ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1481

เวินซินถงโกรธจนกัดฟันแน่น

นางพ่ายแพ้อีกแล้ว

เหตุใดลั่วชิงยวนจึงโชคดีถึงเพียงนี้ ไปที่ใดก็มีคนช่วยเหลือเสมอ!

มิเพียงรอดชีวิตกลับมาจากเมืองแห่งภูตผีได้เท่านั้น นางยังได้สมบัติมากมาย ทั้งยังผูกมิตรกับเจ้าเมืองตลาดมืดได้อีกด้วย

นับวันอำนาจของลั่วชิงยวนดูเหมือนจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ

ในใจนางร้อนรนวิตกกังวล แต่กลับคิดหาหนทางมิออกไปชั่วขณะ

เวินซินถงยังคิดจะหาโอกาสไปพบโหยวหัวหนิงอีกครั้ง แต่สุดท้ายก็ถูกอวี๋หงจับได้ จึงส่งผู้คุ้มกันห้าสิบนายใช้กำลังเชิญนางลงจากเขาไป

ทางด้านอวี๋หงก็เตรียมการเกือบพร้อมแล้ว

เพื่อความสะดวกในการเคลื่อนไหวและมิให้เป็นที่สังเกต อวี๋หงจึงนำคนไปเพียงสิบกว่าคน

พวกเขาออกเดินทางจากตลาดมืดอย่างรวดเร็ว

พวกลั่วชิงยวนก็เปลี่ยนไปสวมชุดผู้คุ้มกันปะปนอยู่ในหมู่คณะ

หลังจากลงจากเขาก็ขึ้นรถม้าออกเดินทางไปยังเมืองแห่งภูตผี

ตลอดทางเงียบสงัด ลั่วชิงยวนเปิดม่านมองไปยังป่าข้างทางด้วยสายตาลึกล้ำ

ค่อนข้างเงียบผิดปกติ

อวี๋หงก็เปิดม่านมองแวบหนึ่ง แล้วกล่าวว่า “มิต้องรีบร้อน ไม่มีใครกล้าหาเรื่องตลาดมืดหรอก”

หลังจากพูดจบเขาก็สวมหน้ากากก้าวออกจากรถม้า และเปลี่ยนไปขี่ม้าแทน

เขาเดินนำหน้าด้วยท่าทางสง่างาม

ลั่วชิงยวนคาดเดาว่า “อาจจะเป็นเกาเหมียวเหมี่ยว”

“ที่นี่ยังอยู่ในเขตตลาดมืด พวกนางคงมิกล้าลงมือ”

กล่าวจบก็กล่าวกับอวี๋หงที่อยู่ข้างนอกว่า “พวกเรารีบเดินทางกันเถิด”

คณะเดินทางจึงเร่งรีบไปยังเมืองแห่งภูตผี

มิได้หยุดพักเลยตลอดทาง

เมื่อพวกเขาเร่งความเร็ว นกในป่าก็ตื่นตกใจบินหนีเป็นระยะ

ฟังจากความเคลื่อนไหวแล้ว ขบวนใหญ่มิเบา

คนใบ้ก็สังเกตการณ์โดยรอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด จากนั้นก็เขียนบนฝ่ามือของลั่วชิงยวนว่า “มากกว่าร้อยคนกำลังเข้าไปในเมืองแห่งภูตผี”