ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 527

“มิใช่...”

หลิงอวี๋ไม่อยากให้หลิงหว่านเข้าใจผิด จึงเอ่ย “ข้าขอถามเจ้าหน่อย เจ้าหมายเปิดร้าน อยากทำให้ใหญ่โต หรือเจ้าแค่ทำไปแบบสบาย ๆ?”

หลิงหว่านถูกถามเช่นนี้ก็ก้มหน้าลง พลางเอ่ยอย่างเศร้า ๆ “ท่านพี่ หลังจากที่ท่านพ่อของข้าไปแล้ว บ้านใหญ่ของเราในจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนก็ถูกครอบครัวของสะใภ้สองดูถูกเข้า”

“เวลาท่านปู่อยู่บ้าน พวกเขาก็ยังแสร้งทำสุภาพ! แต่พอท่านปู่มิอยู่บ้าน ครอบครัวของพวกเขาก็สั่งเราอย่างกับคนใช้!”

“หลิงเยี่ยนยังพูดอีกว่า ครอบครัวของพวกเราเป็นบ้านรอง! บอกว่าพวกเราอยู่กินแบบมิทำอันใด... คำพูดเหล่านั้นช่างน่าเกลียดนัก!”

หลิงหว่านนึกถึงพวกสิ่งที่หลิงเยี่ยนพูดแล้วก็รู้สึกเสียใจมากจนอยากจะร้องไห้ออกมา

“ข้ามิอยากให้ท่านแม่ได้รับสายตาเย็นชาอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นพอเห็นว่าท่านพี่เปิดโรงเหยียนหลิง ก็เกิดความคิดอยากทำการค้าขึ้นมา!”

“ข้ามิได้แช่งท่านปู่… แต่ท่านพี่… หากวันใดท่านปู่มิอยู่แล้ว ข้ากับท่านแม่ต้องถูกครอบครัวของลุงรองขับไล่ออกไปเป็นแน่!”

“แทนที่เมื่อถึงเวลานั้นต้องเข้าตาจนไร้ทางไป สู้ข้าหาหนทางให้ครอบครัวเราเสียตั้งแต่บัดนี้มิดีกว่าหรือ”

หลิงอวี๋เข้าใจแล้ว หลิงหว่านมีความมุ่งมั่นอยากจะหาเลี้ยงชีพด้วยตนเอง

นางคิดพลางเอ่ยไปตามตรง “หว่านเอ๋อร์ ข้าสนับสนุนการค้าของเจ้าเอง ข้าจักให้ยาทานั้นแก่เจ้า! แต่ข้าให้ทางเลือกกับเจ้าอีกหนึ่งทาง...”

หลิงหว่านมองหลิงอวี๋อย่างคาดหวัง พลางเอ่ยอย่างตื่นเต้น “ทางเลือกใดหรือ?”

หลิงอวี๋ยิ้มพลางเอ่ย “ทางเลือกหนึ่งก็คือ เหมือนกับที่เจ้าว่า เปิดร้านขายยาทาที่ข้าทำ! เช่นนั้นเงินที่ได้รับก็คงธรรมดา ๆ เท่านั้น!”

“ส่วนอีกทางเลือกหนึ่งก็คือ เจ้าทำยาทาแล้วให้ผู้อื่นช่วยขายให้เจ้า!”

“แค่นี้มันก็จะใหญ่ขึ้น… เพราะยาทาที่เจ้าผลิตสามารถขายได้ไปทั่วแคว้น! เช่นนั้นก็ทำเงินได้มากหลาย!”

ดวงตาของหลิงหว่านเป็นประกายขึ้นมาทันที นางมองหลิงอวี๋อย่างมิอยากเชื่อ พลางเอ่ยตะกุกตะกัก

“ท่านพี่… หมายความว่า… จัก… จักให้สูตรลับกับข้าหรือ?”