ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 874

บทที่ 874 จับโจรต้องจับหัวหน้าก่อน

กงชิงวี่หันไปมองอันหลิงหยุน ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

อันหลิงหยุนหันไปมองเขา: "ท่านคงไม่ใช่ไม่พาคนมาด้วยหรอกนะเพคะ?"

“ในท้องเจ้ามีคนอยู่ทั้งคน จะไปฆ่าคนมากมายอย่างนั้น เจ้าไม่กลัว..... ”

"เพื่อช่วยชีวิตผู้คนแล้ว ข้าไม่กลัว!" อันหลิงหยุนกลอกตามองบนใส่กงชิงวี่อย่างเคือง ๆ กงชิงวี่จึงได้คัดเลือกคนส่งออกไป

เมื่อคนมาถึง อันหลิงหยุนจึงพูดขึ้นว่า "เตรียมไหใบใหญ่ให้ข้าใบหนึ่ง ข้าจะเอาคนคนนี้ใส่เข้าไป"

เพียงไม่นานก็มีคนเตรียมไหใบใหญ่มา อันหลิงหยุนจึงห้ามอาการเจ็บปวด รวมถึงห้ามเลือดของหลี่ถิงไว้ก่อน ให้เขามีอาการดีขึ้นชั่วขณะ จากนั้นจึงนำเขาไปใส่ไว้ในไห แล้วนำไปขังไว้ในรถคุมขังนักโทษคันหนึ่ง ทั้งยังใช้ผ้าสีดำปิดตาเขาเอาไว้ด้วย

กงชิงวี่ไม่เข้าใจ : "หากกลัวว่าจะมีคนเห็นดวงตาของเขา เช่นนั้นก็ควักดวงตาของเขาออกเสียไม่ง่ายกว่าหรือ?”

"ตอนนี้เขายังตายไม่ได้ ข้ารักษาอาการเขาแล้ว ประคองให้เขายังมีชีวิตอยู่ก็พอ"

อันที่จริง การที่อันหลิงหยุนพาคนคนนี้ไปด้วย นับว่าเป็นเรื่องที่ลำบากยุ่งยากมากจริงๆ แต่นางก็ไม่มีทางเลือกอื่น นางจำเป็นต้องซื้อเวลาให้ซูมู่หรงให้ได้ จึงมีแต่ต้องทำอย่างนี้

กงชิงวี่เหลือบมองไปที่ไหซึ่งถูกเคลื่อนย้ายไปยังรถม้า แล้วจึงมองไปรอบ ๆ : "จะหาอย่างไร?"

"จิ้งจอกหางสั้น เจ้าไปหาหน่อย"

อันหลิงหยุนสั่งการออกไป จิ้งจอกหางสั้นเร่งออกไปหาเบาะแสทันที โดยใช้ประโยชน์จากความมืดช่วยพรางกาย มีกองทัพเกราะเหล็กตามหลังไปติดๆ เพียงไม่นานก็พบหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่ด้านนอกมีคนเฝ้าอยู่ อันหลินหยุนวางยาพิษในน้ำ แอบซุ่มรออยู่สองวัน สองวันต่อมาผู้คนในหมู่บ้านพากันล้มตายไปได้พอสมควรแล้ว อันหลิงหยุนจึงตามกงชิงวี่เข้าไปในหมู่บ้าน

ภายในหมู่บ้านเหลือคนไม่กี่คนที่ยังไม่ตาย ต่างก็กำลังดิ้นทุรนทุราย มีผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังท้องใหญ่อยู่ด้วย คล้ายเป็นนางโลมที่ถูกพามาอุ้มท้องที่นี่ อีกฝ่ายคลานเข้ามาหาอันหลิงหยุนเพื่อขอร้องให้ช่วยนางด้วย อันหลิงหยุนก้มลงมองผู้หญิงที่คลานเข้ามาที่เท้าของนาง: "เจ้าท้องได้อย่างไรหรือ?"

หญิงสาวร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว: "ข้าไม่รู้ พวกนั้นน่ากลัวมาก ข้ากลัว!"

