ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1281

“โอ้สวรรค์ ข้าคงมิได้ตาลายใช่หรือไม่?”

“นางไปเอาความกล้ามาจากที่ใดกัน!”

ทุกคนในเมืองหลวงต่างรู้ดีว่าเกาเหมียวเหมี่ยวคือใคร

นางมิเพียงมีสถานะองค์หญิงที่สูงส่งเท่านั้น แต่ยังมีโอกาสที่จะได้สืบราชบัลลังก์ในภายภาคหน้าอีกด้วย

เนื่องจากองค์ชายใหญ่มีความสามารถปานกลาง จึงมิเป็นที่โปรดปรานขององค์จักรพรรดิและฮองเฮา ทว่าองค์หญิงผู้นี้กลับแข็งแกร่งและไร้ความปรานี จึงได้รับความโปรดปรานจากพวกเขา

ไม่มีใครในเมืองหลวงกล้าขัดใจนาง

เว้นเสียแต่ เฉินชี

เพราะนางชอบเขา

ทว่าแม้จะเป็นเฉินชี แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นเขาก็ให้เกียรตินางมาก

ลั่วชิงยวนผู้นี้กล้ามากถึงขั้นเหยียบย่ำองค์หญิงต่อหน้าธารกำนัลมากมายเช่นนี้!

เกาเหมียวเหมี่ยวพยายามดิ้นพร้อมกับก่นด่าไปด้วย “ลั่วชิงยวน ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้! หากเจ้ามิปล่อยข้า ข้าจะทำให้เจ้าตายจนหาที่ฝังมิได้เลยคอยดู!”

“ท่านนี่พูดมากนัก เงียบเสีย!”

ลั่วชิงยวนมองนางด้วยสายตาเย็นชา พลางคว้าแส้แล้วดึงมันอย่างแรง

ทันใดนั้นแส้ที่คอของเกาเหมียวเหมี่ยวก็รัดแน่นขึ้น

บังคับให้เกาเหมียวเหมี่ยวต้องเชิดหน้าขึ้นสูง

แต่ยังคงถูกแส้รั้งไว้จนหน้าแดง

นางหายใจมิออกจนเส้นเลือดแตกและตาแดงก่ำ

เกาเหมียวเหมี่ยวจ้องนางอย่างโกรธเคือง ราวกับอยากจะหั่นนางเป็นชิ้น ๆ

ใบหน้าของลั่วชิงยวนซีดเผือดและมีเลือดเปื้อน ดูหมดสภาพแต่ก็ยังคงงดงามมีเสน่ห์อย่างมาก

แววตาที่ดุร้ายของนางทวีความน่ากลัวมากขึ้น

ทำให้คนอื่นมิกล้าดูถูกความแข็งแกร่งของสตรีที่อ่อนแอนางนี้อีกต่อไป

ลั่วชิงยวนพูดอย่างเย็นชา “วันนี้เป็นการประลองระหว่างหม่อมฉันกับจั๋วฉ่างตง จำได้ว่ามิเคยเชิญองค์หญิงเพคะ”

“แต่ในเมื่อท่านได้ดาหน้าเข้ามาในหอรักษ์ดาราด้วยตัวเอง ก็เท่ากับท่านยอมรับกฎเกณฑ์ในการประลองของหอรักษ์ดาราแห่งนี้แล้ว คงจะทราบดีกว่าหากไม่มีการนองเลือด วงเวทก็จะมิเปิด”

“หากท่านและหม่อมฉันออกไปจากที่นี่ในวันนี้ คงได้ประสบปัญหาใหญ่เป็นแน่!”