เล่มนั้นที่ห้องของไป่สืออย่างเงียบ ๆ

มีเพียงการหาวิธีให้ได้โดยเร็วที่สุดเท่านั้น หลิงอวี๋จึงจะสามารถช่วยหลู่ชิ่งให้หายแล้วมาเป็นพยานในการทำผิดของชิวเฮ่าได้!

เมื่อได้รับตำราการแพทย์มา หลิงอวี๋ค่อนข้างรู้สึกละอายใจ แพทย์ในสมัยโบราณล้วนมีเคล็ดลับของตนกันทั้งนั้น!

แม้ว่านางจะมิได้ขโมยตำราการแพทย์เล่มนี้มา แต่การดูสมบัติของผู้อื่นโดยที่มิได้รับอนุญาตจากเจ้าของก็หาได้ต่างอะไรจากการขโมยไม่!

ช่างเถิด การช่วยชีวิตคนสำคัญกว่า

อย่างมากที่สุดพอไป่สือกลับมา นางก็สอนทักษะทางการแพทย์ให้เขาบ้างเป็นการชดเชยแล้วกัน!