บทที่ 4 หนี
นั่งลงที่วังเฟิ่งหยี ฮ่องเต้ชิงหยู่เกาหัว “ข้าแค่อย่างกินข้าวดีๆซักมื้อไม่ได้เหรอ ?”
อันจือซานทั้งโกรธทั้งเกลียด “ฮ่องเต้ ข้าเป็นพ่อตาของเขา เขาไม่เคารพข้าก็ไม่เป็นไร แต่กลับไปปลดตำแหน่งลูกสาวให้เป็นเมียทาส เรื่องมันแพร่ไปทั่ว ข้าอายจนไม่อยากมีชีวิตต่อไป? ”
“จือซาน เจ้าก็อยากทำให้เรื่องวุ่นวาย ตอนนี้ข้าก็กำลังจัดการถึงเรื่องนี้” ฮ่องเต้ชิงหยู่รู้สึกรำคาญ เรื่องท่านก็พอได้ยินมาบ้าง แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้
“อ๋องเสียน เจ้าจะอธิบายอย่างไร” ฮ่องเต้ชิงหยู่มองไป
กงชิงวี่ไม่รู้สึกอะไร “เมียของข้า ข้าก็มีอำนาจที่จะจัดการ นี่คือเรื่องภายในครอบครัวของข้า ก็ไม่อยากให้ฮ่องเต้ต้องเหนื่อยใจ”
“นี้เจ้าพูดอะไร? พระชายาเสียนข้าเป็นคนแต่งตั้งขึ้นมา เป็นถึงพระชายาเอก ต้องเข้าไปอยู่หนังสือลำดับวงศ์ตระกูล เป็นถึงฮูหยินหลวงขั้นที่ 1! ข้าไม่มีสิทธิ์ยุ่งเลยเหรอ?” ฮ่องเต้ชิงหยู่ทุบโต๊ะ
กงชิงวี่หันหน้าหนี “ท่านแต่งตั้งฮูหยินของท่านไป ข้าก็จะปลดเมียทาสของข้าไป”
“เป็นเพราะเจ้าตามใจเขามากเกินไป!”ฮ่องเต้ชี้ไปที่ฮองเฮาเสินหยุนชู
เสินหยุนชูดูบรรยากาศไม่ค่อยดี รีบแก้ต่าง “เสด็จน้อย มีอะไรก็ค่อยๆพูด”
“ฮ่องเต้ ขอให้ฮ่องเต้อนุญาตให้หม่อมฉันได้หย่าเถอะ” อันหลิงหยุนกลอกตามอง รู้สึกว่าเรื่องมันกลับตาลปัตร
ฮ่องเต้องค์นี้ไม่สามารถตัดสินอะไรได้เลย กงชิงวี่เป็นแค่ชั้นผู้น้อย ไม่มีแม้แต่ความเคารพฮ่องเต้ ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องเจอดีแน่
รีบออกจากนี่ดีกว่า ก่อนที่จะทำให้ข้าเดือดร้อน
“อ๋องเสียน เจ้าจะว่าอย่างไร ?”
กงชิงวี่รู้สึกว่าหลายวันก่อนนางยังพูดจาไร้ยางอาย วันนี้รู้สึก...... สายตาแบบนี้หมายความว่าไง ? เหมือนกำลังรังเกียจ ?
ในใจไม่รู้เป็นยังไง รู้สึกหงุดหงิด แต่ก็ไม่มีเสียงตอบโต้
นางแพศยาทำร้ายข้าได้ขนาดนี้ ถ้าปล่อยไปแบบนี้ มันคุ้มเกินไปสำหรับนาง! ยิ่งไปกว่านั้น เกลียดจนจะกลืนกินความลุ่มหลงของนาง
แล้วยอมปล่อยมือ?
แม้แต่เส้นผมเส้นบางๆก็ไม่เชื่อ
อันหลิงหยุนกลัวว่ากงชิงวี่จะทำให้เรื่องสะดุด ได้กราบคำนับอีกครั้ง “ฮ่องเต้ผู้ปราดเปรื่อง หม่อมฉันหย่าเพราะไม่อยากให้อ๋องเสียนต้องลำบาก”
“โอ๋?”ฮ่องเต้ชิงหยู่รู้สึกอยากรับฟัง
“หม่อมฉันมีโรคไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ พึ่งตรวจพบได้ไม่กี่วัน”
มีความหมายหน่อย กงชิงวี่ดวงตาเข็มขรึม แล้วค่อยๆเดิน เดินไปพิงข้างฮ่องเต้ชิงหยู่ แล้วนั่งลง
ฮ่องเต้สะดุ้ง “จริงรึเปล่า ?”
สายเลือดของราชวงศ์ กลัวที่สุดก็คือการไม่สามารถสืบทอดสายเลือดต่อไป นี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก.......
อันหลิงหยุนเห็นสีหน้าที่กำลังสงสัยของกงชิงวี่ พูดด้วยความนิ่ง “ ฮ่องเต้ถ้าไม่เชื่อก็ให้หมอหลวงมาตรวจ”
“มา หมอหลวง”
หมอหลวงเข้ามา หมอหลวงสามท่านเข้ามาจับดูชีพจร ที่สุดทุกท่านพูดเหมือนกัน
ร่างกายอ่อนแอ เลือดลมผิดปกติ ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้
ฮ่องเต้ชิงหยู่มองไป “จือซาน เจ้าดู......”
