ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 644

โจ๊กร้อนมากจนจ้าวเจินเจินกรีดร้องขึ้นมาในทันที

องค์ชายคังตะโกนด้วยความโกรธ “ใครก็ได้ จัดการไอ้อันธพาลนี่ซะ!”

องครักษ์หลายคนรีบวิ่งเข้าไปจัดการชายร่างกำยำอย่างดุเดือด

ชายร่างกำยำหลบอย่างว่องไว พลางเอื้อมมือออกไปคว่ำตะกร้าหลายใบที่บรรจุหมั่นโถวไว้แล้วตะโกน

“องค์ชายน่ารังเกียจนี่… ตนเองมีอาหารมีที่อยู่แล้วไม่สนใจความเป็นความตายของคนยากจนเยี่ยงพวกเรา! เขาเอาหมั่นโถวบูดมาแจกพวกเรา…”

“ทุกคนมาร่วมมือกัน… หากพวกเขาไม่ให้ทางรอดให้เรา เราก็แสดงให้พวกเขาเห็นไปเลยว่าเราไม่ยอมถูกรังแกง่าย ๆ...”

เมื่อเห็นว่าทหารองครักษ์ขององค์ชายคังกำลังจะจับชายร่างกำยำไว้ ชายร่างกำยำจึงหลบไปที่อีกฟากหนึ่งของเตา แล้วยกหม้อโจ๊กขึ้นมาโยนใส่พวกเขา

ในหม้อนั้นยังคงมีโจ๊กร้อน ๆ อยู่เต็มหม้อ หากถูกลวกไป ผิวหนังจะไม่ลอกออกหรือ?

เหล่าองครักษ์ตื่นตระหนกกลัวว่าจะถูกโจ๊กลวกจึงจับผู้ลี้ภัยที่อยู่ข้าง ๆ มากั้นไว้ข้างหน้าตน

ผู้ลี้ภัยเหล่านั้นมีหรือจะสู้องครักษ์ที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีได้ พวกเขาไม่สามารถหลบหลีกได้เลย ได้แต่มองโจ๊กร้อน ๆ สาดเข้าหน้าพวกเขาอย่างหวาดกลัว

ผู้ลี้ภัยที่อยู่ด้านหลังไม่รู้สถานการณ์ เมื่อเห็นหมั่นโถวกระจัดกระจายเต็มพื้นก็หิวมากจนไม่สนใจว่าหมั่นโถวจะบูดหรือไม่ รีบพุ่งเข้าไปแย่งชิงกันทันที

ทันใดนั้น โจ๊กร้อน ๆ หม้อใหญ่ก็สาดลงมาราวกับเม็ดฝน แล้วทุกคนก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี องค์ชายคังก็กลัวว่าจะมีใครทำร้ายตนท่ามกลางความวุ่นวายนี้ เขาจึงกระโดดออกจากศาลาโจ๊กทางด้านข้าง

“พระสวามี…”

จ้าวเจินเจินอยากจะตามองค์ชายคังไป แต่ในชั่วพริบตาก็ถูกผู้ลี้ภัยเหล่านั้นขวางทางไว้แล้ว

นางมององค์ชายคังวิ่งออกไปตาโต แล้วตนก็ถูกผู้ลี้ภัยบีบให้ถอยหลังไปสองสามก้าว

จู่ ๆ หัวใจของจ้าวเจินเจินก็เย็นชาขึ้นมาทันที องค์ชายคังไม่คิดเลยหรือว่า หากเขาทิ้งนางไว้ที่นี่ นางอาจจะถูกผู้ลี้ภัยบ้าคลั่งทำให้ได้รับบาดเจ็บได้?