ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 769

บทที่ 769 มาถึงพระราชวังหนานอี้

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างรวดเร็วหลังจากที่ซู่อู๋ซินไม่พอใจในครั้งนี้ อันหลิงหยุนและเฟิงไป่ซู่กำลังดูการต่อสู้กงชิงวี่เองสังหารทุกคนที่เข้ามา

นางกลัวแทบตายและก็เห็นได้ว่าซูอู๋ซินเป็นคนที่ไร้ความปราณี เขาปกป้องชีวิตของทุกคนอย่างชาญฉลาด

กงชิงวี่เผชิญหน้ากับศัตรูจำนวนมากด้วยตัวคนเดียว ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตายในฐานะพ่อตาจะยืนดูอยู่ข้างๆโดยไม่ทำอะไรบ้างเห็นทีจะไม่ได้ ... ไม่ชอบเลยจริงๆ ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี

อันหลิงหยุนมองลงไปที่ซู๋ซินจากก้นบึ้งของหัวใจ

ซู่อู๋ซินหัวเราะและกล่าวว่า "คนที่สามารถต้านทานศัตรูที่แข็งแกร่งได้นั้นมีต้องพลังมาก แต่เขาอาจไม่ได้ทำทุกอย่างเพื่อเจ้าแต่…...เขาทำได้ วางใจเถอะ!"

"เมื่อไหร่คุณยังมีอารมณ์ที่จะพูดคุยอย่างเย็นชา?" อันหลิงหยุนจะไม่โกรธขนาดนั้นถ้าไม่เกิดเหตุขึ้นกับกงชิงวี่ที่ปกป้องพวกเขา ถ้าหากเกินขึ้นจริงนางจะไม่ให้อภัยซูอู๋ซิน

กงชิงวี่หยุดดาบในมือ เขาส่งเสียงพึมพำและร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด

อันหลิงหยุนรีบเดินไปสำรวจร่างกายและถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกหลังจากแน่ใจว่าไม่มีปัญหาอะไร

" ท่านไปล้างตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่แอ่งน้ำนั่นเถอะเจ้าค่ะ"

จากนั้นพวกเขาไปที่แอ่งน้ำด้วยนโชคดีที่น้ำใสมาก อันหลิงหยุนตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรอยู่ในน้ำก่อนจะบอกให้กงชิงวี่ลงไปล้างคราบเลือด ส่วนเฟิงไป๋ซูและซูอู๋ซินก็รอพวกเขาอยู่ไม่ไกล

กงชิงวี่อาบน้ำและสวมเสื้อผ้าแล้วออกมาอันหลิงหยุน และทั้งสี่ก็เดินทางต่อไป

วันต่อมามีการลอบทำร้ายระหว่างทางเสมอๆแต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ

เมื่อเห็นเมืองหลวงของหนานอี้พวกเขาก็เข้าไปอย่างไม่รอช้า แต่ก็โดนขวางทางไว้

คราวนี้สองคนที่มาดูท่าทางแปลกๆ รูปร่างเตี้ยพวกเขาถือตะกร้าดูเหมือนว่าจะเป็นคนตกปลา

หลิงหยุนประหลาดใจ "พวกเขากำลังตกปลาหรือใช่ไม่?"

“ ไม่ควรอย่างยิ่ง”

กงชิงวี่ไม่เข้าใจสองคนนี้จึงไม่ได้พูดอะไร

ซูอู๋ซินกล่าวว่า“ มีปรมาจารณ์หนอนกู่ในหนานอี้ พวกเขาเป็นพี่น้องที่เกิดมาพร้อมกันสามารถสื่อสารกับหนอนกู่ได้ตั้งแต่อายุหนึ่งขวบก็สามารถควบคุมคนที่มีหนอนกู่ได้ เมื่อพวกเขายังเป็นหนุ่มก็ยังเป็น…..”

คำพูดของซู่อู๋ซินช่างเบาหวิวราวกงชิงวี่เหลือบมองเขา "ข้าไม่เข้าใจท่านว่าเหตุใดควรมาด้วยตัวเอง"

เฟิงไป๋ซูยิ้มขำ ๆ "ถ้าบอกแล้วเจ้าจะเชื่อหรือ จำไว้ว่าอย่าทำแบบนั้นเมื่อเจ้าเจอหนอนกู่กำลังจะทำร้ายคน"

กงชิงวี่วครุ่นคิด อันหลิงหยุนรู้สึกตกใจเมื่อเสี่ยวเฮยและเสี่ยวจินออกมา

นางไม่ได้เห็นมาหลายวันแล้ว เสี่ยวจินเติบโตขึ้นเป็นวงกลมและสว่างขึ้น แต่เสี่ยวเฮยตัวใหญ่กว่าเสี่ยวจิน

หนอนกู่สองตัวนอนอยู่ที่ปากถุงมองออกไปข้างนอก หนอนสีทองค่อยๆม้วนออกจากถุงเป็นเวลานานหนอนสีทองดูเหมือนกำลังอาบแดดอยู่มันเกาะติดอยู่บนกระเป๋าอย่างเกียจคร้าน

เสี่ยวจินบิดตัวสองครั้งและบินออกไปทันทีในขณะที่เซียวเฮยกำลังดูการต่อสู้เฉยๆ

เมื่อชายชราทั้งสองเห็นหนอนสีแดงเลือดหมูดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายขึ้นและหนึ่งในนั้นก็พูดเสียงดัง: "ม่คิดว่าจะมีของดีเช่นนี้ มันไม่ได้มาเปล่า ๆ !"

เสี่ยวจินรีบไปที่ตะกร้า ผู้เฒ่าคนหนึ่งเปิดตะกร้าทันทีและต้องการให้เสี่ยวจินเข้าไปเมื่อเสี่ยวจินโกรธก็บินตรงไปที่ดวงตาของชายชราและเรียกสิ่งที่อยู่ในตะกร้าออกมามีแม่แมลงสีทองแดงสองตัว นอกจากนี้ยังมีแม่แมลงทสีองแดงอีกหลายชนิดเสี่ยวจินเป็นสีทองแดงชนิดที่ดีที่สุด สามารถดูสีและขนาดได้แม้ว่าทั้งสองจะมีอายุมากกว่า และใหญ่กว่า

เสี่ยวจินเห็นเหยื่อวิ่งเข้ามามันไม่ได้กินอาหารชนิดเดียวกัน แต่มันกินชนิดที่กลายเป็นหนอนกู่

พูดตรงไปตรงมาก็คือยกเว้นราชาหนอนกู่ เสี่ยวจินไม่กลัวหนอนกู่ตัวอื่น