บทที่ 588 พี่น้องทั้งสาม
อ๋องตวนหันมองอันหลิงหยุน แล้วพูดอย่างลำบากใจว่า: “ไม่ใช่ว่าให้ยืมไม่ได้ แต่ว่าเงินในคลังของพวกเรามาจากการเก็บดอกเบี้ยที่สูง หากคำนวณตามดอกเบี้ยของเงินที่เก็บอยู่ในตอนนี้คือดอกเบี้ยหนึ่งเหรียญต่อเงินหนึ่งพันเหรียญ เงินห้าล้านเหรียญแต่ละวันก็ต้องคิดดอกเบี้ยห้าพันเหรียญ หากหนึ่งเดือนก็เท่ากับหนึ่งแสนห้าหมื่นเหรียญ หากในหนึ่งปีก็เท่ากับหนึ่งล้านแปดแสนเหรียญ
หากลองคิดคำนวณดู หากเจ้าสำนักเฟิงยืมเงินไปทั้งหมดห้าล้านจริง เช่นนั้นปีหน้าจะต้องคืนมาทั้งสิ้นหกล้านแปดแสน นี่ไม่ใช้ตัวเลขจำนวนน้อยๆ เพื่อที่จะเตรียมสินสอดให้แก่ลูกน้อง ก็ดูจะเป็นการสิ้นเปลืองเกินไปหน่อย!”
“ท่านอ๋องพูดเช่นนี้ก็ไม่ถูก ถึงแม้บ้านของข้าจะมีเงินไม่มาก แต่ตอนที่ค่าแต่งงาน สินสอดก็มีมากพอตัวอยู่” หยุนโล๋ชวนไม่ค่อยพอใจ
อ๋องตวนไม่ได้สนใจสินสอดพวกนั้นของหยุนโล๋ชวน เขาทำเพียงแค่หันไปมองหยุนโล๋ชวน จากนั้นจึงพูดว่า: “นั่นก็ใช่”
อันหลิงหยุนหันมองเฟิงอู๋ฉิง: “เจ้าสำนักเฟิงเห็นว่าอย่างไร?”
“เงินไม่ใช่ปัญหา ก็เพียงแค่สองสามเดือนนี้เท่านั้น ที่ในมือของข้าไม่มีเงิน รอให้ผ่านไปสักสองสามเดือน เงินก็จะกลับมามีเพียงพอเหมือนเดิมแล้ว ท่านไปนำเงินออกมาก่อน ข้าได้เขียนใบเสร็จรับเงินเอาไว้ก่อนแล้ว!”
เดิมทีเฟิงอู่ฉิงไม่ได้สนใจเงิน เงินไม่กี่ล้านไม่ได้อยู่ในสายตา
อันหลิงหยุนจึงพูดขึ้นมาว่า: “ถ้าเช่นนั้นข้าจะไปนำกระดาษและพู่กันมาให้!”
อันหลิงหยุนลุกขึ้น แล้วออกไปข้างนอก ไม่นานก็กลับมา แล้วยื่นพู่กันและกระดาษให้แก่เฟิงอู๋ฉิง เขาลุกขึ้นและเขียนหนังสือกู้ยืมฉบับหนึ่งด้วยตนเอง อีกทั้งยังลงนามเอาไว้อีกด้วย
เมื่อเขียนเสร็จ อันหลิงหยุนเองก็ลงนามด้วย และยังนำโฉนดที่ดินของจวนอ๋องเสียนออกมาให้อ๋องตวนดู อ๋องตวนลุกขึ้นและกลับไปรวบรวมเงิน อันหลิงหยุนจึงได้ส่งเขาออกไป
เมื่อออกจากประตู อ๋องตวนหันมองอันหลิงหยุนแล้วถามว่า: “จะไปเอาเงินมาจากไหน?”
“อ๋องตวน ท่านรีบเข้าไปหาท่านอ๋องในวังเดี๋ยวนี้ ตอนนี้เขาคงจะยังอยู่ที่วังไม่กลับมา ถึงแม้เงินจำนวนหนึ่งล้านแปดแสนจะไม่มาก แต่สำหรับพวกเราแล้วก็ถือว่าไม่น้อย ขอเพียงแค่ถ่วงเวลาไม่ให้เฟิงอู๋ฉิงคืนเงินให้แก่ข้า เงินจำนวนนี้เมื่อถึงปีหน้าก็จะสูงถึงสิบล้าน
อ๋องตวนเลิกคิ้ว เพื่อเฟิงอู๋ฉิงผู้นั้นไม่คุ้มค่า หนึ่งปีก็ต้องสูญเสียเงินไปห้าล้าน
“ก็ดี ข้าจะเข้าวังเดี๋ยวนี้”
อันหลิงหยุนส่งอ๋องตวนและหยุนโล๋ชวนกลับ หันหลังเตรียมตัวที่จะเดินกลับไป หยุนซวนอี้ก็มาพอดี
คนของตระกูลหยุนมากันไม่น้อย การสู่ขอจะทำแบบลวกๆไม่ได้ สวนสินสอดที่นำมานั้น ก็หลายกล่องใหญ่ แต่ตำหนักกั๋วกงไม่ได้ร่ำรวย อันหลิงหยุนถึงขนาดไม่กล้าคิดเลยว่า ในกล่องจะมีของอะไรบ้าง
พูดพอเป็นพิธีสองสามประโยค อันหลิงหยุนก็เชิญเว่ยหลิงชวนและหยุนโล๋ชายเข้ามาด้านใน ครั้งนี้คนที่มาสู่ขอคือเว่ยหลิงชวนสองสามีภรรยา บวกกัยหยุนซวนอี้
