ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 592

ในที่สุดเสิ่นจวนก็ตื่นเต็มตา นางพยายามดิ้นรนกับกรีดร้อง “จ้าวซิง เจ้ามันสารเลว เจ้าทำกระไรกับข้า?”

“อ๊าย… ไปให้พ้น… ท่านพี่ นี่มิใช่เยี่ยงนั้นนะ ข้ากับเขามิได้มีอะไร… เขาเป็นชู้ของพี่สะใภ้...”

เสิ่นจวนบีบจ้าวซิงอย่างแรง หลังจากนั้นจ้าวซิงก็ตั้งสติได้ว่าเขาเข้าใจผิดคน

เขาเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจ แล้วก็เห็นหลิงอวี๋ยืนอยู่ตรงข้ามอย่างสวย ๆ

“เสี่ยวอวี๋… นี่มันเกิดอะไรขึ้นหรือ ข้ามีนัดกับเจ้า… แล้วเหตุใดกลายเป็นนางได้?”

จ้าวซิงรีบวิ่งจะไปคว้ามือของหลิงอวี๋ แต่เถาจื่อเตะเข่าเขาอย่างแรง จนจ้าวซิงคุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังลั่น

“เสี่ยวอวี๋… เหตุใดเจ้าถึงใจร้ายกับข้าถึงเพียงนี้เล่า?”

จ้าวซิงเอ่ยอย่างเสียใจ “เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าคนที่นัดกับข้าเมื่อครู่คือเจ้า เหตุใดถึงกลายเป็นนางไปได้?”

ยังมิทันที่หลิงอวี๋จะพูดอะไร พระสนมหรงก็ตะโกนขึ้นมาก่อน “หลิงอวี๋ ได้ยินหรือไม่? ชู้ของเจ้ายอมรับแล้วว่าเจ้าคือคนที่ใส่ร้ายจวนเอ๋อร์ เหตุใดเจ้าถึงใจร้ายถึงเพียงนี้!”

“จวนเอ๋อร์คงจะไปรู้เรื่องมีชู้ของเจ้าแน่ เจ้าจึงวางแผนใส่ร้ายนางเช่นนี้!”

หลิงอวี๋หมดคำพูด จนถึงเวลานี้พระสนมหรงยังมิยอมกลับตัวอีกหรือ?

นางมองจ้าวซิงที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าตนเอง แล้วก็รู้สึกอยู่ราง ๆ ว่าเขาดูคุ้นหน้า

พอนึกดูดี ๆ นี่มันผู้ชายที่กอดคนผิดที่พบที่ภัตตาคารจี๋เสียงครั้งที่แล้วมิใช่หรือ?

ที่แท้จ้าวเจินเจินกับองค์หญิงหกก็วางแผนจะจัดการตนเองตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว!

ดูเหมือนว่างานเลี้ยงชมบุปผาในวันนี้จะมีลูกไม้นี้ต่างหากที่เป็นจุดสำคัญ!

“พระสนมหรง หลิงอวี๋เคารพพระสนมมาโดยตลอด แต่พระสนมตรัสให้ร้ายหม่อมฉันครั้งแล้วครั้งเล่า คิดว่ารังแกหม่อมฉันได้ง่าย ๆ จริง ๆ หรือเพคะ?”

หลิงอวี๋ไม่ไว้หน้าพระสนมหรงอีกแล้ว พลางเอ่ยเสียงขรึม “หากวันนี้พิสูจน์ได้ว่าเรื่องนี้มิเกี่ยวกับหม่อมฉัน พระสนมต้องยกน้ำชาขอโทษหม่อมฉันเพคะ!”

“มิเช่นนั้น หลิงอวี๋ก็ขอไปคุยกับเสด็จพ่อให้รู้เรื่อง!”

เซียวหลินเทียนเองก็ขมวดคิ้วมองพระสนมหรงเช่นกัน เขาเป็นเหมือนกับหลิงอวี๋ ก่อนหน้านี้ไม่เคยมุ่งเป้าไปที่พระสนมหรงมาก่อนเพราะเห็นแก่ที่นางเป็นผู้อาวุโส!