ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 853

บทที่ 853 ให้ตายก็ไม่นอนโรงหมอ

อันหลิงหยุนหันไปมองหญิงสาวที่วิ่งไปถึงหน้าประตูแล้ว แต่ยังไม่ทันที่จะออกไปจนพ้นประตูได้ นางก็กุมที่ท้องตัวเอง แล้วทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นไปเสียก่อน พยาบาลรีบเข้าไปช่วยพยุงหญิงสาวไปนอนลง อันหลิงหยุนจึงเดินเข้าไปดูหญิงสาว : "ผู้ชายหลบออกไปก่อน"

อันหลิงหยุนก้มลงปลดเสื้อผ้าของหญิงสาวคนนั้นออก นางยังคงดิ้นรนขัดขืน แต่ก็ถูกกดรั้งไว้

เมื่อเลิกกระโปรงขึ้นแล้ว อันหลิงหยุนทั้งลูบสำรวจ ทั้งยังกด ๆ ดู จนพบว่ามีบางอย่างอยู่ข้างในจริงๆ

ในตอนนั้นเอง สวี่หยวนก็เดินเข้าประตูมา เห็นหญิงสาวที่เปลื้องผ้าอยู่ ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลบออกไปก่อนแต่อย่างใด เพียงเดินไปข้างหน้า แล้วไปหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ อันหลิงหยุน

หลังจากอันหลิงหยุนตรวจเสร็จ หญิงสาวคนนั้นก็รีบหันหลังไป แล้วเริ่มร้องไห้

“หมอสวี่คิดว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร?”

สวี่หยวนอายุราวยี่สิบต้น ๆ ครอบครัวของเขาสืบเชื้อสายจากตระกูลหมอเทพ เดิมทีเขาทำงานอยู่ในวัง เป็นหมอหลวงหูที่แนะนำให้เขามาทำงานที่นี่

เขารู้อะไรต่อมิอะไรมากมาย รู้จักคิดอ่านมองการณ์ไกล ทำอะไรล้วนพิจารณาลึกซึ้งรอบคอบ

"ในท้องนางมีเนื้องอก ทั้งยังเป็นเนื้องอกในเลือด (หรือ Blood tumor angioma เป็นเนื้องอกที่ประกอบด้วยมวลของหลอดเลือด) จำเป็นต้องผ่าตัด มีความเสี่ยงสูง ในตอนนี้ไม่สามารถชี้ชัดได้ว่าเนื้องอกอยู่ในตำแหน่งใด หากเป็นที่มดลูก อย่างไรก็ต้องตัดออก"

หญิงสาวไม่รู้ว่าสวี่หยวนพูดเรื่องอะไร นางกลัวมาก คิดเพียงอยากจะไปจากที่นี่ ทันใดนั้น ที่ขาทั้งคู่ของนาง พลันปรากฏของเหลวสีแดงไหลออกมา

อันหลิงหยุนออกคำสั่งทันที: "ต้องผ่าตัดเดี๋ยวนี้ เตรียมตัวให้พร้อม"

สวี่หยวนไปเตรียมตัว ส่วนอันหลิงหยุนรีบสั่งการเฟยยิงทันที: "ไปตรวจสอบบ้านของผู้หญิงคนนี้ เรียกให้สามีนางมาที่นี่ ลองไปสืบค้นเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในบ้านของนางมาด้วย"

“พ่ะย่ะค่ะ”

เฟยยิงรีบออกไปอย่างรวดเร็ว โดยส่งมอบเจ้าห้าไปให้พยาบาลอุ้ม พยาบาลจึงไม่กล้าออกไป

หลังจากการผ่าตัดหญิงสาวสำเร็จลงเรียบร้อย อันหลิงหยุนล้างมือ แล้วหมุนตัวออกไปหาเจ้าห้าที่ด้านนอก ตั้งแต่ต้นจนจบ เจ้าห้าเอาแต่หลับตาสนิท ราวกับว่าไม่สบายตรงไหนสักแห่ง

สวี่หยวนเดินออกมาจากข้างใน อันหลิงหยุนมองเขาแวบหนึ่ง: "นี่คือรูปแบบหนึ่งของเนื้องอกในครรภ์ ซึ่งเกิดจากภาวะที่เด็กอายุครรภ์เพียงสามถึงหกเดือน แล้วเกิดการแท้งไป ได้รับการดูแลด้านสุขอนามัยไม่สะอาด จนส่งส่งผลให้เกิดขึ้นมา

