ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 784

คนที่ส่งไปส่งจดหมายก่อนหน้านี้คงจะต้องตายจากการสกัดกั้นของโจวโยวแล้วแน่นอน

หนี้แค้นของพวกเขา มีเพียงการที่ท่านอ๋องอี้ชนะการต่อสู้ครั้งนี้เท่านั้นจึงจะสามารถหักล้างได้!

หลี่ว์จงเจ๋อเดินลึกเข้าไปตามถนนภูเขาเรื่อย ๆ ด้วยความที่มืดแล้วทำให้มองทางไม่ชัดจึงกลิ้งตกจากบนเขาลงไปและบาดเจ็บที่เท้า แต่เขาก็มิกล้าหยุดพัก

จากนั้นหลี่ว์จงเจ๋อก็ตัดก้านไม้เล็ก ๆ มาพยุงตัวเองให้เดินหน้าต่อไป

ไม่รู้ว่าเดินไปกี่ชั่วยามแล้ว หลี่ว์จงเจ๋อก็มองเห็นค่ายทหารชายแดนอยู่ไกล ๆ ตะเกียงน้ำมันที่แขวนอยู่นั้นเปรียบเหมือนแสงนำทางช่วยเพิ่มความมั่นใจของหลี่ว์จงเจ๋ออย่างมาก

ถึงแล้ว อดทนอีกนิดก็ถึงแล้ว!

ร่างกายของหลี่ว์จงเจ๋อได้รับบาดเจ็บ เสื้อผ้าของเขาก็ขาดรุ่งริ่งตอนที่กลิ้งตกลงไป หากมีกระจก เขาก็คงจะมองเห็นได้ว่าตนมิต่างจากขอทานเลย

หลังจากออกจากป่ามาได้ เดินไปอีกไม่กี่สิบเมตรก็ถึงค่ายทหารแล้ว

แต่หลี่ว์จงเจ๋อไม่คาดคิดเลยว่า จู่ ๆ ทหารสิบกว่านายจะโผล่ออกมาจากพุ่มไม้ พร้อมกับดาบที่จ่ออยู่บนคอของหลี่ว์จงเจ๋อ...

เมื่อหลี่ว์จงเจ๋อเห็นดังนั้น ใจของเขาก็จมดิ่งลง

ชัยชนะอยู่แค่เอื้อม แต่เขากลับกำลังจะตายในรุ่งสาง...

เขาจะคู่ควรกับที่พวกหยวนเจี้ยนพยายามปกป้องให้ตนหลบหนีมาได้อย่างนั้นหรือ!

เขาบีบก้านไม้ที่พยุงร่างกายไว้แน่นแล้วมองทหารเหล่านั้นพร้อมกับตาแดง ๆ พลางครุ่นคิดว่าตนเองจะฝ่าเข้าไปในค่ายทหารได้หรือไม่

“เจ้าคือสายลับจากที่ใด?”

ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนนายทหารก้าวเข้ามาพลางตะคอกเสียงเข้ม

หลี่ว์จงเจ๋อไม่กล้าพูดอะไร เพราะกลัวว่าจะเจอเข้ากับคนของรองผู้บัญชาการอู๋

“นายทหารจาง จะไปเสียน้ำลายกับเขาทำไมเล่า เราอยู่ที่ชายแดนนะ คนที่ออกมาจากพุ่มไม้ตอนดึก ๆ อย่างลับ ๆ ล่อ ๆ ต้องเป็นสายลับแน่นอน ฆ่าไปเสียก็จบ!”

ชายอีกคนที่ดูเหมือนนายทหารเอ่ย

นายทหารจางขมวดคิ้ว พลางเอ่ยอย่างเย็นชา “นายทหารหลิน แม่ทัพกู่บอกไว้แล้วว่า หากจับสายลับได้จะต้องสอบปากคำ ต้องรู้เขารู้เราจึงจะสามารถปกป้องชายแดนได้!”