ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 677

ฉินรั่วซือถูกหยิกจนอยากจะกรีดร้องออกมา แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาเตือนของเซียวทง นางก็กัดริมฝีปากล่างไว้มิกล้าส่งเสียงออกไป

ในเวลานี้ ฉินรั่วซือรู้สึกเสียใจอย่างที่สุด หากองค์หญิงหกผู้วางอำนาจและโหดร้ายแต่งงานกับพี่ชายของตน เช่นนั้นจะไม่ทำร้ายพี่ชายตนหรอกหรือ?

ตอนนี้องค์หญิงหกยังมิได้แต่งงานเข้าตระกูลฉินก็กล้ารังแกตนเช่นนี้แล้ว ถึงตอนนั้นหากให้นางแต่งงานเข้าตระกูลฉินจริง ๆ เช่นนั้นทั้งครอบครัวของตนก็จะถูกนางรังแกกันหมด!

ไม่ได้… นางต้องหาทางป้องกันมิให้เซียวทงแต่งงานเข้าตระกูลฉิน!

รถม้ายังคงดำเนินต่อไปภายใต้การเร่งของฉินซาน แต่ในไม่ช้าท้องฟ้าก็มืดลง การเดินทางก็ช้าลงไปด้วย

พวกองครักษ์เหล่านั้นยังมีอาหารแห้งอยู่ แต่น้ำหมดไปแล้ว ความหิวและความเหนื่อยล้าจึงทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่สบาย

มีองครักษ์สองคนที่ดูแลด้านหลังรถม้าเห็นว่าฉินซานอยู่ข้างหน้า มิได้ยินที่ตนเอ่ย จึงเริ่มก่นด่าขึ้นมาอย่างหยาบคาย

“ลากการเดินทางไปมาเช่นนี้มันลำบากพวกเรามิใช่รึ! วันนี้แค่วันแรกก็เหนื่อยเช่นนี้แล้ว… ข้าว่าเราได้เหนื่อยเลยระหว่างทางก่อนถึงชายแดนแน่เลย!”

“เฮ้อ ก็ใครให้นางเป็นองค์หญิงเล่า! แค่เอ่ยปากประโยคเดียวก็ทำให้คนอื่นเหนื่อยแล้ว!”

“แต่ว่า… หากเวลาท่านอ๋องอี้ออกคำสั่งให้แม่ทัพของเรามัดนางไว้กับม้าแล้วรีบออกเดินทาง ก็เท่ากับว่าเราไม่ต้องเดินทางวุ่นวายแล้วมิใช่หรือ…”

“เมื่อเจ้าเอ่ยเยี่ยงนี้ ข้าก็รู้สึกคาดหวังขึ้นมาทันทีเลย... หวังว่าวันพรุ่งองค์หญิงหกจะทำตัวเหมือนปีศาจต่อ เราจะได้เห็นท่านอ๋องอี้มัดนางไว้กับม้าแล้วออกเดินทาง…”

เซียวทงได้ยินคำพูดเหล่านี้ในรถม้าราง ๆ จึงตะโกนด้วยความโกรธ

“หยุดรถ ๆ… เมื่อครู่ใครที่เอ่ยวาจาไม่ดีเกี่ยวกับข้าก็ยืนขึ้นมา มาดูว่าข้าจะทุบตีจนฟันหน้ามันหักหรือไม่!”

ฉินซานอยู่ด้านหน้าได้ยินเสียงตะคอกขององค์หญิงหก จึงตะโกนเสียงแข็ง "ไม่ต้องหยุด! เดินทางต่อไป!"

“องค์หญิงหก จะจบได้หรือยังพ่ะย่ะค่ะ? กลุ่มของกระหม่อมมิใช่ผู้คุ้มกันส่วนตัวขององค์หญิง แต่เป็นกองทัพขององค์จักรพรรดิ นอกจากองค์จักรพรรดิ ท่านอ๋องอี้ และกระหม่อมแล้ว ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะจัดการกับพวกเขาตามอำเภอใจ!”