ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 640

ในขณะที่กำลังยุ่ง อันซินก็วิ่งเข้ามาในชุดกระโปรงเรียบง่าย นางทักทายกับหลิงหว่าน​พลางเอ่ยกับหลิงอวี๋

“ท่านพี่หลิงหลิง วันนี้ข้าช่วยพวกท่านไม่ได้แล้ว ท่านแม่ของข้ามาแจกโจ๊ก ข้าต้องอยู่ช่วยนางที่ศาลาโจ๊ก!”

หลิงอวี๋ยิ้มพลางเอ่ย “เจ้าดูแลท่านแม่ของเจ้าให้ดีเถิด! โจ๊กที่ต้นเดือดจะร้อนมาก พวกเจ้าจะต้องระวังเรื่องความปลอดภัยด้วย!”

นางหยิบยาทาแผลสองหลอดยื่นให้อันซิน “หากเจ้าโดนลวกโดยไม่ระวังก็ทาลงไป มันได้ผลดีมาก!”

“ขอบคุณท่านพี่หลิงหลิง!”

อันซินรับยาทาแผลมาอย่างมีความสุข พลางเข้าไปกระซิบอะไรบางอย่างที่หูของหลิงหว่านแล้ววิ่งกลับไป

หลิงหว่านหน้าแดงเล็กน้อย หลิงอวี๋เห็นแล้วก็ค่อนข้างประหลาดใจ​ อันซินพูดอะไรกับนางถึงทำให้สตรีผู้นี้หน้าแดงได้กัน!

พอนึกถึงงานเลี้ยงชมบุปผาครั้งที่แล้ว เดิมทีจะให้หลิงหว่านได้ใกล้ชิดเขา แต่ผลกลับมีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย หลิงอวี๋เองก็ไม่มีเวลาไปทำความเข้าใจพฤติกรรมของพวกคุณชายเหล่านั้น

เมื่อมองแผ่นหลังของอันซิน จู่ ๆ หลิงอวี๋ก็ใจเต้นรัว พระชายาผิงหนานดูเป็นคนตรงไปตรงมาแล้วก็ชอบหลิงหว่าน นางรู้จักผู้คนมากมายในแวดวงนี้และมีโอกาสมากมายที่จะได้ใกล้ชิดกับพวกคุณชาย

บางทีตนก็ควรหาโอกาสไปเยี่ยมพระชายาผิงหนานบ้าง ขอให้นางแนะนำให้หลิงหว่านรู้จักกับเขาหน่อย

หลิงอวี๋คิดไปในขณะที่กำลังยุ่ง กระทั่งจัดเครื่องยาสมุนไพรเรียบร้อยแล้ว ด้านนอกศาลาก็มีคนมารอรับการรักษาอยู่เป็นจำนวนมากทีเดียว

หลิงอวี๋ให้พวกหมอเลี่ยวนั่งลงเตรียมพร้อมที่จะเริ่มตรวจรักษา

ทันใดนั้นก็เห็นกลุ่มคนมาจากฝั่งตรงข้าม และมีรถม้าหลายคันกำลังลากข้าวของจิปาถะมาด้วย

สัญลักษณ์บนรถม้ามองเห็นได้อย่างชัดเจนมาก มีคำว่า “คัง” ตัวใหญ่ ๆ ติดอยู่ที่รถม้าทั้งด้านซ้ายและขวา

หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว คงมิใช่จ้าวเจินเจินที่ชอบสร้างเรื่องกลับมาอีกแล้วหรอกกระมัง?

แต่เมื่อรถม้าหยุด ข้ารับใช้จากตำหนักองค์ชายเว่ยที่ขนของลงมา ก็ไม่เห็นจ้าวเจินเจินลงมาเลย