ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 789

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าการสูญเสียแขนมีความหมายต่อแม่ทัพฉินเยี่ยงไร?”

“ชีวิตของเขาถูกเจ้าทำลายไปแล้ว!”

เซียวหลินเทียนรู้สึกผิดและเสียใจ อารมณ์ทั้งหมดรวมเข้าด้วยกัน แล้วก็ตะคอกอย่างฉุนเฉียวจนคนทั้งภูเขาด้านหลังได้ยินกันหมด

“เหตุใดตระกูลเซียวของข้าถึงเลี้ยงสัตว์ที่เลวร้ายยิ่งกว่าหมูยิ่งกว่าสุนัขเยี่ยงเจ้าเอาไว้!”

“เหตุใดเจ้ามิไปตาย! เจ้าต่างหากที่สมควรจะเสียแขน! เจ้าต่างหากคือคนที่สมควรตาย!”

“เจ้ายังมีหน้ามาบอกว่าเจ้าได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งยังกล้าขอให้ข้าส่งเจ้ากลับไปอีก!”

“เจ้าแหกตาสุนัขของเจ้าดูเสียว่าในบรรดาผู้บาดเจ็บที่นี่ มีใครบ้างที่มิได้เจ็บหนักกว่าเจ้า!”

เซียวทงโกรธที่ถูกเซียวหลินเทียนดุ คนจำนวนมากมองมาที่นางด้วยสายตาดูถูก นางรู้สึกอับอายมาก

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับความโกรธของเซียวหลินเทียน เซียวทงก็มิกล้าโต้แย้งอะไรออกไป

นับว่านางยังฉลาด รู้ว่าตนทำให้เซียวหลินเทียนโกรธมากจริง ๆ

ท่าทีโกรธเกรี้ยวของเซียวหลินเทียนน่ากลัวยิ่งกว่าเสด็จพ่อโกรธหลายสิบเท่า

หากนางกล้าโต้เถียงไปอีก เซียวหลินเทียนอาจจะฆ่านางก็ได้!

ทหารเหล่านั้นก็มีความโกรธแบบเดียวกับเซียวหลินเทียนในสายตาของพวกเขา แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะฆ่านาง พวกเขาก็จะมิบอกผู้ใด

“ทะ… ท่านพี่… ขะ… ข้าขอโทษ ข้า ข้ามิได้ตั้งใจ!”

เซียวทงยอมรับความผิดของนาง คนที่เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันคือคนฉลาด นางมิควรยั่วยุเซียวหลินเทียนอีก

รอจนกว่าจะปลอดภัยก่อนแล้วค่อยว่ากัน

“ข้าจะส่งเจ้ากลับ! แต่มิใช่ตอนนี้! ก่อนที่เจ้าจะกลับไปยังเมืองหลวง ข้าขอเตือนเจ้าให้ระวังตัวไว้! หากเจ้ากล้าทำสิ่งใดผิดอีก ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างดุร้าย

“เจ้าทำเรื่องเลวร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เดือดร้อนข้าจนมิสามารถทำงานที่เสด็จพ่อมอบหมายให้สำเร็จ! เมื่อกลับไปเมืองหลวง เสด็จพ่อก็จะต้องลงโทษเจ้าเช่นกัน!”

“เซียวทง ทำตัวให้ดี ๆ ไว้เสียเถอะ!”