กงชิงวี่หันไปมองอันหลิงหยุน: "เด็กไร้เดียงสาไม่มีความผิดนะ"

อันหลิงหยุนหันไปมองกงชิงวี่: "รอให้นางคลอดเด็กออกมาแล้วไม่ใช่คน ท่านจะไม่พูดอะไรแบบนี้แน่"

อันหลิงหยุนชักกระบี่ที่เอวกงชิงวี่ออกมา แล้วแทงเข้าไปทันที ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องอย่างน่าเวทนา แล้วล้มลงขาดใจตาย

อันหลิงหยุนส่งเจ้าห้าที่อยู่ในอ้อมแขนไปให้กงชิงวี่ แล้วเดินตรงไปข้างหน้า มือก็กุมกระบี่เอาไว้มั่น สายตากวาดมองหาคนในหมู่บ้าน เมื่อพบใครก็จัดการฆ่าทั้งหมด ไม่มีละเว้นแม้แต่คนเดียว

ดวงตาทั้งสองของนางเป็นสีแดงก่ำ ใบหน้าขาวซีด กงชิงวี่เพียงเดินตามหลังนางไปโดย

ไม่พูดอะไรสักคำ มองดูนางยามที่กระหายเลือดขึ้นมา ช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง!

อันหลิงหยุนค้นหาทั้งหมู่บ้านจนครบหนึ่งรอบ ในที่สุดก็พบบ้านถ้ำหลังหนึ่งด้านในหมู่บ้าน หลังจากเปิดประตูเข้าไป ข้างในมีคนที่ตายแล้วจำนวนหนึ่ง มีบางส่วนที่ร่างผ่านการชำแหละชิ้นส่วนไปแล้ว

อันหลิงหยุนเห็นดังนั้น จึงจุดไฟแล้วเผาทั้งหมู่บ้านทิ้งไป

ในระยะทางห้ากิโลเมตรรอบ ๆ ต่างถูกทำการตรวจสอบค้นหาทั้งหมด จนกระทั่งแน่ใจว่าไม่มีปลาเล็กปลาน้อยที่เล็ดรอดผ่านสายตาไปได้ จึงค่อยวางใจ

จนค่ำอันหลิงหยุนก็ยังไม่ออกไป เพียงตั้งค่ายพักแรมชั่วคราวอยู่ที่ด้านนอกหมู่บ้าน ในตอนดึก อันหลิงหยุนยังออกไปหาซ้ำอีกครั้ง เพราะกลัวว่าจะมีปลาเล็กปลาน้อย ที่เล็ดลอดผ่านสายตาไปได้

อันหลิงหยุนยังพบหนูอีกหลายตัวที่นอกหมู่บ้าน แต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้พวกมันรอดเช่นกัน

กงชิงวี่อุ้มเจ้าห้าพลางจ้องมองอันหลิงหยุน: "เจ้าวิตกกังวลเกินไปแล้ว!"

อันหลิงหยุนหันไปมองกงชิงวี่: "การที่ข้าคนเดียวมาถึงยังที่นี่ ถ้าสามารถเปลี่ยนแปลงราชวงศ์ได้ถึงหนึ่งราชวงศ์ล่ะก็ เช่นนั้นเมื่อคนกลุ่มนี้ทั้งกลุ่มมาถึงยังที่นี่ ผลที่จะตามมาจะเป็นอย่างไรเพคะ?

หากในร่างกายของคนในโลกอนาคต มีทั้งยีนของหนู ของงู ของกอริลลา ร่างกายเหล่านั้นจะกลายเป็นอะไร? "

กงชิงวี่ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก อันหลิงหยุนแหงนหน้ามองท้องฟ้า: "อาจารย์เองก็เหมือนกับข้า เพื่อความรักแล้วสามารถละทิ้งทุกสิ่งเพื่อจะได้อยู่ที่นี่ต่อไป แต่ถ้าเพื่อมนุษยชาติแล้ว เราสามารถละทิ้งความรักได้!

ท่านอ๋องเข้าใจหรือไม่เพคะ? "

กงชิงวี่เพียงส่งเสียงอือตอบรับในลำคอ อันหลิงหยุนพูดต่ออีกว่า : “ ท่านไม่เข้าใจ มนุษย์สามารถวิวัฒนาการได้ตามธรรมชาติเท่านั้น ต่อให้ในอนาคตหลังจากนี้ เราอยากไปว่ายน้ำในทะเล เราก็ไม่ควรใช้วิธีนี้”

"ข้ากลับรู้สึกว่ามันไม่เห็นจะเป็นอะไร"

"เช่นนั้น วันพรุ่งนี้ท่านอ๋องก็ไปหาหมูมาสักตัว ให้มันมาคลอดลูกให้ท่านไปก็แล้วกัน ยกให้มันเป็นพระชายาของท่านไปเสีย!"

กงชิงวี่ถูกพูดดักเสียจนใบ้กินพูดอะไรไม่ออกทั้งสิ้น หน้าทั้งหน้าแดงเถือก