ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 766

บทที่ 766 การสิ้นพระชนม์ของพระสามี

อันหลิงหยุนไม่สามารถทำตามนั้นได้ เหตุการณ์นี้ได้สร้างความลำบากใจให้กับขุนนางชั้นผู้ใหญ่ของประเทศเฟิ่งที่รัชทายาทไม่สามารถมีชีวิตเป็นจักรพรรดินีได้ องค์รัชทายาทต้องมีสนมนายห้ามในวังหลังมากมาย

เสนาบดีเว่ยเป็นผู้นำสมุดบัญชีรายชื่อเพื่อที่จะได้ครอบคลุมในการที่จะเลือกสนมนายห้ามและพระสามี

อันหลิงหยุนถูกเรียกตัวเข้าไปในวัง นางยังคงแปลกใจ นานแล้วที่ไม่มีหมายให้นางเข้าเฝ้า ทำไมวันนี้ลมถึงช่างขยันพัดนักมันจะเป็นเรื่องดีหรือไม่ ”

เมื่อกงชิงวี่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว วันนี้เขาจึงถือโอกาสบอกคนเว่ยว่าพวกเขาสมควรจากไป

แล้วทั้งสองเข้าไปในวังและพบกับใต้เท้าเฟยหยุนที่ประตูวัง

เมื่อเห็นอันหลิงหยุน เฟยหยุนก็รีบเข้ามาคารวะ “ กระหม่อมถวายพระพรองค์รัชทายาทและราชบุตรเขยเพคะ ”

“ไม่ต้องมากพิธี ลุกขึ้นเถิด ” อันหลิงหนุยไม่คุ้นกับการที่มีคนมาคารวะ เมื่อเฟยหยุนลุกขึ้นแล้วนางก็ยิ้มแย้ม สีหน้าของนางดูดี จึงถามว่า “ ใต้เท้ามีเรื่องอะไรน่ายินดีหรือ? ”

“แน่นอนเพคะ เป็นเรื่องน่ายินดียิ่ง รัชทายาทเพคะสองสามวันนี้กระหม่อมอยากขอบพระทัยพระองค์โชคดีที่ได้พระองค์ช่วยเหลือ หม่อมฉันจึงได้สมความปรารถนาของตนเอง แล้วเมื่อวานหม่อมฉันไปตรวจก็พบว่าเป็นเรื่องน่ายินดีเพคะ ”

“จริงหรือ? เร็วจัง ”

“ เพคะขอบพระทัยองค์รัชทายาท เพื่อรักษาอาการที่เกิดขึ้นข้าได้เชิญหมอที่ได้รับความเคารพนับถือมาหลายคนและทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกัน ”

“ ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว ”

“ ไม่ทราบว่าองค์รัชทายาทจะทรงตรวจให้หม่อมฉันได้หรือไม่เพคะ ”

“ มาเถิดข้าจะตรวจให้เจ้า”

อันหลิงหยุนยื่นมือออกไป เฟยหยุนรีบส่งมือให้ อันหลิงหยุนเริ่มตรวจชีพจรและพูดว่า “น่าจะเป็นเด็กผู้หญิงเพราะชีพจรเต้นอ่อนมาก ”

“ เป็นความจริงหรือเพคะ? ”

เฟยหยุนดีใจเป็นอย่างมากแม้จะยังมองไม่ออกในระยะเวลาสั้นๆ

อันหลิงหยุนตรวจชีพจรอีกครั้ง โดยธรรมชาติแล้วจะสามารถมองออกได้

อันหลิงหยุนพยักหน้าและพูดว่า “ตอนนี้ครรภ์ของเจ้ายังไม่คงที่ ต้องระมัดระวังใส่ใจเป็นพิเศษ ที่สำคัญคือการร่วมเตียงเจ้ามีสามีมากมายเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คนทำร้ายเด็กคนนี้ ในเมื่อลูกของเจ้าก็เป็นลูกของสามีทุกคน ให้พวกเขาอยู่รวมกันนอนด้วยกันจะดีมากและยังช่วยเพิ่มความผูกพันระหว่างพ่อและลูกสาวได้อีกด้วย ”

“ คำชี้แนะขององค์รัชทายาท เฟิงหยุนจะจำไว้เพคะ” เมื่อพูดจบก็เชิญให้อลินหลิงหยุนและกงชิงวี่เสด็จก่อน

อันหลิงหยุนคิดว่าช่างมันเถอะ นางอยู่ในประเทศเฟิ่งมาเกือบ 2 เดือน นางคิดว่ามันแค่เดือนเดียวแต่ตามอายุครรภ์ของเฟิงหยุนนั้นเกือบ 2 เดือนแล้ว!

อันหลิงหยุนก้มหน้าเดินตามกงชิงวี่เข้าไปในท้องพระโรง

ทั้งสองเคยพบจักรพรรดินีและจักรพรรดิแล้วจึงเตรียมตัวพูดเพื่อจากลา

เสนาบดีเว่ยถวายหนังสือฉินทันที ซึ่งก็คือเสนอให้อันหลิงหยุนแต่งงานกับบุรุษทั้งในและนอกราชวงศ์

ในท้องพระโรงเสนาบดีเว่ยอยู่ฝั่งตรงข้ามกับกงชิงวี่ ไม่สามารถรับรู้พลังงานบางอย่างได้เลย?

“ รัชทายาท เจ้าคิดว่าเป็นอย่างไร? ” เฟิงไป๋ซูมักจะถามความเห็นลูกสาวของตนเสมอ

อันหลิงหยุนเหลือบมองไปที่กงชิงวี่ที่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรและกล่าวว่า "เรื่องสนมรักนายห้ามนั้นลูกคิดว่าตัวลูกนั้นไม่มีพละกำลังเพียงพอ กลางคืนลำพังแค่ราชบุตรเขยคนเดียวก็ผ่านไปเป็นวันๆแล้ว หากยังแต่งผู้อื่นเข้ามาอีกเกรงว่าลูกต้องตายแน่ๆเพคะ ”

"...... " ทุกคนต่างลุกลี้ลุกลนที่องค์รัชทายาทจะมีแค่ราชบุตรเขยเพียงคนเดียว ... จะทำได้อย่างไรกัน?

กงชิงวี่แสดงออกอย่างมีอำนาจเหนือกว่าด้วยท่าทางเฉยเมย กล่าวว่า "ไม่ทราบว่าบุรุษคนใดที่ต้องการที่แต่งงานกับหยุนหยุน โปรดขอให้เขามาคัดเลือกด้วย "

ทันทีที่คำพูดนั้นออกมาทุกคนก็ทนไม่ได้ก่อนที่เฟิงไป๋ซูและซูอู๋ซินจะแสดงความคิดเห็น เสนาบดีเว่ยก็ชิงกล่าวว่า "ฝ่าบาทโปรดมีรับสั่งให้เบิกตัวผู้คัดเลือกเป็นพระสามีด้วยเถิดเพคะ"

เฟิงไป๋ซูมองไปที่กงชิงวี่ อารมณ์ของเขาแสดงออกมาซื่อตรงเกินไปและไม่ช้าก็เร็วอาจจะถูกคนประเทศเฟิ่งฆ่าก็เป็นได้

"เบิกตัว!"

ในไม่ช้าชายคนหนึ่งก็ก้าวออกมาออกมา