ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1282

เลือดสด ๆ ยังคงไหลมิหยุด ไหลนองไปตามร่องลึกของลวดลายวงเวทบนพื้นดิน

คาดมิถึงว่ามันจะค่อย ๆ ทำให้อักษรเวทของวงเวทส่องแสงขึ้น

จากนั้นหมอกสีเขียวจาง ๆ ก็กระจายฟุ้งอยู่รอบตัวลั่วชิงยวน

สิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นไอโอสถทั้งสิ้น

หอรักษ์ดาราแห่งนี้ยังเป็นสถานที่ที่สามารถกลั่นไอโอสถจากเลือดได้ และไอโอสถเหล่านี้ก็สามารถรักษาร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสได้

ลั่วชิงยวนหลับตาและสูดลมหายใจด้วยความเพลิดเพลิน ทำให้ร่างกายที่ปวดร้าวของนางดูเหมือนจะผ่อนคลายลง

นี่อาจจะเป็นความหมายของการมีอยู่ของแท่นประลองหอรักษ์ดารา

แต่ไอโอสถนี้ก็จางลงอย่างรวดเร็ว

ลั่วชิงยวนปล่อยเกาเหมียวเหมี่ยว นางยืนขึ้นพร้อมกับยืดเส้นยืดสาย และเดินลงจากแท่นประลอง

คนอื่นที่อยู่รอบ ๆ ต่างมองมาที่นางด้วยสายตาที่หวาดกลัวมากขึ้น และพวกเขาก็มิกล้าพูดจาดูถูกเหยียดหยามนางเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไปแล้ว

ลั่วชิงยวนกวาดตามองอย่างเรียบเฉย จากนั้นก็มองไปที่เฉินชีด้วยสายตาลึกซึ้งแล้วเดินจากไป

เกาเหมียวเหมี่ยวที่ได้รับบาดเจ็บถูกปลดแส้ออกอย่างรวดเร็วและถูกช่วยลงจากแท่นประลอง นางกัดฟันแน่นพลางจ้องตามหลังลั่วชิงยวนที่กำลังเดินออกไป

ครู่ต่อมา นางก็เห็นเฉินชีเดินตามไป

เกาเหมียวเหมี่ยวโกรธมาก “เฉินชี!”

ทว่าเฉินชีกลับเมินนางและรีบเดินตามลั่วชิงยวนไปพร้อมกับถามด้วยความกังวล “เป็นอย่างไรบ้าง? ร่างกายเป็นอย่างไร? ให้ข้าตามหมอมาดูอาการให้เจ้าดีหรือไม่?”

เมื่อเห็นท่าทางจริงจังของเฉินชีแล้ว เขาดูเจียมเนื้อเจียมตัวมิต่างจากคนรับใช้เลย

เกาเหมียวเหมี่ยวโมโหขึ้นมา

ลั่วชิงยวนเดินตรงไปข้างหน้า ส่วนเฉินชีก็เดินตามหลังนางอย่างใกล้ชิด

ทันใดนั้น ลั่วชิงยวนก็หยุดเดินและมองเขาอย่างเย็นชา “เฉินชี เจ้าตื่นเต้นดีใจที่เห็นข้าถูกทำร้ายอย่างนั้นรึ?”

เฉินชีคุกเข่าลงอย่างมิลังเล พลางจับมือนางและมองนางด้วยสายตาอ่อนโยน

“จะโทษว่าข้ามิช่วยเจ้ารึ? ข้าคิดว่าด้วยพลังความแข็งแกร่งของเจ้าแล้ว คงมิใช่เรื่องยากที่เจ้าจะจัดการกับนาง”

“อีกอย่าง เจ้าก็มีนิสัยดื้อรั้น เจ้าคงมิยอมให้ข้าช่วยเจ้าหรอก มิใช่หรืออย่างไร?”

ลั่วชิงยวนดึงมือกลับด้วยความรังเกียจ “แล้วที่เจ้าบอกให้ข้าขอร้องเจ้าเช่นนั้นหมายความเยี่ยงไร?”

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนเต็มไปด้วยความโกรธอย่างชัดเจน