ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 646

เขายังคงตะโกนอะไรบางอย่างกับตนเอง แต่นางได้ยินไม่ชัดว่าเขาพูดสิ่งใด!

แต่คาดเดาว่ามันคงไม่ใช่เรื่องดีอะไร!

กลุ่มพระชายาผิงหนานที่อยู่ไม่ไกลเร่งรีบเข้ามาอยากจะช่วยชีวิตผู้คน​ แล้วก็เห็นภาพนี้เข้า

พระชายาผิงหนานมองใบหน้าที่ดุร้ายขององค์ชายคังอย่างรังเกียจ แล้วเห็นว่ากระโปรงของจ้าวเจินเจินเปื้อนเลือดสีแดงอยู่ นางทั้งโกรธทั้งสงสารจ้าวเจินเจิน

“ซินเอ๋อร์ ไปเรียกหมอมาทำแผลให้พระชายาคัง!”

เดิมทีอันซินไม่อยากไปเลย เมื่อครู่นางเห็นจ้าวเจินเจินใช้หมั่นโถวแป้งขาวมาดึงดูดผู้ลี้ภัยไปหมดจึงรู้สึกเกลียดชังมาก

ตอนนี้เมื่อเห็นจ้าวเจินเจินอยู่ในสภาพเละเทะเช่นนี้ นางก็รู้สึกยินดี… สมน้ำหน้า!

แต่เมื่อเห็นว่าขาของจ้าวเจินเจินมีเลือดออกอยู่ ความจิตใจดีของอันซินก็ยังคงเกิดขึ้นมาอยู่ดี จึงวิ่งไปที่ศาลาตรวจรักษา

หลี่ชุงกับพวกแพทย์ที่ติดตามหลิงอวี๋มารีบไปช่วยคนกันแล้ว มีเพียงอวี๋หลานเท่านั้นที่เฝ้ากระท่อมยาอยู่

พอได้ยินว่าอันซินมาหาหลิงอวี๋เพื่อไปรักษาจ้าวเจินเจิน อวี๋หลานก็ตะโกนขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ “สตรีสารเลวเช่นนั้นเหตุใดต้องรักษาให้นางด้วย? ปล่อยให้นางตายไปเสียเถิด!”

“เจ้าดูสิ ที่นี่มีผู้บาดเจ็บตั้งมากถึงเพียงนี้ มีผู้ใดบ้างที่เจ็บไม่เท่านาง! พวกเขาทั้งหมดได้รับอันตรายเพราะจ้าวเจินเจินทั้งนั้น!”

“หากจ้าวเจินเจินไม่คิดวิธีที่จะเอาใจราษฎรเช่นนี้ ศาลาโจ๊กจะถล่มลงมาได้เยี่ยงไร? พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บได้เยี่ยงไร?”

อันซินเห็นผู้ลี้ภัยหลายคนถูกทหารองครักษ์ช่วยเหลือออกมา พวกเขาบ้างก็หัวกระแทกจนหัวแตกเลือดไหล บ้างก็ถูกไฟลวกจนใบหน้าเต็มไปด้วยแผลพุพอง ทุกคนต่างก็ร้องคร่ำครวญ!

“เจ้าส่งผ้ากับยามาให้ข้าหน่อย ข้าจะไปจัดการให้นางเอง! แม้ว่านางจะน่ารังเกียจ แต่เราจะนิ่งดูดายไม่ได้!”

อันซินยังนำยาแก้ปวดที่หลิงอวี๋มอบให้นางด้วย นางหยิบมันออกมาแล้วส่งให้หยู่หลาน