ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 736

เสียงของเสี่ยวอู่เอ่ย “พี่หยาง ไม่มีใครมาเลยจริง ๆ! พี่ชายของข้ามาเข้าห้องน้ำ… บางทีเขาอาจจะตกใจพวกเจ้าจนตกลงไปก็ได้!"

“เพียะ…” เสียงตบหน้าเสี่ยวอู่ดังลั่น

หยางหมิงตะคอกอย่างดุร้าย “หมาป่าตามกลิ่นมาจากกับดัก เห็นได้ชัดว่ามีคนบุกเข้ามาภูเขาด้านหลัง เจ้ายังกล้าบอกว่าไม่มีอีกรึ?”

“บอกความจริงมา พี่ชายของเจ้าพูดอะไรกับพวกเขา? หากเจ้าไม่บอกความจริง… ข้าจะฆ่าทั้งครอบครัวของเจ้า!”

เสี่ยวอู่เอ่ยอย่างดื้อรั้น “สัตว์ร้ายจะไปเชื่อได้เยี่ยงไรกัน บางทีพวกมันอาจดมกลิ่นผิดก็ได้… ข้ามิเห็นใครมาเลยจริง ๆ!"

“เจ้ามิเห็นโลงศพคงมิหลั่งน้ำตา!”

หยางหมิงตะคอกอย่างดุร้าย "หากเจ้ามิบอกข้า ข้าจะฆ่าเจ้า!”

พวกเซียวหลินเทียนอยู่ด้านล่างก็ไม่รู้ว่าหยางหมิงทำอะไร แต่พวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนซึ่งนั่นเป็นเสียงของเสี่ยวอู่

“หยางเม่า ออกมาเสียเถิด ขอเพียงเจ้ามอบตัวสายลับออกมา ข้าจะไว้ชีวิตน้องชายของเจ้า!”

หยางหมิงหักมือข้างหนึ่งของเสี่ยวอู่แล้วผลักเขาไปที่ขอบหน้าผา พลางตะโกนไปที่ด้านล่าง

หยางเม่าถูกเซียวหลินเทียนกดไว้ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“ปล่อยข้าไปเถิด ให้ข้าไปช่วยเสี่ยวอู่เถิด!” เขาขอร้องเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนเงยหน้าขึ้นมอง มันสูงยี่สิบกว่าเมตร แม้ว่าตนเองจะมีวรยุทธที่แข็งแกร่ง แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จะขึ้นไป ไม่ต้องพูดถึงหยางเม่าที่ไม่มีวรยุทธเลย!

“น้องชายของข้าต้องตายแน่ ๆ… ตกลงมาจากที่สูงเช่นนี้จะยังมีชีวิตอยู่ได้เยี่ยงไร!”

เสี่ยวอู่อดทนต่อความเจ็บปวดพลางตะโกน "หยางหมิง ข้าบอกไปแล้วว่าไม่มีใครมา แม้ว่าท่านจะฆ่าข้า ข้าก็ยังบอกเช่นเดิม!"

หัวใจของเซียวหลินเทียนเต้นรัว เขารู้สึกเสียใจ เมื่อครู่เขาควรจะบังคับเสี่ยวอู่มาด้วย

สำหรับคนอันธพาลเยี่ยงหยางหมิง ในเมื่อเขาสงสัยเสี่ยวอู่แล้ว จะปล่อยเสี่ยวอู่ไปได้เยี่ยงไรเล่า!