ตอนนี้อู๋โก๋กำลังเตรียมตัวให้เหมาะสม เมื่อได้ยินมาว่าคนที่จะสู่ขอมาถึงแล้ว ก็รีบออกไปทักทาย
คนหนึ่งกลุ่มเข้ามา เฟิงอู๋ฉิงจึงลุกขึ้นนั่ง
เว่ยหลิงชวนสองสามีภรรยามีมารยาทอย่างมาก เมื่อพูดคุยพอเป็นพิธี ก็เริ่มเข้าเรื่องการสู่ขอ
หยุนซวนอี้และฮู๋โก๋ ทั้งสองต่างยินยอมพร้อมใจ ทั้งสองตระกูลก็ไม่มีความเห็นอะไร จึงได้พูดถึงเรื่องของสินสอดทองหมั้น อู๋โก๋เพิ่งจะรู้ว่าตำหนักกั๋วกงนั้นเป็นที่ที่สะอาด ไม่ได้มีเงินทองมากมาย แต่ละวันล้วนอาศัยเงินเดือนในการดำรงชีวิต ดังนั้นจะให้นำเงินออกมาเป็นสินสอดมากมายขนาดนั้นคงไม่ได้นางพูดขึ้นมาว่า: “ข้าไม่ชอบเงิน ส่งมาแค่เล็กน้อยก็พอแล้ว หนุ่มสาวในยุทธภพไม่สนใจสิ่งจอมปลอมพวกนั้น”
เฟิงอู๋ฉิงรู้สึกใจสั่น ขนาดไม่ร้องขออะไรยังคิดคำนวณละเอียดยิบ
“เรื่องนี้พวกเรากำลังเตรียมที่จะพูดอยู่พอดี ตอนนี้ตำหนักกั๋วกงมีสินสอดที่นำออกมาได้ไม่มาก แต่ก็จะไม่มีทางรังแกแม่นางอู๋โก๋อย่างแน่นอน ไม่ก็จะไม่มีทางไม่จริงใจต่อนางแน่นอน
เหล่านี้คือของที่ผู้ใหญ่ในตำหนักตระเตรียมมาให้ เชิญเจ้าสำนักเฟิงพิจารณา!”
หยุนโล๋ชายพาผู้รับผิดชอบของตำหนักกั๋วกงมาด้วยหนึ่งตน เรียกได้ว่าเป็นคนที่พูดเก่ง
เมื่อเปิดกล่องออกมา จะพบกับมุกและหยกหนึ่งกล่อง ผ้าไหมหนึ่งกล่อง อาวุธหนึ่งกล่อง ภาพวาดหนึ่งกล่อง นอกนั้นยังมีโฉนดที่ดินสองแผ่น
อู๋โก่มองดู แล้วจึงหยิบกระบี่เล่มหนึ่งขึ้นมา แน่นอนว่าสู้ของนางไม่ได้ แต่เมื่อนึกถึงว่าตำหนักกั๋วกงพยายามอย่างมากที่จะรวบรวมของทั้งหมดมาสู่ขอ นางก็รู้สึกพอใจมาก
นางเองก็ไม่ได้แต่งงานเพราะเงิน
อู๋โก๋พูดว่า: “เจ้าสำนัก สินสอดเหล่านี้ข้าชอบมาก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอยาของอ๋องเสียน
เรื่องนี้สนุกมาก ดีมากจริงๆ ขอบคุณผู้แต่ง ขอบคุณผู้แปล ขอบคุณสปอนเซอร์ ขอบคุณ Admin ที่ลงให้อ่านจนจบ ถ้าเป็นไปได้อยากอ่านเรื่องเจ้าห้าต่อ...
หยุนหยุนคือแบบ เห้อออออ...
เต้คือหงเมียหนักมาก ผิดขนาดไหนก็เข้าข้าง...
ฮองเฮาก็ไม่ได้ท้องจริงๆซะหน่อย คนที่ท้องจริงๆก็มีแค่เซียวผินผู้น่างสารเท่านั้น...
ฮองเฮาเลวทรามเพียงใดทุกคนรู้หมด เต้ก็รู้ดีในใจ แต่ก็บังคับให้ทุกคนต้องตายเพื่อเมียรักตัวเอง ช่างเป็นผัวเมียที่เลวทรามสมกันจริงๆ สงสารหยุนหยุน ทำไมต้องชีวิตมาพัวพันกับคนชั่วพวกนี้ด้วยนะ...
ทุกคนรู้มดว่าฮองเฮาพยายามฆ่าหลิงหยุนาตลอด แต่ทุกคนก็ต้องการให้หลิงหยุนช่วยฮองเฮาและบ้านฮองเฮา ฮ่องเต้ก็นิสัยแย่นะ รักเมียหลงเมียจนปิดหูปิดตาทุกทาง ใจขณะดียวกันก็บังคับห้หิงหยุนสละชีวิตเพื่อตัวเองกับเมียัตวเอง บ้าบอ...
อักลิงหยุนคือใช้เงินมือเติบมากอยู่นะ ขึ้นเงินเดือนให้คนั้งจนตั้งเยอะในคราวเดียว อีกทั้งสร้างหนี้สินพันรอบตัวอีก อย่างไรก็ตามรักษาใครก็ไม่เคยได้เงิน คนในราชวงศ์ขี้เหนียวมาก...
กระยาหารังคืออะไรคะ...