ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 864

เมื่อเห็นทั้งสองคนพูดช่วยหลิงอวี๋ จักรพรรดิอู่อันก็คิดแล้วเอ่ย “ได้ ข้าตกลงว่าจะให้เวลาพวกเจ้าสามวัน!”

“หลังจากสามวัน หากหลิงอวี๋มิสามารถช่วยเฮ่ออัน และพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเองได้ เช่นนั้นใครก็ตามที่ร้องขอความเมตตาให้นางอีก จะต้องมีความผิดร่วมกับนางด้วย!”

“เอาตัวไป! ส่งราชสำนักฝ่ายในไปเฝ้าอย่างเข้มงวดด้วย!”

เดิมทีเซียวหลินเทียนอยากพาหลิงอวี๋กลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้ ไหนเลยจะคิดว่าจักรพรรดิอู่อันจะออกคำสั่งเช่นนี้

เขาพูดให้กับหลิงอวี๋แล้วครั้งหนึ่ง รู้ว่าหากพูดอีกจักรพรรดิอู่อันจะมิยอมตกลงเป็นแน่ เขาจึงนิ่งเงียบไป

ทหารกองทัพหลวงหลายคนก้าวไปจับตัวหลิงอวี๋ไว้ แล้วลากตัวนางกับหลิงซวนออกไปด้วยกัน

เดิมทีเฉาอี้พบเถาจื่อแล้ว และกำลังรออยู่ข้างนอก

เมื่อเห็นหลิงอวี๋ถูกลากออกไป เถาจื่อก็ก้าวไปอย่างบุ่มบ่าม แต่ถูกเฉาอี้จับไว้ก่อน

เฉาอี้ดุนางด้วยเสียงต่ำที่ข้างหู “เจ้าจะไปทำอะไร? จะให้พวกเขาจับตัวเจ้าไปด้วยกันอีกคนหรือ? หากเจ้าอยากช่วยพระชายาอ๋องอี้ เจ้าอยู่ข้างนอกนี่จะไม่มีประโยชน์มากกว่าหรือ?”

จากนั้นเถาจื่อก็หยุดแล้วนวดขมับของนาง

นางกับหลิงอวี๋แยกกันมิเท่าไหร่ นางก็รู้สึกเจ็บที่หลังคอ จากนั้นเดินไปไม่กี่ก้าวนางก็ล้มลงกับพื้น

กระทั่งนางตื่นขึ้นมานางก็พบว่าตนเองถูกยัดไว้ด้านหลังภูเขาเทียม นางนึกถึงหลิงอวี๋จึงออกมาตามหา แล้วเฉาอี้ก็พบนางเข้า

จนถึงตอนนี้นางยังคงรู้สึกมึนงงและเห็นภาพซ้อนอยู่เลย

หลิงอวี๋ถูกพาตัวไปแล้ว

องค์จักรพรรดิปลอบใจฮองเฮาเว่ยสักสองสามคำแล้วพาขันทีเซี่ยเดินออกไป

พระชายาเส้าเดินตามไปเช่นกัน

ฮองเฮาเว่ยร้องไห้อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะให้นางกำนัลเรียกคนมานำศพของจ่างหนิงกลับไปที่ตำหนักองค์ชายเว่ย

เฮ่อจู้เหลือบมองที่เซียวหลินเทียนอย่างมิพอใจ จากนั้นก็เฮ่ออันเดินจากไป

สามวันหลังจากนี้ หากหลิงอวี๋มิสามารถช่วยเฮ่ออันให้ฟื้นได้ เขาจะขอคำสั่งจากจักรพรรดิตัดหัวของหลิงอวี๋ด้วยมือของเขาเอง!

กระทั่งทุกคนแยกย้ายกันไป ในที่เกิดเหตุก็มีเพียงเซียวหลินเทียนกับท่านอ๋องเฉิงเท่านั้นที่ยังอยู่

“ท่านอ๋องเฉิง เรามองข้ามจุดใดไปหรือไม่? กระหม่อมเชื่อว่าอาอวี๋ไม่มีทางโกหกเรา!” เซียวหลินเทียนเอ่ยตรง ๆ