ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 922

หลิงอวี๋ยกมุมปากยิ้ม “อย่าลืมว่ายังมีคนที่แข็งแกร่งอีกสองคนอยู่ข้างหลัง! จื่อผิงแค่มองปราดเดียวก็ดูแผนการของข้าออกแล้ว! คนผู้นี้มิควรประมาท!”

“เนี่ยนจือผู้นั้น มิแก่งแย่งมิก่อความวุ่นวาย… มีภาษิตในหมู่ราษฎรมิใช่หรือ? ที่ว่าสุนัขที่มิเห่าจะกัดอย่างโหดร้ายที่สุด!”

“พวกเจ้าจะวางใจมิได้เป็นอันขาด ต้องระวังตัวด้วย!”

“เจ้าค่ะ!”

สุ่ยหลิงกับหานเหมยต่างก็รับปาก

เมื่อเห็นว่าทางนี้ไม่มีอะไรแล้ว หลิงอวี๋จึงกลับไปดูที่เรือนบุหงา

หลิงเยวี่ยเขียนหนังสือเสร็จแล้วเมื่อออกมาก็เห็นผู้เป็นแม่ เขาจึงวิ่งไปหาแล้วโผกอดหลิงอวี๋ พร้อมกับทำหน้ามุ่ยอย่างเสียใจ

“เป็นอะไรไปหรือ? ใครมายั่วยุอะไรเด็กน้อยของแม่?”

หลิงอวี๋แกล้งเขา

ฉีป้าวหัวเราะเบา ๆ พลางเอ่ย “พระชายา เยวี่ยเยวี่ยอยู่ในตำหนักอ๋องอี้แล้วอุดอู้ เขาอยากออกไปเล่น แต่ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องอี้ได้บอกไว้ว่า สองวันนี้เยวี่ยเยวี่ยมิได้รับอนุญาตให้ออกจากตำหนัก!”

หลิงอวี๋ได้ยินก็เข้าใจทันที จ่างหนิงของพระชายาเว่ยถูกฆ่า เซียวหลินเทียนกังวลว่าพวกเขาจะลงมือกับหลิงเยวี่ย ดังนั้นจึงมิอนุญาตให้หลิงเยวี่ยออกจากตำหนัก

“เยวี่ยเยวี่ยอยากไปไหนหรือ? รอท่านอ๋องเสด็จกลับมาแม่จะถามเข้าให้ว่าท่านอ๋องจะพักวันไหน จะได้พาเจ้าออกไปเที่ยวเล่น!”

“ท่านแม่ ข้าอยากดูการแสดง! ข้าได้ยินจากพี่ฉีเต๋อว่าในเวลานี้มีคณะการแสดงมาที่เมืองหลวง พวกเขาแข็งแกร่งมาก สามารถกลืนไฟ ทำลายหินด้วยอก และยังปีนขึ้นภูเขามีดได้ด้วย...”

ดวงตาของหลิงเยวี่ยเป็นประกายในขณะที่พูด เขากอดแขนหลิงอวี๋ไว้แล้วเขย่า

“ท่านแม่ พาข้าไปดูเถิด! ได้ยินมาว่าพวกเขาจะแสดงมิกี่วันก็จะไปที่อื่นแล้ว หากช้าข้าจะมิได้ดูแล้วหนาขอรับ!”

หลิงอวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ย “เช่นนั้นเจ้าก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ประเดี๋ยวเราจะออกไปข้างนอกกัน!”

“เย่! ท่านแม่ใจดีที่สุดเลย เยวี่ยเยวี่ยหวงแหนท่านแม่ที่สุด!”

หลิงเยวี่ยส่งเสียงดีใจแล้ววิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างมีความสุข

“หานเหมย เจ้าไปหาท่านจินต้านะ ให้เขาส่งองครักษ์สองสามคนมาคุ้มครองเยวี่ยเยวี่ยอย่างลับ ๆ สุ่ยหลิง เถาจื่อ หานเหมยพวกเจ้าไปกับข้า!”