ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 927

สุ่ยหลิงกับหานอวี้ต่างก็เป็นคนที่มีวรยุทธ ทั้งสองสบตากันแล้วแยกทางกันตาม

กระทั่งหลิงอวี๋ตามหานอวี้วิ่งเข้าไปในตรอก ก็เห็นว่าชายร่างเตี้ยไล่ตามไปถึงตัวเด็กชายแล้ว เขาโบกแส้ในมือพันรอบน่องของเด็กชาย

เด็กชายกรีดร้องแล้วล้มลงกับพื้น

“เจ้าหัวขโมยตัวน้อย ตกไปอยู่ในมือของข้าแล้วยังคิดจะหนีอีก ข้าจะฟาดให้เจ้าฟันหลุดเสียนี่…”

มู่หรงชิ่งดึงแส้ลากเด็กชายมาอยู่ตรงหน้าตน เด็กชายพยายามดิ้นรนอย่างสุดแรง แต่ก็สู้มิได้ จึงถูกมู่หรงชิ่งลากตัวไป

“ส่งกระเป๋าเงินออกมา! มิฉะนั้นข้าจะตัดมือเจ้า!”

มู่หรงชิ่งดึงกริชออกมาจากรองเท้าของนาง แล้วโบกมันตรงหน้าของเด็กชาย

เด็กชายกัดฟันแล้วจ้องมองมู่หรงชิ่งด้วยสายตาโกรธเคือง

หลิงอวี๋กับหานอวี้ตามมาถึงแล้ว นางเห็นว่าเด็กชายสวมชุดขาดรุ่งริ่ง น่องกับแขนของเขาได้รับบาดเจ็บ มีทั้งรอยเก่ารอยใหม่

หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว พลางเอ่ยอย่างอดทน “เด็กน้อย เจ้าเอากระเป๋าเงินของข้าไปสินะ! เอากระเป๋าเงินมาให้ข้าแล้วข้าจะมิเอาความเจ้า!”

มู่หรงชิ่งเอ่ยอย่างมิพอใจ “จะมิเอาความได้เยี่ยงไร! อายุยังน้อยถึงเพียงนี้ก็ขโมยของเสียแล้ว เติบโตขึ้นไปจะมิฆ่าคนหรอกหรือ! คนเช่นนี้หากถูกจับได้ในที่ของเราคงถูกตัดมือขาดแล้ว!”

เด็กชายตกใจจนตัวหด แล้วมองไปทางหลิงอวี๋ แสดงถึงการขอร้อง

หลิงอวี๋เห็นเด็กชายหวาดกลัว จึงดึงมู่หรงชิ่งออกมา

ตอนนี้หลิงอวี๋มองเห็นได้ชัดเจนแล้วว่า มู่หรงชิ่งมีใบหน้างดงามละเอียดอ่อน แม้ว่าจะสวมอาภรณ์บุรุษ แต่นางก็มิสามารถซ่อนรูปลักษณ์ที่ละเอียดอ่อนไว้ได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นสตรีที่แต่งตัวเป็นบุรุษ

กอปรกับที่หญิงสาวพูดติดสำเนียงต่างแคว้น หลิงอวี๋จึงเดาว่านางคงจะเป็นทูตจากแคว้นฉีตะวันออกหรือเยวี่ยใต้

“คุณหนู อย่าทำให้เขากลัวเลย เขาอาจถูกชะตาชีวิตบีบบังคับ ในภายหน้าเปลี่ยนแปลงได้ก็พอแล้ว!”