“ฮ่องเต้ หม่อมฉันเต็มใจให้หย่า” อันจือซานพูดด้วยความเสียใจ
ถึงแม้อันจือซานรักลูกสาวยิ่งการชีวิต แต่ว่าในราชวงศ์ไม่เหมือนใคร พระชายาที่ไม่สามารถมีลูกได้ ก็คงต้องหย่าและทอดทิ้งไป
ฮ่องเต้ชิงหยุ่มองไปที่กงชิงวี่ “อ๋องเสียนอยู่ไหน”
กงชิงวี่ถือชาเหมาจินอย่างดีที่นางกำนัลส่งมาให้ จิบแตะริมฝีปากเบาๆ ไม่รีบร้อน “ข้าไม่อยากหย่า”
ไม่ยอมเอ่ยปากสักที เอ่ยปากก็เหมือนพูดอยู่ข้างหลัง ทั้งตัวไม่กล้าขยับ “ไอ้ชั่ว เจ้าโวยวายอะไร”
ฮ่องเต้ชิงหยู่มองดูน้องชายของตัวเองที่โวยวาย แล้วสึกโกรธ “ นี่ก็ไม่ได้ นั้นก็ไม่ได้ เจ้าจงใจให้ข้าบ้าตายเหรอ ?”
“ในเมื่อข้าได้แต่งงานกับนางแล้ว คงเป็นไปไม่ได้ที่แค่ตั้งครรภ์ไม่ได้ก็จะทอดทิ้งนาง อาจทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะได้
มีเวลาอีกยาวนาน ข้าก็ยังสามารถแต่งงานกับพระชายาองค์อื่นได้ สำหรับคนนี้ ก็เก็บไว้เลี้ยงในวังของข้าก็แล้วกัน ข้าคงไม่ให้นางอดตาย”
กงชิงวี่สีหน้าเต็มไปด้วยความประชด
“ลูกสาวของข้า คงไม่มีทางให้เจ้ามารังแก” อันจือซานรู้โกรธมาก
“แต่นางเป็นคนข้าแล้ว อยู่บ้านฟังพ่อแต่งงานแล้วต้องฟังสามี เหตุผลนี้ยังต้องให้ข้าสอนแม่ทัพอันด้วยเหรอ” กงชิงวี่พูดด้วยความนิ่งเฉย
อันจือซานโกรธจนเลือดขึ้นหน้า
ฮ่องเต้ชิงหยู่รู้ว่าครั้งก่อนที่มีราชโองการสั่งให้แต่งงาน ก็รู้สึกผิดต่อกงชิงวี่ ถ้าวันนี้เขาไม่อยากหย่า ข้าก็ไม่อยากบังคับ ไม่งั้นก็อาจทำให้พี่น้องแตกแยก และอาจโดนคนอื่นหัวเราะเยาะได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอยาของอ๋องเสียน
เรื่องนี้สนุกมาก ดีมากจริงๆ ขอบคุณผู้แต่ง ขอบคุณผู้แปล ขอบคุณสปอนเซอร์ ขอบคุณ Admin ที่ลงให้อ่านจนจบ ถ้าเป็นไปได้อยากอ่านเรื่องเจ้าห้าต่อ...
หยุนหยุนคือแบบ เห้อออออ...
เต้คือหงเมียหนักมาก ผิดขนาดไหนก็เข้าข้าง...
ฮองเฮาก็ไม่ได้ท้องจริงๆซะหน่อย คนที่ท้องจริงๆก็มีแค่เซียวผินผู้น่างสารเท่านั้น...
ฮองเฮาเลวทรามเพียงใดทุกคนรู้หมด เต้ก็รู้ดีในใจ แต่ก็บังคับให้ทุกคนต้องตายเพื่อเมียรักตัวเอง ช่างเป็นผัวเมียที่เลวทรามสมกันจริงๆ สงสารหยุนหยุน ทำไมต้องชีวิตมาพัวพันกับคนชั่วพวกนี้ด้วยนะ...
ทุกคนรู้มดว่าฮองเฮาพยายามฆ่าหลิงหยุนาตลอด แต่ทุกคนก็ต้องการให้หลิงหยุนช่วยฮองเฮาและบ้านฮองเฮา ฮ่องเต้ก็นิสัยแย่นะ รักเมียหลงเมียจนปิดหูปิดตาทุกทาง ใจขณะดียวกันก็บังคับห้หิงหยุนสละชีวิตเพื่อตัวเองกับเมียัตวเอง บ้าบอ...
อักลิงหยุนคือใช้เงินมือเติบมากอยู่นะ ขึ้นเงินเดือนให้คนั้งจนตั้งเยอะในคราวเดียว อีกทั้งสร้างหนี้สินพันรอบตัวอีก อย่างไรก็ตามรักษาใครก็ไม่เคยได้เงิน คนในราชวงศ์ขี้เหนียวมาก...
กระยาหารังคืออะไรคะ...