ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 8

“หลิงผิง เจ้าติดตามคุณหนูของเจ้ามากว่าสิบปี สิ่งที่เจ้าเอ่ยน่าเชื่อถือที่สุด เจ้ามาบอกว่าหลิงอวี่มีทักษะทางการแพทย์หรือไม่?”

ชิวเหวินซวงดึงหลิงผิงที่ตามมาข้างหลังตนเองออกมา

หลิงผิงแสร้งทำเป็นไม่สบายใจนัก ก้าวไปข้างหน้าเอ่ยอย่างลังเล

“เรียนท่านอ๋อง บ่าวรับใช้ติดตามหลิงอวี่ตั้งแต่เล็ก นางโง่เขลาเหมือนหมู ฉินหมากรุก เขียนพู่กัน วาดภาพก็ไม่ได้ นับประสาอะไรกับทักษะทางการแพทย์ ท่านอ๋องอย่าเชื่อคำพูดของนาง!”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างเย็นชา สาวใช้คนนี้ขายนางจนหมดสิ้นจริง ๆ!

ทว่าหลิงอวี๋จะไม่มีทางหวาดกลัว ตราบใดที่เธอช่วยเฮยจื่อได้ ใครจะจริงจังกับคำพูดของสาวใช้!

เซียวหลินเทียนจ้องมองยังหลิงอวี๋ เมื่อเห็นว่านางไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกใดที่ถูกเปิดเผยความลับออกมา ก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา หญิงสาวคนนี้ดูผิดปกติอย่างยิ่ง!

ก่อนหน้านี้หากว่าสาวใช้กล้าพูดเรื่องลับหลังของเจ้านายเช่นนี้ นางจะต้องรีบร้องตะโกนอธิบายให้กับตนเอง!

เซียวหลินเทียนไม่เอ่ยอันใด

ชิวเฮ่ากลับทนไม่ได้จนร้องคำรามออกมา “คนชั้นต่ำ สาวใช้ของเจ้าพูดความจริงออกมาแล้ว เจ้ายังจะกล้ามาหลอกท่านอ๋องของข้าอีกหรือ?”

“ท่านอ๋อง ข้าว่านางคงอยากจะถูกโบยอีก ดูเหมือนว่าเมื่อครู่นี้ที่โบยไปห้าสิบแส้คงจะเบาจนเกินไป ควรจะโบยสักร้อยแส้!”

หลิงอวี๋ทำเพียงมองไปยังเซียวหลินเทียน อธิบายออกมาอย่างไม่รีบร้อน

"แม่นมลี่เป็นคนขอร้องพ่อบ้าน ในตอนนั้นข้าเป็นลมไป หลังจากฟื้นขึ้น ข้าก็ช่วยจัดการรักษาบาดแผลของเสี่ยวเมาแล้ว!"

“ถ้าไม่เชื่อพวกเจ้าก็ไปดูสิ แล้วจะรู้ว่าข้ามีทักษะทางการแพทย์หรือไม่!”

ทันทีที่เซียวหลินเทียนโบกมือ ชิวเฮ่าก็พร้อมที่จะไปที่เรือนของหลิงอวี๋เพื่อตรวจสอบ

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างเย็นชา "เปลี่ยนให้ผู้อื่นไป! ข้าไม่อยากให้กระดูกซี่โครงของลูกชายข้าหักโดยที่อธิบายไม่ได้!"

ชิวเฮ่าแข็งค้างขึ้นมาทันที นี่หมายความว่าเขาจะลอบใช้เล่ห์กลหรือ?

ชิวเหวินซวงเองก็ตกตะลึงไป จ้องมองไปยังหลิงอวี๋ด้วยความประหลาดใจ

ความรู้สึกเช่นเดียวกับเซียวหลินเทียน นางเองก็รู้สึกราวกับว่าหลิงอวี๋ที่อยู่ตรงหน้านี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่ใช่พระชายาคนนั้นที่ไม่มีสมองโง่เขลาแล้ว…

พวกเขาสองพี่น้องมีใจเดียวกัน ชิวเหวินซวงไม่ต้องคาดเดาก็รู้ได้ ถ้าหากชิวเฮ่าไปยังเสี่ยวเมาอีก จะต้องลอบลงมือ!

มาตอนนี้ถูกหลิงอวี๋เปิดเผยเข้า ชิวเฮ่าจึงเสียโอกาสที่จะไปลงมือแล้ว!

สุดท้ายแล้ว เป็นลู่หนานที่วิ่งไปอุ้มเสี่ยวเมามา

ด้านหลังนั้นมีแม่นมลี่และหลิงซินที่ประคองนางอยู่ หอบหายใจตามมาด้วย

“ตรวจสอบดู!” เซียวหลินเทียนถนอมคำพูดดั่งทองคำ

ไป๋สือรับเสี่ยวเมาแล้วอุ้มเข้าไป

ถึงแม้ว่าหลิงอวี๋จะปวดใจที่เสี่ยวเมาถูกทรมาน ทว่า นี่เป็นเพียงแค่โอกาสเดียวที่พวกนางจะหนีรอดจากความตายได้ ต่อให้จะปวดใจมากเพียงใด นางเองก็ไม่อาจหยุดรั้งเอาไว้ได้

“พระชายาจัดการบาดแผลให้กับเสี่ยวเมาจริง ๆ พ่ะย่ะคะ เด็กคนนี้กระดูกหักไปสองท่อน...”

เมื่อตรวจสอบจนเสร็จแล้วไป๋สือก็ออกมารายงาน

ไป๋สือที่คอยติดตามอยู่ข้างกายของเซียวหลินเทียนมาโดยตลอด ความคับข้องใจที่มีของเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋นั้นก็รู้ดี ในใจของเขาดูหมิ่นหลิงอวี๋

เพราะฉะนั้น เมื่อเห็นเสี่ยวเมาร่างกายผอมบางที่มีรอยแส้และรอยเตะ ก็ทำได้เพียงแค่ส่ายศีรษะ คร่ำครวญว่าเด็กคนนี้ไม่ควรกลับชาติมาเกิดในท้องของหลิงอวี๋