ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 630

หลิงอวี๋ไม่สนใจว่าทั้งสองคนคิดเยี่ยงไร นางคุกเข่าลงพลางเอ่ยกับหลิงเยวี่ยอย่างจริงจัง

“แม่นมลี่และพี่ฉีเต๋อต้องดูแลเจ้าทุกวันก็ลำบากมากแล้ว หากเจ้าอยากเลี้ยงสัตว์เลี้ยง เจ้าก็ต้องรับผิดชอบดูแลมันเอง! เจ้าไม่สามารถเพิ่มภาระให้พวกเขาเพียงเพราะความชอบของเจ้าได้!”

หลิงเยวี่ยกะพริบตาปริบ ๆ คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ย “ท่านแม่ ตกลง ข้าจะดูแลกระต่ายน้อยเองขอรับ!”

หลิงอวี๋พยักหน้าพลางเอ่ย “กระต่ายน้อยเป็นสมบัติของท่านอ๋อง หากเจ้าอยากได้กระต่ายน้อยเจ้าต้องขอท่านอ๋อง หากท่านอ๋องเห็นด้วย จึงจะสามารถเอามันไปได้!”

หลิงเยวี่ยพยักหน้า พลางเอ่ยกับเซียวหลินเทียนอย่างมีความหวัง “ท่านอ๋อง… ท่านมอบกระต่ายน้อยให้กับเยวี่ยเยวี่ยตัวหนึ่งได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

เซียวหลินเทียนตะลึงไปอีกครั้ง แค่กระต่ายน้อยที่ไม่ได้สำคัญอะไร หลิงอวี๋จริงจังถึงขั้นให้หลิงเยวี่ยขอเลยหรือ?

แต่เมื่อเห็นท่าทางสุภาพของหลิงเยวี่ย เซียวหลินเทียนก็พูดไม่ออก

ก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นเด็กจากครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจมาไม่น้อย เวลาอยากได้สิ่งใดก็จะร้องไห้โวยวายขอสิ่งที่ตนต้องการ

แต่หลิงเยวี่ยไม่ได้ประพฤติตนเอาแต่ใจและก้าวร้าวเช่นนั้น หลิงอวี๋สอนเด็กคนนี้ดีมากจริง ๆ!

“ย่อมได้สิ แต่หากเลี้ยงกระต่ายน้อยตัวเดียวมันจะเหงาเกินไป ข้าให้เจ้าสองตัวเลย!”

“ขอบพระทัยท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!” หลิงเยวี่ยคำนับเซียวหลินเทียนอย่างมีความสุข จากนั้นตะโกนบอกหลิงอวี๋อย่างตื่นเต้น

“ท่านแม่ ท่านอ๋องรับปากว่าจะให้ข้าแล้ว! ขอบคุณท่านแม่ที่ให้ข้าเลี้ยงกระต่ายน้อย… เช่นนั้นข้าเอาสองตัวนั้นเลย!”

หลิงเยวี่ยพูดจบก็พาฉีเต๋อไปหากรงใส่กระต่ายน้อยอย่างมีความสุข

ลู่หนานอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “พระชายา ท่านจะให้เยวี่ยเยวี่ยดูแลกระต่ายน้อยทั้งสองด้วยตัวเองจริง ๆ หรือขอรับ?”

“ที่ตำหนักก็ใช่ว่าจะไม่มีคนรับใช้ เหตุใดต้องให้เด็กเช่นเขาทำเช่นนั้นด้วยเล่าขอรับ!”

หลิงอวี๋ยิ้มบาง ๆ “คนรับใช้ต่างก็มีหน้าที่ของตัวเอง! เยวี่ยเยวี่ยอยากเลี้ยงสัตว์เลี้ยงก็ต้องดูแลเอง… ข้ามิได้ทำให้เขาลำบาก ข้าแค่สอนให้เขารู้จักความรับผิดชอบ!”

“สัตว์เลี้ยงที่ไม่ได้ดูแลเอง เวลาชอบก็ไปเล่นแค่ชั่วครู่ พอไม่ชอบก็โยนมันทิ้งไป!”

“แต่การดูแลเองจะทำให้เขามีความรับผิดชอบและรักสัตว์เลี้ยงของเขา!”