ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 925

หลิงอวี๋พาหลิงเยวี่ย เถาจื่อและคนอื่น ๆ ไปที่ถนน

วันนี้วันที่สิบห้า บนถนนจึงมีคนมากหลายและบรรยากาศก็ครึกครื้นไปทั่วทุกที่

หลิงเยวี่ยตื่นตาตื่นใจกับสิ่งต่าง ๆ มากมาย แต่เด็กน้อยกลับรู้ความมาก มิได้รบกวนหลิงอวี๋ให้ซื้ออะไรเหมือนเด็กคนอื่น ๆ

หลิงอวี๋คิดว่านานแล้วที่พาหลิงเยวี่ยออกมาเช่นนี้ เมื่อมาถึงหน้าแผงขายของ จึงให้หลิงเยวี่ยเลือกของขวัญ

หลิงเยวี่ยเลือกหุ่นไม้ตัวเล็ก ๆ แล้วเลือกให้พี่น้องฉีเต๋อแต่ละคนด้วย

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างชื่นชม มีสิ่งดี ๆ ก็มิเคยลืมที่จะแบ่งปันให้กับสหายของตน มิน่าพี่น้องฉีเต๋อถึงเข้ากับเขาเหมือนพี่น้องกันแท้ ๆ

เถาจื่อไปถามดูว่าคณะการแสดงทำการแสดงที่ใด พวกของหลิงอวี๋จึงยืนรออยู่หน้าแผงขายของ

บนท้องถนนมีคนต่างแคว้นจำนวนมาก มีการแต่งกายแบบต่างแคว้นกันไป

นี่เป็นครั้งแรกที่หลิงเยวี่ยได้เห็นการแต่งตัวของคนต่างแคว้น เขาจึงมองอย่างอยากรู้อยากเห็น

“ท่านแม่ การแต่งตัวของพวกเขาแปลกมากเลย!” หลิงเยวี่ยรอให้คนเหล่านั้นออกไปก่อนจะกระซิบ

ฉีป้าวตอบทันที “นั่นคือคนฉีตะวันออก! ได้ยินมาว่าพวกเขากินเนื้อดิบด้วย! ดินแดนป่าเถื่อนมิเรียนรู้อารยธรรม”

หลิงอวี๋ยิ้มพลางเอ่ย “แต่ละแห่งก็มีขนบธรรมเนียมเป็นของตน การกินเนื้อดิบมิได้หมายความว่าเป็นคนล้าหลัง! ฉีตะวันออกมีทุ่งหญ้ามาก ชายหญิงของพวกเขาล้วนขี่ม้ากับยิงธนูเก่ง นี่คือสิ่งที่เราเทียบมิได้เลย!”

“ท่านแม่ แล้วเยวี่ยใต้เล่าขอรับ? พวกเขาเก่งอะไรหรือ?”

หลิงอวี๋ลูบหัวหลิงเยวี่ยแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เยวี่ยใต้มีทุ่งหญ้าและมีภูเขาสูง การขี่ม้ายิงธนูก็เป็นจุดแข็งของพวกเขาเช่นกัน แต่พวกเขารู้เรื่องการเลี้ยงสัตว์ดีกว่าฉีตะวันออก ทั้งยังรู้วิธีปรับเปลี่ยนแม่น้ำด้วย พวกเขาสามารถเลี้ยงม้า วัว และแกะได้ดีมากทีเดียว!”

ที่เมืองหลวงมีทูตจากเยวี่ยใต้กับฉีตะวันออกมาเป็นจำนวนมาก หลิงอวี๋จึงได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ของพวกเขาไว้บ้าง