ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 642

เมื่อทั้งสองเดินกลับไปก็เห็นคนยืนต่อแถวยาวรอโจ๊กอยู่ฝั่งตรงข้าม

แต่จ้าวเจินเจินก็ยังไม่ปรากฏตัว!

“ท่านพี่ ท่านคิดว่ามันแปลกหรือไม่? จ้าวเจินเจินไม่อยากพึ่งการแจกโจ๊กมาสร้างชื่อเสียงที่ดีหรอกหรือ? นี่มันนานแค่ไหนแล้ว? ไฉนยังมิเห็นนางอีกเล่า!”

หลิงอวี๋มองไป โจ๊กทางนั้นน่าจะต้มพร้อมแล้ว แต่ยังไม่ได้แจกจ่าย

“นางจะต้องมาแน่! อีกอย่างข้ากล้ารับรองกับเจ้าเลยว่านางจะหาทางอื่นสร้างชื่อเสียง!”

คำพูดของหลิงอวี๋ไม่ได้เกิดจากการคาดเดา ในเมื่อจ้าวเจินเจินมาโดยมีจุดประสงค์ที่จะชะล้างเรื่องของนาง เช่นนั้นตอนนี้ก็มีผู้แจกโจ๊กที่ศาลหลักเมืองอยู่แล้ว หากนางมาก็เป็นเพียงผู้แจกโจ๊กธรรมดา ๆ

หากต้องการดึงความสนใจของผู้ลี้ภัยไปที่นาง มีเพียงต้องหาทางอื่นเท่านั้น

ในขณะที่พูดอยู่นั้น ก็มีคนตะโกนขึ้นมา "พระชายาคังมาแล้ว… พระชายาคังบอกว่ากินแค่โจ๊กคงจะไม่อิ่ม วันนี้นางจึงเตรียมหมั่นโถวขาวมาให้ทุกคนด้วย!"

“โอ้โห…”

เมื่อได้ยินผู้ลี้ภัยเหล่านั้นต่างก็ยินดี

พวกเขาหลายคนไม่ได้กินอะไรมานานแล้ว ตอนนี้ได้ยินว่าไม่ได้มีแค่โจ๊กเท่านั้นแต่ยังมีหมั่นโถวแป้งขาวด้วย ใครเล่าจะไม่ตื่นเต้น?

ทันใดนั้น ผู้คนก็กรูกันไปต่อแถวที่ศาลาแจกโจ๊กของตำหนักองค์ชายคังกันใหญ่

หลิงหว่านเห็นว่าศาลาโจ๊กของพระชายาผิงหนานมีคนต่อแถวเหลืออยู่ไม่กี่คน นางก็เบิกตากว้างด้วยความโกรธทันที

“พี่หลิงหลิง นางทำเช่นนี้ได้เยี่ยงไร! โจ๊กที่ครอบครัวของอันซินเตรียมมาจะแจกต่อได้หรือไม่?”

“นี่นางกำลังฝ่าฝืนกฎ...”

“ใจเย็น ๆ ห่อน!”