ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1384

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ลั่วชิงยวนก็สั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง

ว่ากระไรนะ?

นางรู้สึกมิอยากจะเชื่อเลย

แต่ซูเซียงก็มิได้กล่าวต่อ พลันหายตัวไปที่ปากถ้ำ

เมื่อลั่วชิงยวนหันกลับไปมองด้านบนศีรษะ ก็มีวัตถุขนาดใหญ่ค่อย ๆ บดบังแสงทั้งหมด

เมื่อแสงสว่างน้อยนิดแสงสุดท้ายถูกบดบังลง เสียงของซูเซียงก็ดังขึ้น “ไม่มีใครมาช่วยเจ้าได้หรอก จงรอความตายอยู่ในนั้นเช่นเดียวกับผู้อื่นเสียเถอะ!”

“อีกสิบวันข้าจะมาเก็บศพเจ้า!”

ซูเซียงกัดฟันขณะพูดประโยคสุดท้าย

ลั่วชิงยวนเชื่อว่าหากซูเซียงมิได้แพ้นาง ซูเซียงคงจะฉีกร่างนางให้แหลกเป็นชิ้น ๆ ไปนานแล้ว

สู้มิได้จึงเลือกที่จะขังนางให้ตายอยู่ในที่แห่งนี้

แผ่นหินด้านบนนั้นดูท่าทางแล้วหนักยิ่งนัก ลั่วชิงยวนเป็นกังวลว่าแผ่นหินจะร่วงลงมาทับ

ซูเซียงหาของเช่นนี้พบ แสดงว่านางคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี กระทั่งอาจจะเคยฆ่าคนในที่แห่งนี้มาแล้วมากกว่าหนึ่งครั้งด้วย

นางอาจจะมาถึงเมืองแห่งภูตผีแห่งนี้นานกว่าทุกคนก็เป็นได้

แต่สิ่งที่นางมิเข้าใจคือ เหตุใดปีศาจราคะอย่างตู้เฟิงเฉินจึงกลายเป็นรักเดียวในชีวิตของซูเซียงไปได้?

จากความทรงจำที่นางเห็นมา ภรรยาของตู้เฟิงเฉินถูกกระทำอย่างทารุณแล้วฆ่าตัวตาย หลังจากนั้นตู้เฟิงเฉินก็เริ่มก่อกรรมทำเข็ญ

เหตุใดจึงมีสตรีที่รักตู้เฟิงเฉินได้จริง ๆ

นางยังมิเข้าใจ

เมื่อสงบลงแล้ว ลั่วชิงยวนก็สำรวจโดยรอบต่อ นางต้องหาวิธีออกไป มิอาจรอความตายอยู่ที่นี่ได้

พื้นที่ปิดเงียบ โดยรอบเงียบสงัดจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มหล่น

ทำให้นางได้ยินความเคลื่อนไหวของผนังหินได้ง่ายยิ่งขึ้น

นางสำรวจผนังหินไปโดยรอบ

ในที่สุดก็ได้ยินเสียงน้ำ!

ดวงตาของนางเป็นประกายทันใด

ผนังหินตรงนี้ค่อนข้างบาง ต้องมีทางออกไปได้แน่!

ลั่วชิงยวนทุบไปมาจึงพบส่วนที่บางที่สุด

นางยกก้อนหินขึ้นมาทุบลงไปอย่างแรง

ทุบซ้ำไปซ้ำมา