ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 152

ลั่วชิงยวนตะลึงเล็กน้อย นักทำนายชะตาหรือ?

แท้จริงนางอยากบอกฟู่อวิ๋นโจว บนตัวเขามิมีสิ่งอัปมงคลใด ดังนั้นต่อให้เชิญนักทำนายชะตามาดูก็เปล่าประโยชน์

“องค์ชายห้า ยามนี้ในยุทธจักรมีพวกต้มตุ๋นมากหลายนัก ท่านระวังจะถูกหลอกทรัพย์!” ลั่วชิงยวนทำได้เพียงตักเตือน

ชีวิตของฟู่อวิ๋นโจวอาจลำบากยิ่งกว่านางเสียอีก เงินเหล่านั้นสำคัญต่อเขามาก หากโดนหลอกไปคงน่าเสียดาย

“วางใจเถิด มิมีทางโดนหลอกแน่! ข้าสืบข่าวมาหลายครั้ง อาจารย์ท่านนี้ค่อนข้างมีชื่อเสียง ทุกวันเขารับทำนายเพียงหนึ่งชั่วยาม อีกทั้งเวลามิแน่นอน ผู้ที่เคยทำนายกับเขาต่างแก้ไขปัญหาชีวิตกันได้จนสิ้น ข้าว่าจะไปลองเสี่ยงดู”

“เผื่อจะได้” เมื่อฟู่อวิ๋นโจวพูดสามคำนี้ นัยน์ตาเขาราวกับฉายแสงจ้า

จนทำลั่วชิงยวนสะเทือนใจเล็กน้อย

ต่อให้เขาไปแล้วจะไม่มีประโยชน์ แต่ลั่วชิงยวนก็มิได้พูดขัดเขาต่อ

เพียงแค่ถามขึ้น “นักทำนายชะตาที่ใดหรือ หม่อมฉันลองดูก่อน หากแม่นจริง ๆ ท่านค่อยไปเถิดเพคะ”

ฟู่อวิ๋นโจวพยักหน้า จากนั้นบอกที่อยู่ให้กับนาง

ขนาดอาภรณ์วัดเสร็จ ลั่วชิงยวนมิได้อยู่ต่อ และพาคนจากไป

เมื่อกลับไป แม่นมเติ้งต้องไปจัดการเรื่องอาภรณ์ฤดูหนาว ลั่วชิงยวนจึงสั่งให้นางสืบข่าวของนักทำนายชะตาท่านนั้นด้วย

เดิมทีนางคิดว่าเป็นเพียงนักต้มตุ๋น ไม่คิดว่าข่าวสารที่แม่นมเติ้งได้กลับมาในยามดึกจะทำนางตะลึง

“พระชายา นักทำนายชะตาท่านนี้ท่าจะเก่งกาจจริง ๆ เจ้าค่ะ เขาอยู่ถนนชางเป่ยมาได้ระยะหนึ่งแล้ว คนรอบด้านต่างบอกว่าเขาดูแม่นมาก”

“จนข่าวนี้มาถึงหูคนตระกูลมีฐานะร่ำรวย ข้าได้ยินว่าฮูหยินที่อยากมีลูก เชิญอาจารย์ท่านนี้ไปหลายครั้งแล้ว”

“เพียงแต่อาจารย์ท่านนี้มิทำนายให้ผู้อื่นโดยเฉพาะ เขารับทำนายเพียงสถานที่ที่เขาตั้งร้านเท่านั้น”

“พวกเขาว่ากันว่านิสัยผู้มีฝีมือต่างเป็นเช่นนี้”

ฟังจบ ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย พร้อมพูดพึมพำ “ผู้มีฝีมือ…”

พักหนึ่ง ริมฝีปากบางของฟู่เฉินหวนจึงส่งเสียง “เข้าใจแล้ว”

“เช่นนั้นกระหม่อมสั่งคนจัดการให้ท่านพ่ะย่ะค่ะ” พูดจบซูโหยวก็ออกจากห้องไป

……

วันต่อมา

ลั่วชิงยวนออกจากตำหนักแต่เช้า เพราะแม่นมเติ้งถูกงานในตำหนักรัดตัวจนออกมามิได้ ลั่วชิงยวนจึงพาจือเฉาออกจากตำหนักแทน

พวกนางเดินจนถึงถนนชางเป่ย จากเดิมมันเป็นถนนที่สงบมาก บัดนี้กลับคึกคักเป็นที่สุด เพิ่งเดินเข้าตลาด ก็พบแถวยาวทันที

ปลายแถวนั้น มีชายหนุ่มวัยกลางคนที่สวมใส่อาภรณ์สีเทา นั่งอยู่หน้าโต๊ะ และกำลังทำนาย

เขามองโหงวเฮ้งหญิงสาวก่อน จากนั้นมองลายมือ รู้ว่าหญิงสาวดูเรื่องบุพเพสันนิวาส เขาจึงยิ้มกล่าว “เส้นความรักของท่านจางนัก รักดี ๆ มาค่อนข้างช้า ท่านต้องรออย่างใจเย็น รีบไม่ได้เด็ดขาด!”