ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 967

“มิต้องหรอก!”

ไทเฮารีบเอ่ย “ตนเองอยากร้องเองสิถึงจะมีความสุข หากมีคนบังคับให้ร้องเพลง เช่นนั้นก็จะรู้สึกแตกต่างออกไป! อย่าให้คำพูดของข้าไปกระทบอารมณ์ของพวกนางเลย!”

ทุกคนที่อยู่ข้างหน้าร้องเพลงอย่างมีความสุขแล้วก็ร้องเพลงเพิ่มขึ้นทีละเพลง เซียวทงฟังแล้วก็รู้สึกมิค่อยชอบใจนัก

ในช่วงนี้นางกังวลอยู่ตลอด กลัวว่าเสด็จพ่อจะให้ตนแต่งงานกับองค์ชายจากฉีตะวันออกหรือเยวี่ยใต้เป็นการเชื่อมสัมพันธ์

นางได้ส่งคนไปค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับองค์ชายทั้งสองแล้ว องค์ชายหนิงแห่งฉีตะวันออกนั้นหาตัวจับยาก สืบข้อมูลเฉพาะใด ๆ มิได้เลย

ส่วนมู่หรงเหยียนซงจากเยวี่ยใต้ เซียวทงเคยพบกันเงียบ ๆ แล้ว แต่เขามิใช่คนที่นางชอบ

ฉินซาน… นับตั้งแต่ที่เขาสูญเสียแขนไปครึ่งหนึ่ง เซียวทงก็มิได้หลงใหลเขาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว

ชายคนพิการจะมาคู่ควรกับตนได้เยี่ยงไรเล่า!

ยิ่งไปกว่านั้น ฉินซานก็เป็นคนหัวแข็งดื้อรั้น มิได้มีความรู้สึกใดกับตนเลย...

ก่อนหน้านี้เซียวทงก็เคยคิดว่า หากฉินซานยอมอ่อนโยนต่อตนบ้าง เพียงแค่ทำดีต่อตนเท่านั้น ถึงเขาจะพิการก็ช่างปะไร!

แต่นางเคยให้คนไปถามฉินซานเป็นการส่วนตัวแล้วแต่ฉินซานกลับปฏิเสธเพราะเขามิคู่ควรกับนาง

จิตใจของเซียวทงจมดิ่งลงทันที ในวันที่ได้รับข่าวก็ทุบข้าวของเครื่องใช้ในตำหนักเสียเละเทะไปหมด

นางเอ่ยอย่างดุร้าย “ได้เลยฉินซาน ในเมื่อให้โอกาสแล้วเจ้ามิรับ! เป็นคนพิการแล้วยังจะกล้าปฏิเสธข้าอีก!”

“เช่นกันก็ได้ หากข้ามิได้เจ้า ในเมืองหลวงนี้ก็อย่าได้มีใครคิดว่าจะได้เจ้าไปเลย! หากเจ้าเอ่ยถึงการแต่งงาน ข้าก็จะทำลายมันทิ้งเสีย! มาดูกันว่าในเมืองหลวงนี้ใครจะกล้าแต่งงานกับเจ้า!”

แต่เมื่อความโกรธคลายลง เมื่อเซียวทงคิดได้ว่าจะแต่งงานขึ้นมาจริง ๆ ในใจก็ลนลานไปหมด

นางมิอยากไปจากเมืองหลวงแล้วไปอาศัยอยู่ในสถานที่ที่มิคุ้นเคย!

เซียวทงให้นางรับใช้ของตนไปค้นหารายชื่อคุณชายจากตระกูลที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพลในเมืองหลวงที่ยังมิได้แต่งงานมา เลือกไปเลือกมาก็เลือกเผยอวี้กับอันเจ๋อ แล้วก็หงอันลูกชายคนเล็กของท่านอ๋องหงซาน

ทั้งสามคนนี้ล้วนยังมิได้แต่งงาน เงื่อนไขก็คือเลือกไว้ก่อน และในตอนที่เซียวทงยังลังเลมิแน่ใจว่าจะเลือกใคร ก็มีข่าวมาว่าเผยอวี้กับหลิงหว่านหมั้นหมายกันแล้ว

เซียวทงก็เดือดดาลขึ้นอีกครั้ง!

คนผู้นี้ ในตอนที่ไม่มีใครแย่งก็มิได้ถูกตาต้องใจสักเท่าไร แต่พอมีคนแย่ง แม้แต่ขี้หมาแห้งก็กลายเป็นขนมปังหอมกรุ่นขึ้นมา!

เซียวทงมิได้มีความรู้สึกพิเศษอะไรกับเผยอวี้ แม้แต่คุยก็คุยกันมิถึงสามประโยคด้วยซ้ำ แต่พอได้ยินดังนั้นก็รู้สึกว่าหลิงหว่านแย่งของของตนไป