ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 930

หลิงอวี๋มิเคยคิดที่จะให้หลิงหว่านแต่งงานไปไกลถึงเพียงนั้นอยู่แล้ว ก็ทำเหมือนมู่หรงชิงพูดเล่น นางเอ่ยอย่างสบาย ๆ

“น้องสาวของข้ามิเหมาะกับพี่ชายของเจ้าหรอก องค์จักรพรรดิน่าจะมีคนที่เหมาะสมอยู่แล้ว เราจะมิไปยุ่ง!”

“องค์หญิงชิ่ง มาสิ เจ้าดูสิว่าชอบกินสิ่งใด ขนมอบกับอาหารในภัตตาคารจี๋เสียงแห่งนี้อร่อยมาก!”

มู่หรงชิ่งเอ่ยอย่างสบาย ๆ ว่าพี่ชายของนางดูดีมาก นางจะมิจับคู่ให้เขาไปเรื่อยเด็ดขาด!

ทั้งสองกินไปคุยไป หลิงอวี๋ให้หานอวี้เพิ่มโต๊ะให้ฉีเต๋อกับคนอื่น ๆ กินข้าวด้วย

หลิงอวี๋กับมู่หรงชิ่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ภายใต้การนำของหลิงอวี๋ มู่หรงชิ่งเล่าให้หลิงอวี๋ฟังเกี่ยวกับเยวี่ยใต้มิน้อย

หลิงอวี๋รู้ว่ามู่หรงเหยียนซงพี่ชายของมู่หรงชิ่งเป็นองค์รัชทายาทแห่งเยวี่ยใต้

แม่ของมู่หรงชิ่งกับมู่หรงเหยียนซ่ง คือฮองเฮาแห่งเยวี่ยใต้คนปัจจุบัน

จักรพรรดิแห่งเยวี่ยใต้มีความยุติธรรมกับเข้มงวดในเรื่องการบ้านการเมือง แต่ชีวิตส่วนตัวของเขากลับยุ่งเหยิง เขามีองค์ชายกับองค์หญิงยี่สิบกว่าคน

หลิงอวี๋ฟังแล้วก็รู้สึกเหนื่อยแทนจักรพรรดิเยวี่ยใต้ มีลูก ๆ มากถึงเพียงนี้ เขาจะจำได้จริง ๆ กี่คนกัน!

หลังจากกินอาหารเสร็จ มู่หรงชิ่งยังคงเต็มไปด้วยความสนใจ จึงเอ่ยอย่างมิเต็มใจจะลา “พี่หญิงหลิงอวี๋ ข้าโชคดีที่ได้รู้จักสหายเช่นเจ้าในฉินตะวันตก! ข้าจะเป็นเจ้าภาพมื้ออาหารในวันอื่น เราจะได้คุยกันอีก!”

“ได้ เช่นนั้นวันหลังนัดกันใหม่เถิด!”

หลิงอวี๋เองก็ชอบคำพูดตรงไปตรงมาของมู่หรงชิ่งมาก จึงตอบตกลงทันที

หลังจากแยกจากมู่หรงชิ่งแล้ว สุ่ยหลิงก็ก้าวเข้ามาเอ่ย “พระชายา ข้าติดตามเด็กคนนั้นไปเป็นเวลานาน เขาเอาเงินห้าตำลึงไปซื้อยากับอาหารแล้วออกจากเมืองไปเจ้าค่ะ”

“ข้าตามเขาไปที่วิหารพัง ๆ ในนั้นมีเด็กสองคนกับชายชราคนหนึ่งล้มป่วย พวกเขาเรียกเด็กชายว่าจูหย่ง!”

“ข้าเข้าทำความเข้าใจอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาเป็นผู้ลี้ภัยเจ้าค่ะ มิรู้ว่ามีสถานที่พิเศษในเมืองหลวงที่รับผู้ลี้ภัย ข้าก็เลยชี้แนะให้พวกเขาไปว่าไปที่ใดได้!”

“ทำได้ดี!”