ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 610

หลิงอวี๋แค่คิดถึงประโยชน์ของการมีลูกชาย แต่ก็ไม่ได้อิจฉาอะไร!

นางรู้สึกว่าเซียวหลินเทียนเองก็ไม่ใช่คนประเภทที่พึ่งพาลูกเพื่อรับตำแหน่งเช่นกัน!

เพียงแต่ นางกับเซียวหลินเทียนสามารถมองได้อย่างใจเย็น แล้วคนอื่น ๆ เล่า?

หลิงอวี๋หันไปมองพระชายาเว่ยโดยไม่รู้ตัว...

รถม้าของพระชายาเย่ถูกรถม้าของตำหนักองค์ชายเว่ยชนระหว่างทางไปถวายเครื่องหอม นางถึงได้ตกจากรถม้า!

นี่เป็นอุบัติเหตุจริง ๆ หรือ?

หากพระชายาเว่ยไม่อยากให้พระชายาเย่ให้กำเนิดลูกชายคนโตของราชวงศ์ แล้วได้รับความโปรดปรานจากจักรพรรดิอู่อัน นางก็อาจจะทำเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้นี่!

แต่พระชายาเว่ยก็ไม่ได้ดูคล้ายคนโง่

แม้ว่าจะอยากจัดการกับพระชายาเย่ นางก็ไม่น่าจะใช้รถม้าของนางเองไปโจมตีรถม้าของตำหนักองค์ชายเย่สิ!

ขณะที่หลิงอวี๋กำลังคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากข้างในอีกครั้ง แต่เสียงนั้นอ่อนแรงลงกว่าก่อนหน้านี้มาก!

ไม่ดีแล้ว!

จู่ ๆ หลิงอวี๋ก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา หากมีการสมรู้ร่วมคิดกันภายใน เช่นนั้นพระชายาเย่อาจจะสิ้นไปทั้งแม่ทั้งลูกได้!

หลิงอวี๋อยู่เฉยไม่ได้แล้ว นางก้าวไปเอ่ยกับองค์ชายเย่ที่หน้าซีดด้วยความกังวล

“องค์ชายห้า ให้หม่อมฉันเข้าไปดูดีหรือไม่ คนมากก็มีแรงมาก บางทีข้าอาจจะช่วยอะไรได้!”

ยังไม่ทันที่องค์ชายเย่จะพูดอะไร พระชายาเว่ยก็ชิงพูดก่อน

“พระชายาอ๋องอี้ แม่นางซือกับนางผดุงครรภ์สองคนที่องค์ชายห้าเชิญมาก็อยู่ข้างในกันหมด เจ้าอย่าเข้าไปวุ่นวายจะดีกว่า!”

“หมอทุกคนต่างก็มีวิธีการของตน เวลาเจ้ารักษาคนอื่นก็ไม่ชอบให้หมอคนอื่นเข้ามายุ่งมิใช่หรือไร?”

“สตรีคลอดบุตรก็เป็นเช่นนี้ ต้องทรมานอยู่เป็นวัน ๆ ถึงจะคลอดได้! ตอนข้าคลอดจ่างหนิง ก็กินเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็ม ๆ จึงคลอดได้!”

“องค์ชายห้า มิต้องกังวลนะ คนดีสวรรค์ย่อมคุ้มครอง น้องสะใภ้ห้าจะต้องปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกแน่นอน!”