เด็กมีขนาดใหญ่เกินไปจนไม่สามารถเก็บไว้ได้ ทั้งยังไม่มีการดูแลรักษาอย่างมืออาชีพ นอกจากนี้ อาจเกิดปัญหาที่ตัวเด็กเอง แต่ไม่สามารถตรวจจนพบ จึงกลายเป็นการแท้งหรือตายในครรภ์ สถานการณ์เช่นนี้พบเจอได้น้อยมาก "

สวี่หยวนเอ่ยถามขึ้นว่า “หลังจากนี้ จำเป็นต้องเข้ารับการรักษาในโรงหมอต่อ พวกเราจะทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ? นางไม่มีภาวะเจริญพันธุ์แล้ว ครอบครัวสามีนางคงไม่ยอมให้จบกันไปแค่นี้แน่ พวกเรารักษาคน ไม่ใช่ทำร้ายคน สามีของนาง.....”

"ถ้าพวกเราไม่พูดเสียอย่างใครจะรู้ล่ะ? อีกทั้งสถานการณ์ที่เราไม่รู้แน่ชัดแบบนั้น หากว่าเมื่อครู่นี้พวกเราไม่ทำการผ่าตัด นางมีแต่ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเป็นแน่ ตอนนี้นางเป็นหมันก็จริง แต่อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่ แค่ไม่ต้องบอกนางก็พอแล้วนี่”

"....." สวี่หยวนไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก อันหลิงหยุนรู้ดี ว่าระบบการแพทย์ของที่นี่ยังไม่ครบถ้วนเพียงพอ หากนี่เป็นโลกอนาคตล่ะก็ ถึงขั้นติดคุกติดตะรางเลยด้วยซ้ำ !

อันหลิงหยุนก้มหน้ามองดูเจ้าห้า ในใจก็รู้สึกเป็นทุกข์จนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว!

“ เขาเป็นอะไรหรือขอรับ ?” สวี่หยวนเห็นว่าเด็กมีบางอย่างผิดปกติไป

อันหลิงหยุนตบกล่อมเบา ๆ : "คู่หมั้นวัยเด็กของเขากลับบ้านไปแล้ว ก็เลยอารมณ์เสียน่ะ!"

สวีหยวนตกตะลึงไปครู่ใหญ่ จึงค่อยมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา

"เด็กตัวเล็กแค่นี้ ท่านก็ให้เขาหมั้นแล้วหรือ หากโตไปแล้วเกิดไม่ชอบขึ้นมา จะทำอย่างไรล่ะขอรับ?" สวี่หยวนไม่ใช่ไม่เคยเจอคนที่ทำแบบนี้ แต่นี่มันเป็นอะไรที่น่าขบขันเกินไปแล้วจริงๆ

สวี่หยวนหันหลังคิดว่าจะกลับไปแล้ว การผ่าตัดไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ หากทำไม่ดีผิดพลาดอะไรขึ้นมา ก็อาจทำคนตายได้เลยทีเดียว โรงหมอเพิ่งจะริเริ่มก่อตั้งขึ้นมา ในเวลานี้ถ้ามีคนตายล่ะก็ ไม่ว่าใครก็ไม่อาจรับผิดชอบไหวเป็นแน่

มีเสียงดังเอะอะแว่วมาจากบริเวณในสนาม อันหลิงหยุนจึงมองไปทางนั้น เห็นว่ามีคนกำลังเดินเข้ามา เป็นฮูหยินผู้เฒ่าคนหนึ่งที่ในมือถือไม้เท้าอยู่ มีชายหนุ่มที่ดูอายุไม่มากคนหนึ่งเดินตามหลังมา ชายคนนั้นพยุงหญิงชราอยู่ พยุงไปพลางก็พูดไปพลางว่า: "ท่านระวังนะ... ระวังด้วย.....”

“ แค่นี้ข้าไม่ตายหรอกน่า!”

หญิงชราดูแข็งกร้าวไม่ยอมคน มีเส้นผมหงอกขาวเต็มหัว ท่วงท่าการเดินดูเกรี้ยวกราดดุดันอย่างยิ่ง

อันหลิงหยุนเห็นเฟยยิงที่อยู่ด้านหลัง ก็เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

สวี่หยวนเอ่ยขึ้นว่า "ท่านเข้าไปข้างในก่อนเถอะ ประเดี๋ยวเด็กจะตกใจ!"

อันหลิงหยุนหัวเราะเหอะๆ ถ้าทำให้ตกใจได้สิยิ่งดี กลัวแต่ว่าจะทำให้ตกใจไม่ได้เสียมากกว่า