ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 546

เซียวหลินเทียนชายมองเขาพลางกล่าวบ่ายเบี่ยง

“วันหลังข้าจักเลี้ยงสุราต้อนรับเจ้ากลับจากแดนไกล ถึงครานั้นค่อยคุยกัน! ตอนนี้… อย่ารบกวนในขณะที่ตัวข้าเป็นผู้ตัดสิน!”

เมื่อเผยอวี้ฟังก็โน้มเข้าใกล้เขาทันควัน กล่าวทั้งยิ้มอ่อนจาง

“อย่างไรเสียไม่ช้าก็เร็วท่านก็ต้องหย่ากับนาง… วันนี้มีคุณหนูที่ทั้งเก่งและงดงามมากหลายอยู่ที่นี่ ท่านลองมองดูสิว่ามีใครเข้าตาท่านหรือไม่ แล้วกระหม่อมจักให้ท่านแม่กระหม่อมเป็นแม่สื่อให้ท่านเองพ่ะย่ะค่ะ!”

“สตรีผู้นั้นทั้งแสนหยาบคายและโง่เขลา เดิมทีมิคู่ควรกับท่านด้วยซ้ำ! และวันนี้ท่านมิควรให้นางมาร่วมงานชมบุปผา เพื่อเลี่ยงให้ท่านขายหน้า!”

เมื่อหลี่ว์จงเจ๋อฟังก็ทนมิไหวพลางกล่าวอย่างไม่พอใจ

“ท่านพี่อวี้ ท่านกลับเมืองหลวงได้มินาน ท่านหาได้รู้สิ่งใดไม่ก็อย่าพูดจาส่งเดช! หลิงอวี๋… พระชายาอ๋องอี้มิใช่คนอย่างที่ท่านพูดเสียหน่อย!”

“นางฉลาดยิ่งนัก… และยังมีความสามารถ! อีกทั้งจิตใจดี!”

“หือ… คนที่เจ้าบอกกับคนที่ข้าพูดถึงคือคนเดียวกันหรือ?”

เผยอวี้ทักขึ้นอย่างแปลกใจ ซึ่งน้ำเสียงนี้ดึงดูดคนมองมามิน้อยเลย

มีสตรีหลายคนที่ยกย่องเผยอวี้ เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขาก็พลันตาพร่าหมดสิ้น!

หากเป็นยุคปัจจุบันคงมีเสียงหวีดร้องว่าสุดหล่อ สุดเท่ไปนานแล้ว!

ยังมีสตรีอีกหลายคนแอบสังเกตเซียวหลินเทียน หลี่ว์จงเจ๋อกับอันเจ๋ออย่างถี่ถ้วน

เซียวหลินเทียนคือคนที่โฉมงดงามที่สุดในบรรดาพวกเขา และเป็นบุรุษที่ทรงอิทธิพลที่สุดเช่นกัน แต่เมื่อพวกนางเห็นเก้าอี้ล้อของเขาก็ร่นถอยกันกลางคันทันที

ผู้ใดบ้างจะไม่หวังให้ตัวเองออกเรือนกับสามีที่โฉมงามสง่า ทรงอำนาจและสูงส่งกันเล่า!

ท่านอ๋องอี้ผู้นี้แม้มีอำนาจ แต่กลับเป็นคนพิการ!

ท่ามกลางสายตาเหล่านี้ มีเพียงสตรีผู้เดียวค่อนข้างโดดเด่น นางจ้องเซียวหลินเทียนอย่างไม่ลดละ

หญิงงามผู้นี้มากับจ้าวเจินเจิน และฟางเจียอี๋คือลูกผู้น้องฝั่งมารดาของจ้าวเจินเจินนั่นเอง

ฟางเจียอี๋เพิ่งถึงวัยปักปิ่น(1)ในปีนี้ และนางมาจากแคว้นซูโจว