ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 515

“เหวินซวง…”

ชิวเฮ่าหมายยันตัวลุกขึ้นไปตรวจดูนาง แต่ทันทีที่เขาจะขยับจ้าวซวนพลันตัดเส้นเอ็นมือและเท้าของเขาอย่างไวว่อง

จ้าวซวนกลัวชิวเฮ่าจะปลิดชีพตนเองเหมือนชิวเหวินซวงจึงบีบกรามของเขา และหยิบเม็ดยาพิษออกจากปากเขาเสีย

ชิวเฮ่าจ้องจ้าวซวนเขม็ง แล้วหัวร่อหึ ๆ ขึ้น

“แม้พวกเจ้ากระจ่างทุกสิ่งแล้วจะอย่างไรเล่า? เราจะไม่แพ้… เหวินซวงพูดถูก จะมีคนล้างแค้นให้เรา!”

“ฮ่า ๆ… เซียวหลินเทียน เจ้าคงอยากรู้นักหนาว่าที่สองขาเจ้าพิการเป็นข้าทำหรือไม่? มิผิด เป็นข้าเอง…”

“เจตนาเดิมของข้าคืออยากฆ่าเจ้า ทำให้ฉินตะวันตกของพวกเจ้าสูญเสียแม่ทัพใหญ่ ผู้ใดจักไปรู้ว่าเจ้าจะดวงดีขนาดนี้ เพียงตกขาหักแค่นั้นเอง…”

“ตอนข้าพบเจ้า เดิมทีหมายซ้ำเจ้าสักสองสามดาบ แต่เจ้ากลับฟื้นน่ะสิ… พวกจ้าวซวนก็รุดมาถึงซะแล้ว ข้าจึงไร่โอกาสลงมือ!”

ชิวเฮ่าหัวเราะบ้าคลั่งพลางเอ่ยว่า “แม้มิได้ฆ่าเจ้า แต่ก็ทำเจ้าพิกลพิการได้ก็นับว่าสำเร็จแล้วเหมือนกัน!”

“หากมิใช่เพราะหญิงชั่วจอมยุ่มย่ามนี่ละก็…”

ชิวเฮ่ามองทางหลิงอวี๋พลางด่าอย่างโมโห “คราแรกข้าน่าจะฆ่าเจ้าให้ตายไปเสีย!”

ชิวเฮ่าระเบิดหัวเราะบ้าคลั่ง “พวกเจ้าจักมิชนะ…ฮ่า ๆ พวกเจ้าน่าจะไปเห็นสภาพของจูเผิงอันน่าสังเวชก่อนที่เขาจะตาย…”

“ฮ่า ๆ ๆ… เซียวหลินเทียน ถึงเจ้าฆ่าข้าก็จักมีคนมาล้างแค้นให้ข้าอยู่ดี!”

“พวกเจ้าอย่าคิดเค้นข่าวจากปากข้าเชียว… เพราะข้าไม่มีวันทรยศฮูหยินกับฝ่าบาท…”

ทันใดนั้นชิวเฮ่าก็หน้าแดงจรดหู เส้นเลือดดำปูดโปน…

จ้าวซวนเพิ่งสัมผัสได้ว่ามีสิ่งผิดปกติตรงหน้า ทว่าชิวเฮ่ากลับออกแรงกัดลิ้นตัวเองขาดเสียแล้ว

สายเลือดทะลักออกจากปากเขา ชิวเฮ่ามองจ้าวซวนอย่างเยาะเย้ยหลังกล้ำกลืนลมหายใจเฮือกสุดท้ายไป

“เจ้าสุนัขเลวระยำ!”

จ้าวซวนสาปแช่งอย่างไม่ยอมพลางมองทางเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนยิ้มเยาะหยัน ที่จริงแล้วก็ค่อนข้างแอบเลื่อมใสฉางซุ่นอี้ในใจ ฝ่าบาทที่ออกมาจากปากชิวเฮ่ามันบ่งชี้ถึงฉางซุ่นอี้น่ะสิ!

จารชนที่บ่มเพาะโดยคนผู้นี้ยอมตายมิยอมสารภาพผิด ฉางซุ่นอี้ช่างเป็นตัวละครที่น่าเกรงขามเสียจริง