ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 153

ลั่วชิวยวนมองโหวงเฮ้งของหญิงสาวผู้นั้น เป็นอย่างที่อาจารย์ท่านนั้นพูด โหงวเฮ้งคู่ชีวิตอ่อนแอ แต่โดนรวมแล้วมิใช่โหงวเฮ้งเดียวดาย นางมีบุพเพสันนิวาส เพียงแต่มาช้า

“ขอบคุณท่านอาจารย์!” หญิงสาวผู้นั้นวางเงินตำลึง และลุกจากไป

ลั่วชิงยวนมองอยู่ด้านข้าง นักทำนายชะตาจึงมิได้สังเกตเห็นนาง เขาทำนายให้ผู้อื่นต่ออย่างตั้งใจ มิว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่เขาก็ต่างทำนาย จากที่ลั่วชิงยวนสำรวจ พบว่านักทำนายชะตาท่านนี้ถือว่าทำนายได้ค่อนข้างแม่น

ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เงินตำลึงก็ได้วางเต็มโต๊ะเสียแล้ว

จือเฉาถามอย่างอดมิได้ “พระชายา ท่านมองนานเช่นนี้ มองอะไรออกหรือไม่เจ้าคะ?”

ลั่วชิงยวนกลับถอนหายใจ “กำไรเยอะเสียจริง…”

จือเฉาชะงัก “เจ้าคะ?”

ลั่วชิงยวนมองตำลึงมากมาย อย่างน้อย ๆ ก็ได้เป็นร้อยตำลึงแล้ว มิน่าจึงตั้งร้านเพียงวันละหนึ่งชั่วยาม เพราะเพียงแค่หนึ่งชั่วยามก็สามารถหาได้เป็นร้อยตำลึง

จะเป็นพระชายาไปทำกัน? นางควรรีบเปิดร้านแต่แรก!

ได้เงินเยอะกว่าพระชายาอีกมิใช่หรือ?

หนึ่งชั่วยามผ่านไป นักทำนายชะตาท่านนั้นมิเสียเวลาแม้แต่นิด เขาเก็บของ โกยเงินตำลึงมากมาย พร้อมกล่าว “พบกันพรุ่งนี้เช้าทุกท่าน!”

พูดจบเขาก็เลี้ยวเข้าซอยเล็กทันที

ลั่วชิงยวนสังเกตเห็น เมื่อตอนนักทำนายชะตาเดิน ขาขวาของเขามิสะดวกนัก

ผู้ที่เห็นว่าอีกนิดจะถึงตาทำนายของตน ต่างถอนหายใจเสียดาย แต่ตนมาช้าไป จึงได้แต่แยกย้าย และรอมาพรุ่งนี้เช้า

จือเฉาเองก็อดอุทานมิได้ “เก่งกาจยิ่ง บอกเก็บร้านก็เก็บร้านเลย”

ลั่วชิงยวนไตร่ตรอง และพูดขึ้น “จือเฉา เจ้านั่งรอข้าที่ร้านน้ำชาก่อน ข้าจะไปให้ท่านอาจารย์ทำนายให้!”

สิ้นเสียงนางก็วิ่งเข้าซอยไป

และขณะนี้ นักทำนายชะตาที่กลับถึงบ้านของตน พบว่าในบ้านมีชายหนุ่มอาภรณ์ขาวยืนอยู่ เขาชะงักเล็กน้อย “ท่านคือ…”