ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 842

“แส้ทองดำของหม่อมฉันก็ถือเสียว่าเป็นของแทนใจที่มอบให้ท่านก็แล้วกัน!”

เมื่อเซียวหลินเทียนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็โยนแส้ในมือไปที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วราวกับว่าถูกไฟลวก แล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

“ข้าแต่งงานแล้ว! ข้าไม่มีทางรับข้อเสนอของเจ้าหรอก!”

“แต่งงานแล้วก็หย่าร้างแล้วแต่งงานใหม่ได้เพคะ!”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วเอ่ยอย่างมั่นใจ “หม่อมฉันเป็นคนเดียวในใต้หล้านี้ที่คู่ควรกับท่าน! สตรีที่หาได้ทั่วไปเหล่านั้นจะมาเปรียบเทียบกับหม่อมฉันได้เยี่ยงไร!”

เซียวหลินเทียนพูดมิออก เขาอยากหลีกเลี่ยงแต่ก็ถูกเซี่ยโฮ่วตานรั่วขวางทางไว้

“ท่านอ๋องอี้ หม่อมฉันจะถือว่าท่านตกลงแล้ว งานเลี้ยงในวังพรุ่ง หม่อมฉันจะให้เสด็จพี่ของหม่อมฉันเอ่ยเรื่องแต่งงานกับเสด็จพ่อของท่าน!”

เซียวหลินเทียนตะคอกอย่างทนไม่ไหว “ข้ามิได้ตกลงอะไรกับเจ้าทั้งนั้น! องค์หญิงตานรั่ว โปรดเคารพตัวเองด้วย! หากกล้าขวางทางข้าอีก อย่ามาโทษว่าข้าไร้ความปรานี!”

“ช่างไร้ยางอายจริง ๆ! ท่านอ๋องอี้ของเราเป็นใคร ใช่คนที่ท่านอยากจะแต่งงานด้วยก็แต่งได้เลยเยี่ยงนั้นหรือ?”

“นั่นสิ เป็นสตรีแท้ ๆ กลับมาเสนอตัวเช่นนี้ กังวลว่าจะมิได้แต่งงานถึงร้อนใจเช่นนี้หรือ?”

เหล่าพ่อค้าแม่ค้าที่ได้รับประโยชน์จากเซียวหลินเทียนเห็นว่าสตรีต่างแคว้นผู้นี้เกาะแกะเซียวหลินเทียน พวกเขาก็พากันด่าขึ้นมาอีกครั้ง

เซี่ยโฮ่วตานรั่วมิได้สนใจอะไรนัก ฉีตะวันออกมีประเพณีที่เปิดกว้าง มิได้มีพิธีรีตองอะไรมากนักในเรื่องชายหญิง หากชอบก็ไปจีบเลย

แต่นางกำนัลซินจิ้งกลับอายจนหน้าแดง เห็นได้ชัดว่าท่านอ๋องอี้ปฏิเสธ แต่องค์หญิงของพวกนางก็ยังคงมิยอมเลิกรา ช่างเป็นสถานการณ์ที่น่าอึดอัดยิ่ง

นางดึงตัวเซี่ยโฮ่วตานรั่วไว้แล้วกระซิบ “องค์หญิงเพคะ เสด็จกลับไปก่อนเถิด เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยหารือเถิดเพคะ!”

เซียวหลินเทียนมิสนใจพวกนาง เขาเดินตรงไปที่รถม้า จากนั้นก็เปิดม่านแล้วเข้าไปนั่ง

เซี่ยโฮ่วตานรั่วจ้องมองเซียวหลินเทียน แล้วก็เห็นสตรีผู้หนึ่งนั่งอยู่ในรถม้า ยังมิทันที่นางจะเห็นใบหน้านั้นชัดเจน ม่านในรถม้าก็ลดลงบดบังการมองเห็นของนางก่อน

“สตรีผู้นั้นคือพระชายาของท่านอ๋องอี้หรือ?”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วเอ่ยถามใต้เท้าจ้าว