“หลังจากนางตาย สะพานก็ขาด”
พวกเขามาถึงบ้านหลังนั้น ลั่วชิงยวนพาอวี๋หงไปยังห้องที่อวี๋ตันเฟิ่งเคยอยู่ ทุกหนทุกแห่งล้วนมีร่องรอยชีวิตของนาง
ลั่วชิงยวนพาเขาไปดูหน้าผาชันที่ทอดไปยังรังงูด้วย เพียงแต่สะพานที่นี่ยังมิได้เริ่มสร้าง
ขณะยืนอยู่ระหว่างหน้าผา ลมพายุพัดกระหน่ำ ในใจของอวี๋หงสั่นสะท้าน “ที่นี่… ล้วนเป็นฝีมือนางสร้างเองหรือ?”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า นางให้ลุงเฉิงนำแผนที่การวางกำลังป้องกันและบันทึกส่วนตัวของอวี๋ตันเฟิ่งมา
“นางวางแผนสำหรับเมืองแห่งภูตผีไว้อย่างยิ่งใหญ่ มิใช่เพียงที่นี่ แต่รวมถึงกลไกบนเขาทั้งลูก ป้อมปราการป้องกันทุกแห่งล้วนเป็นนางสร้างเองทั้งสิ้น”
เมื่ออวี๋หงเห็นเนื้อความในบันทึกนั้น ในใจก็พลันหนักอึ้งพลางน้ำตาคลอ
“เมื่อก่อนนางเคยเล่าความคิดเช่นนี้ให้ข้าฟัง แต่มันช่างเลื่อนลอยเกินไป ท่านพ่อกับข้าจึงปฏิเสธนาง”
“เมื่อมาคิดดูในตอนนี้ พวกข้าผิดเอง”
“หากเมื่อครั้งนั้นให้การยอมรับและให้ความมั่นใจแก่นางมากกว่านี้ นางอาจจะมิทำเช่นนี้โดยมิบอกพวกข้า”
“และคงจะมิก่อให้เกิดผลร้ายเช่นในวันนี้”
อวี๋หงหัวใจสลายและเต็มไปด้วยความสำนึกผิด
น่าเสียดายที่กาลเวลามิอาจหวนคืน ทุกสิ่งมิอาจกลับไปเป็นเช่นเดิมได้
อวี๋หงมองไปยังหน้าผาพลางจมอยู่ในห้วงความคิด
ลั่วชิงยวนจึงออกไปพร้อมกับคนอื่น ๆ ปล่อยให้อวี๋หงอยู่คนเดียวสักครู่
เมื่อกลับมาถึงลานบ้าน ลุงเฉิงจึงรีบกล่าวว่า “ท่านเจ้าเมือง ข้าน้อยจะไปสั่งห้องครัวให้ทำอาหารมาขอรับ”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ยังมีอีกเรื่อง คนกว่าร้อยคนกำลังขึ้นเขามาตามหาข้า”
“จับตาดูความเคลื่อนไหวของคนพวกนั้น หากยังคงมุ่งหน้าขึ้นมาก็จำเป็นต้องลงมือขัดขวาง”
ลุงเฉิงรับคำ “ขอรับ!”
โฉวสือชีก็ไปช่วยด้วย
ลั่วชิงยวนเงยหน้ามองแสงตะวันยามสนธยาอันงดงาม แล้วนั่งลงบนพื้นหญ้าในลานบ้าน
เบื้องหน้าคือทะเลเมฆอันกว้างใหญ่
คนใบ้ยืนอยู่ข้างนางอย่างเงียบเชียบ
“อวี๋หงมิควรปฏิเสธน้องสาวของเขาจริง ๆ อวี๋ตันเฟิ่งก็มิได้จากบ้านไปด้วยความโกรธ พวกเขาต่างห่วงใยกัน แต่กลับมิได้เอ่ยคำในใจออกมาให้ชัดเจน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...