ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 513

บทที่ 513 ไปเชิญหญิงชรา

กงชิงวี่กลับมาในช่วงเที่ยง ยังพาแม่ทัพอันกลับมาพร้อมกันด้วย แต่แม่ทัพอันดูออกได้ชัดเจนว่าไม่พอใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยว อยากจะฆ่าคนเพื่อระบายความโกรธ

อันหลิงหยุนกล่าวอย่างแปลกใจ “ท่านพ่อทำไมกลับมาพร้อมอารมณ์โกรธเช่นนี้ หรือว่าฮ่องเต้กับท่านพ่อทะเลาะกันแล้ว”

“ฮึ ข้าไม่อยากทะเลาะกับคนที่มีความรู้ต่ำกว่าข้า”พูดจบแม่ทัพอันก็เดินไปดูเหล่าเด็กๆทั้งหลาย อันหลิงหยุนหันไปมองอย่างประหลาดใจ นี่ไม่ใช่ทะเลาะกับฮ่องเต้หรอกหรือ

อันหลิงหยุนขำ ในประเทศต้าเหลียง นอกจากพ่อของนางแล้วยังมีใครกล้าบอกว่าฮ่องเต้ชิงหยู่นั้นความรู้ต่ำกว่า ยังเป็นคำพูดติดปากที่พูดออกมาด้วย

อันหลิงหยุนเรียกสติวิเคราะห์กงชิงวี่อย่างละเอียด เขาดูเหมือนสุภาพเรียบร้อย สวมชุดสีขาวทั้งตัว ด้านนอกยังคลุมด้วยขนสีขาว แม้จะเป็นชายหนุ่มที่แต่งงานแล้ว แต่เขาดูหล่อเหลามาก ทำไมจึงดูสง่ากว่าคนทั่วไป

พินิจอยู่สักครู่อันหลิงหยุนก็ถามว่า “เมื่อคืนสวมชุดนี้หรือ”

“ไม่ใช่”กงชิงวี่ตอบกลับเรียบๆ

อันหลิงหยุนถาม “ฆ่าคนอีกแล้วหรือ”

“……”กงชิงวี่ไม่ตอบ อันหลิงหยุนก็รู้ได้ว่าถามถูกต้องแล้ว

กงชิงวี่ดึงอันหลิงหยุนเข้าประตูไป อันหลิงหยุนถาม “หลี่ฮ่วนจงเล่า”

“เขาเป็นจอมยุทธฝีมือสูงส่งคนหนึ่งที่ซ่อนตัวได้ลึกลับมาก ข้าต่อสู้กับเขาอยู่หลายร้อยกระบวนท่าเขาก็ไม่ยอมแพ้ ข้าคิดอยากจะเก็บเขาไว้ แต่เสียดายเขายินดีจะเผาตัวเองให้ตายดีกว่าจะจำนนต่อข้า ข้าก็ได้แต่ฆ่าเขาเสีย ก่อนที่เขาจะเผาตัวเองตาย”

“เกรงว่าท่านอ๋องคงไม่คิดจะเก็บเขาไว้เพื่อความจำนนด้วยใจจริงหรอกกระมัง ในเมื่อรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นคนซื่อสัตย์ต่อเจ้านายของตน แล้วจะได้รับความไว้ใจในการทำงานได้อย่างไร จุดนี้เกรงว่าหลี่ฮ่วนจงรู้ ท่านอ๋องก็รู้ ท่านอ๋องสู้กับเขาหลายร้อยกระบวนท่าเป็นอะไรบ้างหรือไม่

ในเมื่อไม่มีเรื่องอะไรอาศัยความสามารถของท่านอ๋องทำไมถึงเอาเขาไม่อยู่เล่า

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แสดงว่าท่านอ๋องต้องการประมือกับเขาเพื่อทดสอบความฮึกเหิม เบื้องหน้าแสดงออกว่าอยากให้จำนน ลับหลังคือการทำให้เขาสูญเสียความเข้มแข็ง ค่อยๆทำลายไปทีละนิด

ในที่สุดก็จะถูกท่านอ๋องทำให้เหนื่อยตายทั้งเป็น โมโหจนตาย

เหมือนกับหนูน้อยตัวหนึ่ง พบกับแมวดำตัวใหญ่เข้า แมวดำไม่กินหนูเพราะรังเกียจ แต่เขาเล่นกับหนูที่อยู่ใต้กรงเล็บ ใช้พลังงานของเจ้าหนูจนหมด ที่สุดเจ้าหนูก็ต้องตายอย่างไร้เรี่ยวแรง

ที่จริงท่านอ๋องสามารถให้ความตายเขาอย่างสมเกียรติได้ เขาต้องการจะเผาตัวเองตาย อย่างน้อยก็สามารถแสดงถึงความจงรักภักดีต่อเจ้านายของตนได้

แต่เรื่องนี้ท่านอ๋องยังไม่สามารถให้ได้ เกรงว่าก่อนตายเขาคงจะตายตาไม่หลับ พบเจอคนหน้าตาดีขนาดนี้อย่างท่านอ๋อง แต่กลับมีจิตใจชั่วร้ายยิ่งนัก”

“ฮึ ข้าชั่วร้าย หรือว่าเขาแสร้งมีคุณธรรม คิดดูประเทศต้าเหลียงของเรารากฐานมั่นคง แต่กลับมีพวกเขาที่ไม่รู้จักตายเกิดขึ้น คนที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ หากไม่ร้ายแรง ยังให้โอกาสพวกเขาได้สร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง นั่นจึงเป็นความอัปยศของข้า เป็นความอัปยศของประเทศต้าเหลียง”

“แต่สุดท้ายแล้ว ท่านอ๋องสามารถฆ่าเขาได้ตั้งแต่ต้น เกรงว่าตอนที่กำลังต่อสู้กับท่านอ๋อง เขาเองก็คงคิดว่าเรื่องน่าเศร้าที่สุดคือมีความคิดโง่เขลา เย็นชาเห็นแก่ตัว ไร้คุณธรรมน้ำใจ ส่วนวิธีการของท่านอ๋อง นับได้ว่าไม่มีอะไร ”สถานการณ์ตอนนั้น อันหลิงหยุนสามารถนึกภาพได้ คนคนหนึ่งที่ถูกบีบจนไร้หนทาง แม้จะตายยังไม่สามารถทำได้ เป็นเรื่องน่าเศร้าขนาดไหน

กงชิงวี่เลิกคิ้ว กลับเผยท่าทีน้อยใจ “ทำไม เป็นความผิดข้าหรือ”

“ท่านอ๋องไม่ผิด ที่ผิดคือพวกกบฏที่มักใหญ่ใฝ่สุง หากพวกเขาไม่คิดกบฏ มีชีวิตอยู่มันก็แสนจะง่ายดาย อีกทั้งยังจะสามารถมีชีวิตที่ดีกว่าก็เป็นได้”

“อืม”กงชิงวี่รับคำ นับว่านางรู้จักวางตัว

เห็นกงชิงวี่เก็บอารมณ์ได้แล้ว อันหลิงหยุนจึงถามขึ้น “แล้วศพของเขาเล่า”

“เผาเป็นเถ้าธุลีแล้ว”

“หรือท่านอ๋องมองเขาเผาตัวเอง”อันหลิงหยุนแปลกใจ

“เขาต้องการตาย ข้าจะทำอะไรได้ หรือจะให้ข้าขอร้องให้เขามีชีวิตอยู่ต่อ ยิงธนูหนึ่งดอกให้เขาตายอย่างมีความสุข และหวังว่าเขาจะไม่ต้องทุกข์ทรมานมาก”