ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1385

นี่มันเสียงหงไห่มิใช่หรือ!

“หงไห่?” ลั่วชิงยวนเอ่ยถามลองเชิง

อีกฝ่ายผงะไปเล็กน้อย จากนั้นกล่าวทันที “เจ้าก็มาถึงที่นี่ด้วยหรือ!”

ลั่วชิงยวนตกใจ นี่คือโฉวสือชี!

ทั้งสองหยุดต่อสู้กันในทันที

ลั่วชิงยวนจุดไฟอีกครั้งเพื่อให้แสงส่องสว่างโดยรอบ

จึงได้เห็นโฉวสือชีที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด

ส่วนหงไห่นั่งพิงผนังหิน กำลังไอออกมาเป็นเลือด

“เขาเป็นอะไร?” ลั่วชิงยวนรีบเข้าไปหา

เมื่อเห็นว่าหงไห่ถูกงูกัดที่หลังมือจึงได้รับพิษ

นางก็รีบนำยาถอนพิษมาให้หงไห่กิน จากนั้นฝังเข็มเพื่อเอาพิษออก

หงไห่จึงรอดชีวิตมาได้

โฉวสือชีนั่งยอง ๆ บนพื้น ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “โชคดีที่เจอเจ้า มิเช่นนั้นคราวนี้หงไห่คงมิรอด”

ลั่วชิงยวนมองดูสภาพของทั้งสอง เกรงว่าคงต้องเผชิญกับพายุโลหิตมา

“พวกเจ้าอยู่ด้วยกันกี่คน? ข้าเจอจวี้ซานในป่า เขาตายแล้ว”

ลั่วชิงยวนถามด้วยความเป็นห่วง

โฉวสือชีผู้สีหน้าเคร่งขรึมส่ายหน้า “ข้ามิรู้ ในบรรดาคนที่ข้าพบ มีคนตายไปแล้วสามคน ข้าหาเจอแค่หงไห่”

“อีกสองคน เกรงว่าจะประสบเคราะห์ร้ายเช่นกัน”

เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ใจหายวูบ

“อยู่ที่ใด พาข้าไปหน่อย”

จากนั้นโฉวสือชีก็พยุงหงไห่ พาลั่วชิงยวนเดินย้อนกลับไป

จึงพบศพอีกสามคน

ศพทั้งสามถูกมัดรวมกันด้วยเชือก ดูท่าทางแล้วโฉวสือชีตั้งใจจะพาพวกเขาไปด้วย แต่เขาต้องดูแลหงไห่ที่ยังมีชีวิตอยู่ก่อน จึงจำใจวางศพทั้งสามไว้ที่นี่ก่อน

ส่วนใหญ่ตามร่างศพมีรอยถูกกัดแทะและรอยดาบ แต่สิ่งที่ทำให้ถึงตายคือพิษงู

ลั่วชิงยวนหยิบขวดออกมา ใช้ยันต์รวมวิญญาณรวบรวมวิญญาณของพวกเขาใส่ไว้ในขวด

จากนั้นหันไปมองโฉวสือชี แล้วพูดว่า “ไปกันเถิด”