ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1386

ล้วนเป็นงูทั้งนั้น!

ยั้วเยี้ยเต็มไปหมด!

ด้านบนเป็นตาข่ายที่สานจากเถาวัลย์และด้านบนนั้นก็มีงูขดอยู่เต็มไปหมด

บางครั้งก็มีงูตกลงมาในน้ำด้วย

โฉวสือชีกล่าวด้วยความหวาดหวั่น “คนมากมายในป่าแห่งนี้ล้วนถูกลากตัวไป แล้วตกลงมาจากหลุมบนสุด ถูกงูพวกนั้นกัดกินจนหมดสิ้น”

“ข้ากับพวกเขาก็พบกันที่นี่เช่นกัน แต่ช่วยไว้ได้แค่หงไห่เท่านั้น”

เมื่อได้ยินดังนั้น หัวใจของลั่วชิงยวนก็ดิ่งวูบ

คนใบ้ก็ถูกลากไปเช่นกัน เขาจะตกมาอยู่ในที่แห่งนี้ด้วยหรือไม่?

นางมองไปยังสุดปลายสะพานโซ่ ที่นั่นเป็นพื้นที่ราบ แต่ก็มืดสนิทจนมองอะไรมิเห็น

“ข้าจะไปที่นั่น” ลั่วชิงยวนหยิบกระบี่ห้วงสวรรค์ขึ้นมา แล้วมุ่งหน้าไปยังสะพานเหล็กลอยน้ำ

โฉวสือชีห้ามมิได้ ทำได้เพียงวางหงไห่ลง แล้วจับจ้องร่างของลั่วชิงยวนอย่างระมัดระวัง

หากมีอันตรายใด ๆ จะได้เข้าช่วยเหลือได้ทันท่วงที

ลั่วชิงยวนรีบเดินข้ามสะพานลอย พยายามมิให้เปียกน้ำ เพราะน้ำจะชะล้างผงไล่งูที่เท้า

เมื่อวิ่งไปถึงจึงเห็นคนใบ้นอนอยู่บนพื้นจริง ๆ

นางรีบแบกคนใบ้ขึ้นมา โชคดีที่บริเวณใกล้เคียงไม่มีงู เขาจึงมิได้ถูกงูกัด

ลั่วชิงยวนแบกร่างเขาขึ้นบนหลังอย่างยากลำบาก

แล้วกัดฟันประคองร่างเขาไว้

“โฉวสือชี เจ้าช่วยข้าดูด้านบนด้วย”

“ได้ เจ้าจงระวังเท้าด้วย!” โฉวสือชีก็ตึงเครียดเช่นกัน

ลั่วชิงยวนกัดฟันแบกร่างคนใบ้ฝ่าสะพานลอยน้ำ

ก้าวเท้าหนักหน่วงเหยียบลงบนสะพานลอยน้ำ เท้าพลันจมลงไปในน้ำ

ใครเล่าจะรู้ว่างูจำนวนมหาศาลก็อยู่ในน้ำเช่นกัน จู่ ๆ พวกมันก็ลอยขึ้นมา ภาพฝูงงูสีดำเหล่านั้นทำเอาขนลุกชัน

ลั่วชิงยวนพยายามสุดกำลัง วิ่งออกจากสะพานลอยน้ำ

แต่เพิ่งจะไปได้ครึ่งทาง